Nestes locais galegos comes moi ben por 25 euros (ou menos)

Sentarse á mesa por 25 euros por persoa e comer ben sen que sexa un menú do día é unha tarefa complicada, pero non imposible. En Galicia hai moitos recunchos nos que é posible saír coa sensación de gozar da comida por ese módico prezo. Pontevedra é unha desas cidades galegas onde a boa mesa manda. E a súa zona monumental é un bo exemplo de gastronomía. As Greas é o proxecto de Sara Sorey, unha desas emprendedoras que se deixan a alma en cada prato e este restaurante da praza da Leña é o seu proxecto de vida.

Cumpre xa tres anos e acaba de revolucionar a carta para darlle un xiro a un deses locais con encanto que abrazan o cruceiro da praza. Faio onda Ou Eirado dá Leña, un restaurante con estrela Michelin grazas a Iñaki Bretal e o seu equipo. Así que nesta praza hai que facer as cousas moi ben para competir con eles e tamén co Loaira, outra tapería, ou o histórico Rianxo. No medio de todos eles, Sara soubo pór a súa identidade. E faio por 25 euros. É capaz de axustar un menú de luxo a ese prezo. Ofrece un picoteo de ensalada rusa da casa con encurtido e ventresca de bonito, uns mexillóns da ría en escabeche de vermú, croquetas de xamón ibérico con veo de guancciale, puntillas fritas con maionesa de miso e lima e croca de tenreira con ensalada fresca de col. De sobremesa, cañitas recheas de crema namelaka e dúas bebidas (auga ou refresco) incluídas.

Sara recoñece que este menú ofrécello a grupos que queren probar un pouco as «cousas ricas» da carta, pero tamén se pode tomar se vas só ou en parella. Ela dá a opción de pedir ese menú especial ou de ir á carta, onde un primeiro para compartir e un principal para cada comensal estaría por baixo dos 25 euros. Por exemplo, o cliente pode pedir unha berenxena tailandesa e unha tosta de focaccia por 21 euros. «Acabamos de cambiar a carta e notamos que vén xente nova e outra deixou de vir, pero é importante dar un cambio de cando en vez», apunta Sara. Despois de anos como camareira quixo dar o salto e emprender. Alugou o local no que xa traballaba e deulle un novo aire. O resultado é As Greas. «Na maioría dos nosos pratos intentamos incorporar produtos de empresas pequenas como nós para favorecer tanto o mercado local como o pequeno negocio», explica a responsable dun restaurante que foi quitando da carta as grandes referencias de viño para introducir adegas pequenas que teñan responsabilidade co medio ambiente. «Apostamos sempre polo produto local», conclúe Sara Sorey, que cumpre tres anos a cargo do seu propio negocio.

Alcachofas gratinadas

O restaurante Néboa leva case tres meses ofrecendo en Ourense unha alternativa diferente á hora de sentarse á mesa para gozar. Bo produto e elaboracións que se saen do habitual son as bases da súa cociña. Na carta sobresaen varios pratos, deses que apetece compartir se se vai en grupo, para probalos todos. Acertando coa elección pódese comer variado e rico... e si, por menos de 25 euros por persoa. Unha boa opción, por exemplo para tres, é levar ao centro unhas alcachofas gratinadas con queixo de Arzúa e xamón ibérico ou unhas croquetas —boletus, xamón, queixo azul e luriñas— e despois ir cun principal —como os tallarines de choco, o risotto de shitake e a picaña—. Comida saudable que se pode romper compartindo a sobremesa: como a filloa rechea de crema de castaña ou a torrija de brioche.

Para axustarse ao límite de presuposto que marcamos nesta reportaxe en Néboa (no número 21 de Valle-Inclán, na capital ourensá) hai que estar atentos aos prezos da carta á hora de elixir. Pero, entre semana, tamén hai opción de pensar menos e comer por 20 euros, grazas a un menú do día que inclúe aperitivo, pan, bebida, sobremesa e café. Esta semana, por exemplo o martes, podíase elixir entre arrincar cunha potaxe de garavanzos, un wok de verduras ou unha tosta de tenreira e queixo de Arzúa e seguir con codillo de porco asado, raviolis de salmón ao pesto ou contramuslo de pito á prancha. E sen cálculos e cun menú redondo que combina pratos tradicionais con outros máis modernos. Distintas formas e un fondo similar para este proxecto de Estéfano Varela, que cambiou a Ribeira Sacra pola cidade dAs Burgas para pór en marcha o seu proxecto culinario. Tróuxose o seu gusto por produtos con raíz, como os queixos galegos ou a vaca rubia galega.

En Néboa pódese ir comer ou a cear, de menú ou elixindo entre as opcións dunha carta que ten propostas máis exclusivas, pero tamén é posible compartir unhas táboas cunhas canas ou uns viños.

