Cun ollo na pandemia, pero por fin podemos gozar das noites de verán nunha terraza ou un bar de copas. Facemos un percorrido polos mellores lugares para tomar combinados e que tanto botamos de menos. Toca brindar
10 jul 2021 . Actualizado ás 18:17 h.Si, xa case non lembramos cando foi a última vez. Rematar para cear e ir tomarse algo ata que nos entren ganas de volver a casa e sen que ninguén che bote do garito de moda ás once. E aínda que agora temos que ter un ollo nos malos datos da evolución da pandemia e outro no sentido común, si podemos permitirnos saír de noite, pero seguindo de forma estrita os protocolos. Así que mentres non digan o contrario, ¡mandan copas! e son as primeiras. Toca gozalas, con sentidiño.
Non podiamos iniciar esta ruta copeira por Galicia noutra localidade que non fose Sanxenxo. Aí as noites de verán teñen unha cor e unha calor especial. E aínda que non estamos en Sevilla, en canto ponse o sol, a zona do porto deportivo convértese nunha auténtica bulería social. Nesa chaira atópase con luces de neón un dos locais de referencia das noites de veraneo, o Dux que, aínda que hai uns anos era un local máis de última hora, dun tempo para acó as primeiras copas triunfan neste local de 240 metros de terraza. Culpa deste éxito tena unha nova modalidade de copeteo que se oferta neste local. A través da plataforma dixital woutick.é podes elixir a mesa na que sentarche e a franxa horaria pola que farás a reserva. Alí, a partir das nove da noite o servizo é de botella. É dicir, se a reserva é para dúas ou catro persoas ofrécese unha botella de licor con dez refrescos. Se é para seis ou oito persoas -lembra que se sodes máis de seis non convivientes só podedes estar xuntos en terraza- serían dúas botellas e 20 refrescos. E ata dez persoas, tres botellas e 30 refrescos. Coa reserva tes que abonar 55 euros, 5 correspóndense cos gastos de xestión da plataforma e o resto descontarase do que consumas cando esteas alí.
«Depende do que pida a xente, pero o que máis se vende son botellas de licor: xenebra, whisky, ron... agora mesmo o que máis está a saír é a xenebra. Tamén hai quen quere beber champaña ou cava», comentan desde este local que en circunstancias normais ten licenza de apertura ata as 5 da mañá: «Por iso adiantamos un pouquiño o horario das reservas das mesas. Porque só podemos estar agora ata as tres».
E aínda que o momento máis forte en Sanxenxo, turísticamente falando, agárdase para agosto, é certo que a estas alturas xa se nota moito ambiente na localidade pontevedresa. A xente quere desconectar e aínda que, a evolución da pandemia marcará o verán, hai moitas ganas de gozar.
Merenda, cea ou copa
Cando o Garoa irrompeu como referente da coctelería en Santiago , hai 13 anos, unha copa de primeira hora aínda significaba penetrarse máis aló da medianoite. O local, que foi dos primeiros en darlle vida ao lecer de tarde, tiña claro cales eran os picos e vales de actividade, abrindo todos os días do ano coa excepción de Noiteboa. Dúas crise global despois, os irmáns Antelo Rivas aínda non saben como se van resolver os novos horarios cando se supere a pandemia, pero teñen moi claro que queren dar primeiro. De beber, enténdese. «Serán os clientes os que decidan», comenta Carlos, que nos últimos meses ha tido que adaptarse á montaña rusa de horas límite que fixaban as autoridades e que cambiaron os costumes da xente. Cando o peche era obrigado a media tarde, a primeira hora trasladouse á mañá e fartáronse de pór vermús. A medida que as medidas foron aliviándose, os destilados empezaron a fluír despois da comida. Agora, coa expectativa de poder abrir ata as tres da mañá, perciben que os cambios de costume da clientela empezan a consolidarse e as primeiras copas caen coa luz do solsticio, entre as 20 e as 22 horas, invadindo incluso un terreo que era máis propio do picoteo ou as ceas. Nesta nova etapa que empeza haberá máis novidades, porque o Garoa seguirá servindo as copas e os cócteles nas mesas. Xa que logo, perderase o bulicio da barra a cambio dun servizo máis ordenado, que obriga necesariamente a consultar ao persoal ao entrar. «As fins de semana teremos a dúas persoas nas portas para sentar á clientela e xestionar as esperas, que non sempre se comprenden», comenta Carlos Antelo, quen tamén destaca o esforzo que supón para o negocio renunciar ao dinamismo na barra para envorcarse mesa a mesa, atendendo a 45 persoas no interior e outras tantas na terraza.
