A guía de Cangas que arrasa en Bordeus

YES

-

Se vas a Bordeus, pregunta por «Lucía a galega», a guía turística das Rías Baixas que mellor insignia e explica a Cidade do Viño. «A xente que participa nas miñas 'free tours' xa me di que en Bordeus o viño está ben, pero que ¡o de Galicia é o mellor!». E ela, claro, dálles a razón

30 may 2023 . Actualizado ás 05:00 h.

Un sol das dez da mañá cóase timidamente pola fonte dos Girondinos, en pleno centro de Bordeus. O tour gratuíto en español pola Bela Dormente francesa —como se coñecía á Cidade do Viño antes de que recuperase o seu actual esplendor— está a piques de comezar. Unha trintena de turistas agardan, móbil en ristre, ante o monumento en honra aos mártires da revolución. Teñen ganas de catar a pequena París, aínda que non todos son winelovers. A maioría chegaron atraídos polos algoritmos dos voos baratos e para coñecer unha cidade chea de historia e de vangarda, a medio camiño cara ao norte de Francia.

Un acento con máis sabor a albariño que a cabernet sauvignon cóase no medio do grupo. «Ola a todos, son Lucía e son de Cangas. Aquí coñécenme como Lucía a galega. Por que non me dicides vós como vos chamades e de onde vides?». Así arrinca unha completa visita guiada a pé por todo Bordeus que sitúa ao viaxeiro perfectamente nos puntos craves da excursión, con recomendacións incluídas para comer, terracear e brindar cos mellores caldos. A avezada guía chámase Lucía Otero (Bueu, 1996) e leva case catro anos instalada na capital da Aquitania francesa. «Cheguei aquí cando acabei a Universidade en 2019 (tras estudar Turismo en Ourense, cursou en Barcelona un máster en xornalismo de viaxes), porque quería facer unhas prácticas. Apetecíame facelas fóra de España para viaxar e probar sorte nun sitio diferente».

-

A elección de Bordeus veu dada polo idioma («quería aprender francés») e por un Erasmus en Croacia. «Moitos dos franceses cos que fixen boa amizade eran de Bordeus» e alá que se foi. Fixo prácticas no hotel Intercontinental (o máis famoso e luxoso da urbe) ata que chegou a pandemia do coronavirus e todo o que veu despois. Nosa protagonista volveuse a Galicia, pero unha morriña á inversa levouna a regresar xunto aos seus amigos bordeleses tan só dous meses despois. A canguesa habíase namorado da cidade. En pouco tempo, púxose a traballar nun restaurante e, despois, de recepcionista nun hotel ata que, hai un ano e medio, xurdiulle a oportunidade de converterse en guía turística. Pódese dicir que aí atopou a horma do seu zapato, porque esta muller é realmente boa no seu. Claro que tivo que documentarse moito previamente, pero o esforzo valeu a pena. Lucía creou a súa propia estrutura de tour e o resto veu rodado. «Sempre me gustou Bordeus, catalogado como Patrimonio da Humanidade pola Unesco, pero desde que son guía collinlle máis gustillo á cidade porque puiden coñecer moitos aspectos que descoñecía. Agora fago tours en español, en inglés e algún que outro en francés. É que temos máis turistas españois», confesa.

MÁIS QUE VEU E CASTELOS

Vaia por diante que a Citè du Vin (o interactivo museo do viño), as escolas de viño e os châteaux son un auténtico must en Bordeus, pero haberá quen goce tanto ou máis coa reconversión en museo audiovisual dunha escura base de submarinos da Segunda Guerra Mundial que son os Bassins deas Lumières ou co proxecto de rehabilitación cultural que logrou o proxecto do Espazo Darwin nuns antigos barracóns militares. Claro que a foto obrigada é a do Espello da auga. Con todo, os grandes hits de Bordeus para os asiduos aos tours de «Lucía a galega» son a porta Cailhau, da época medieval (que parece un castelo de Disney) e a fonte dos Girondinos. «Sinto que este monumento lles gusta bastante porque está cheo de detalles. Dado que o explico ao principio de todo, digamos que os visitantes xa se motivan para o resto da visita». Por certo, leste é tamén o sitio favorito de Lucía en toda a cidade. «E se tivese que dicir os sitios que máis frecuento cos meus amigos, diría que a miña zona favorita é a medieval, onde están as pequenas prazas e moitas terrazas en Saint-Pierrre. Esa zona gústame moito».

-

Aínda que son moitos os galegos que Lucía recibe en Bordeus, os vascos gañan por maioría. «Si, porque moitos veñen en coche a pasar se cadra só a fin de semana ou uns días. Ao principio, cando empecei a facer os tours, non tiña ningún galego. E agora teño en case todos os grupos, porque co voo directo desde Santiago, a moita xente encáixalle».

Con tanta experiencia acumulada, a esta veciña de Cangas xa lle pasou de todo durante os seus percorridos turísticos pola cidade. Bromas, cámaras ocultas, vídeos de YouTube... «Unha vez conectáronse a través de Google uns nenos franceses ao meu micrófono e empezaron a berrar cousas desagradables. Eu non sabía que pasaba, ata que ao final se foron».

A tendencia de chegar a unha cidade nova e reservar un free tour a través de Civitatis e outras plataformas parecidas como Free Walking Tour, Guruwalk,... está cada vez máis estendida. Así o constata tamén esta profesional do turismo. «Moita xente en España xa coñece estas ferramentas e téñeno como referencia para reservar as súas visitas guiadas a través de Internet. Creo que funciona moi ben e é moi interesante, porque a cidade non a coñeces da mesma forma que se vas pola túa conta. Os franceses non teñen tanto costume de facer iso, pero nós si». Os guías ou as empresas para as que traballan pagan unha comisión a esas plataformas a cambio da visibilidade e da ferramenta. «Como gañamos é a través de propínalas. A xente xa coñece tanto o sistema dos free tours que todo o mundo che dá como uns 10 euros de media por cabeza ou así». Aínda que depende da época, adoita realizar un tour ao día entre semana, e as fins de semana, dúas. Está contenta e vaille ben. Brindemos por que continúe por moito tempo o seu éxito cun bo Bordeus. Oh là là!

A miña empresa mándame correos de xente que reserva os tours e poñen que queren que lles toque con Lucía ‘a Galega', porque lla recomendaron”

A miña empresa mándame correos de xente que reserva os tours e poñen que queren que lles toque con Lucía ‘a Galega', porque lla recomendaron”