Cociña de calidade

Está nunha vía resgarda, pero preto dunha das rúas máis bonitas da Coruña, Fernández Latorre, e, por tanto, a un paso do centro. O local é sinxelo, cunha boa terraza e un ambiente acolledor que invita a quedarse. Falamos dO Recuncho do Reino, en Castiñeiras de Abaixo, 24, onde David Mariño Blanco leva 13 anos ofrecendo unha cociña que combina calidade e bo prezo. Esa é a filosofía: «Comer ben sen gastar de máis», explica o propio dono e cociñeiro.

Tomate con ventresca, salpicón de rape e centola, croca, arroz con ameixas e berberechos ou a lasaña de centola. Os prezos son moi competitivos, con racións xenerosas entre 13 e 15 euros, pensadas para compartir. Segundo Mariño Blanco, «se non che bebes un viño moi excesivo, o billete medio sae a 18-20 euros. Ou sexa, ceaches e eu considero que ben». Incluso os arroces os preparan «para unha soa persoa», evitando a típica obrigación de pedir para dúas. Ao día poden vender máis dunha vintena, sempre melosos e con ese punto que lembra a casa.

A clave da boa relación calidade-prezo non está na localización, senón en non volverse tolo á hora de subir os prezos: «Podería subir 3-4 euros cada prato e seguiríao vendendo igual, pero prefiro ter o local cheo todos os días», explica David.

A clientela do Rincón é a do barrio, pero tamén do resto da cidade e de máis lonxe; incluso hai quen viaxa desde Valladolid só para gozar de camaróns e ollomol, opcións que xa se afastan dos 25 euros. Pero é outra das claves deste establecemento, que ten opcións máis elevadas para os días que hai que celebrar datas ou noticias importantes. En canto á adega, é pequena e selecta: Rioxa, Ribeira do Douro, Mencía e brancos galegos de calidade, sen complicacións, pensada para «vender e gozar».

Unha sorpresa interior

O Café Paradiso cumprirá medio século o próximo ano. Agustín Ares, o seu propietario, fíxose coas rendas tal día como onte, pero de 1991, e entón decidiu que non había nada que cambiar no deseño retros que ideara o decorador Ventura Cores. Os seus espellos queimados con sal e as carpinterías curvas pintadas de verde son o aceno de identidade dun local que ten unha modesta entrada na Rúa do Vilar. No imaxinario de moitos composteláns trátase dun bo lugar para tomar un café ou un chocolate con churros, pero baixo a xestión de Agustín, da súa muller Socorro e do seu fillo Pablo, que xa estudou no Centro Superior de Hostalería, conseguiron facerse un oco entre as cociñas máis apreciadas da cidade (no posto 17 en TripAdvisor) mantendo uns prezos razoables. É certo que cando revisas os comentarios nas páxinas máis populares os clientes encomian moito a súa calidade gastronómica, pero máis aínda a amabilidade da familia propietaria. «Algo ben estaremos facendo», resume con humildade o hostaleiro nado no Pino, que xa está a acariñar a idade da xubilación.

O truco para manter un alto nivel de reputación é que fan poucas cousas, pero boas, con cantidades máis que razoables para compartir ou para elixir como prato principal e cuns prezos contidos. O polbo, as gambas e as ameixas marcan os topes e móvense ao redor dos 16 euros, e de aí para abaixo é posible arrincar cunha ensalada rusa —fana con pasta— ou un caldo saborosísimo por cinco euros. As combinacións son múltiples, pero a resultante é sempre un billete á carta que se move por baixo dos 25 euros e que se pode simplificar máis aínda se se opta polo menú.

En pleno Camiño

O restaurante As Pías, de Dumbría, naceu con vocación de dar un bo servizo aos peregrinos do Camiño a Fisterra e Muxía que pasan a diario por diante do local. Así as cousas, é un establecemento no que saben ben o que é dar máis por menos. Esta tendencia queda ben clara no menú degustación que ofrecen, sobre todo, con seis pratos «completos», di o xerente, Paco Cousillas, máis o aperitivo, a sobremesa, a adega, o café e o chopo por 45 euros, ou no propio menú diario, con todo incluído por 13. No entanto, tamén dispoñen dunha carta, por certo, que mostran nunha tella do país, na que é posible comer variado e abundante por 25 euros ou menos, aínda que cada día se volve unha tarefa máis difícil, recoñece Cousillas.

No menú diario, de dous pratos máis a bebida e a sobremesa, cabe destacar o cocido galego ou a empanada caseira de cocido ou atún. «Sempre hai un peixe segundo o mercado», explica o tamén cociñeiro.

Na carta, a ensalada que leva por nome Terra e mar sae en case todas as comandas. Por 14 euros, leva bocarte, tomates de tempada, olivas e, no centro, luriñas e croquetas caseiras. Tamén é moi demandada a filloa rechea de lagostino con hortalizas, sobre «unha salsiña tomatada». Ten un prezo de 10 euros. O polbo á prancha con pataca cocida ou cama de grelos custa 16. Xa entre os principais, pódese escoller entre rodaballo, robaliza ou bacallau a 17 euros a ración, ou secreto de porco e solombo (todos acompañados) por 14 cada un. As sobremesas, caseiros, non pasan, dos 5,50. E aínda hai máis.

---

---