Mozos e non tan novos
Quen dixo que a primeira copa é só para veinteañeros? Carmela e Manolo son a viva imaxe da felicidade e un bo exemplo de que os destilados non son só patrimonio dos mozos. Eles teñen por costume tomarse un combinado a última hora da tarde. E o lugar é sacro. No Breadouro, por suposto. Un dos clásicos do verán vigués. Aí é onde atoparon o recuncho perfecto para degustar este momento tan especial. Non é de estrañar porque este local todo terreo se adapta ao que o cliente demande. Ademais de ser un lugar excepcional para comer marisco e peixe con vistas á ría, é ideal para reunirse unha cuadrilla e tomar a primeira copa. Tamén resulta moi apetecible ir á praia do Baluarte e en calquera momento da tarde poder darlle un respiro á pel e tomarse un combinado nesa terraza que ten moito encanto e personalidade. Revives nun airiño.
A amabilidade de José Pérez é firma da casa que, xunto coa súa irmá Marisa, tomou as rendas deste emblemático lugar que os seus pais abriron nin máis nin menos que en 1975 e que se foi adaptando ás necesidades dos clientes. Por iso abren de forma ininterrompida desde a mañá á noite e en función da hora que vaias o ambiente varía. «Pola tarde vén xente a tomarse os gintónics e alóngase toda ata a noite coas ceas. Pero logo tamén despois de cear moitos quedan de sobremesa ou veñen tamén a tomarse as primeiras copas. Resúltalles un lugar moi agradable e tranquilo para gozar da terraza, sobre todo, nos días de calor de primavera ou verán», explica o dono, que responde con énfase sobre a amabilidade do trato: «¡Home, iso por suposto!». E confesa que este ano se nota que a xente ten ganas de saír e estar na rúa: «Parece que vai ser un bo verán. Nótase que hai ganas e os días que fixo bo traballamos ben». Pois brindemos por iso.
Unha praza de referencia
Elixir o punto neurálxico do copeteo na Coruña é tarefa complicada. Con todo, a praza da Cormelana e a súa contorna teñen moitas papeletas para estar no máis alto. «Todo o mundo di que a praza é xa un punto de encontro», confesa Aranta Garbison Gándara, dona do Dourado Cóctel&Bar. Este local conta cunha ampla terraza e bastante variedade de cócteles, copas, canas e ata zumes naturais para os máis pequenos. A afluencia nas mesas nótase desde a tarde, con picos a partir das 20 horas, e alóngase toda a noite: «Agora abrimos ata a 1 da madrugada. Pero ata esa hora tes xente sentada. A xente queda ata o último minuto», resalta Garbison.
Se de algo presume esta propietaria, é da boa fama que teñen as súas elaboracións: «Cada vez sacamos máis coctelería porque a xente nos ha ir coñecendo co paso do tempo. Os que máis éxito teñen son os daiquiris de mango, de froita da paixón, de froitas do bosque, de fresa... os mojitos encántalles á xente porque ademais teño un prezo moi competitivo. Todo o mundo di que é do mellor que probou. Non atopan esa mestura de sabores que nós si logramos».
UN CLÁSICO DE AROUSA
Á categoría de clásico non se chega por azar. Tampouco se compra, nin se traspasa. Para que un local se converta nun clásico teñen que conxugarse e consolidarse unha serie de factores que, por desgraza, cada vez son máis infrecuentes na nosa oferta hostaleira. En Vilagarcía, A Bolsa é un clásico. E non porque leve dúas décadas dando calor e cor á noite vilagarciá co mesmo equipo á fronte. Que xa non é pequena razón. A Bolsa é un clásico porque neste pequeno, pero coqueto local conflúen todos os elementos que conseguen que un senta esa amable e entrañable confortabilidad que moi poucos locais che conseguen ofrecer. E nin sequera fai falta ser un asiduo da Bolsa ou formar parte da «familia» para percibilo.
Xa antes da pandemia Rafa Barreiro, alma e esencia da Bolsa, comezara a redefinir, polo menos en parte, a proposta do seu local, ampliando o seu horario ao mediodía e á tardiña. As novas circunstancias non fixeron senón consolidar esa proposta, pero sen variar un chisco a súa esencia. A Bolsa segue sendo ese lugar ao que poder ir coa certeza de atopar un ambiente acolledor, gozar dunha copa de entre a súa selecta oferta de combinados e escoitar unha selección musical apta para todos os oídos, pero sempre afastada dos canons da machacona comercialidad. O que ocorre é que agora se vai un pouco antes. O cal tamén é de agradecer.
Conta A Bolsa ademais coa vantaxe engadida de que se sitúa nunha rúa peonil en plena zona de tapeo, o cal favorece o goce da súa terraza sen apenas ter que desprazarse.
E como tantas veces adoita pasar nas casas dos amigos, e este local o é para quen ata a el se achegan, na Bolsa adoita xogar, e moito, o factor sorpresa. En calquera momento os plans se tuercen e sempre é para mellor. Multiplícanse os encontros, intúense máis amplas os sorrisos, alguén suxire unha canción e as conversacións derivan en fantasías sen fin. É o que teñen os clásicos.
