Pedro Nimo, un dos grandes atletas galegos da historia, na Alter G, a máquina de última xeración que incorporou a Training Boutique do Instituto Médico Arriaza e o Coruña Sport Center, e que permite correr coma se estiveses sen gravidade.
10 abr 2021 . Actualizado ás 18:07 h.A experiencia é única. Nunca correra con estas sensacións. A verdade é que non fun un gran corredor cando era novo e agora teño medo a lesionarme todo o corpo se o intento. Pero durante uns minutos sentinme un atleta. Un Fermín Cacho do século XXI, un Kipchoge branco. O Instituto Médico Arriaza e o CSC (Coruña Sport Center) unen forzas na denominada Training Boutique. Un lugar de adestramento innovador onde ofrecen todo tipo de servizos, entre eles o da famosa máquina Alter G. Digo famosa porque algúns deportistas de elite téñena na súa casa e colgan fotos subidos e metidos nesta cinta de correr 3.0. Invitáronme a probala e coincidín cun dos grandes deportistas galegos da historia, Pedro Nimo, cuxo atlético físico impón, aínda que agora sexa adestrador. Está en plena forma. Foi campión de España de maratón, gañou cantidade de probas, correu nas principais competicións, e un bo día parou o crono en 2 horas, 12 minutos e 10 segundos, a súa mellor marca. Ao seu lado sentinme un pouco cohibido, pero quixen experimentar iso de correr como na lúa, que é como publicitan esta novidade.
NON SINTO As PERNAS
Pedíronme que leva calzado e roupa deportiva. Unha vez alí, o que ves é unha cinta das de correr de toda a vida pero cunha especie de funda plástica a maiores. Che enfundas como un tutú de ballet que leva unha cremallera. Unha vez sobre a cinta, sóbenche a citada parte plástica e únela coa cremallera. Xa estás listo. Os doutores Amestoy e Arriaza, ademais de Pedro Nimo e un monitor, ían explicando todos os detalles. A cinta ponse en movemento e aos poucos sentes que che quitan quilos de amais . «Agora mesmo estás a correr como un 20 % menos do teu peso», dime o doutor Amestoy. Ao cabo dun intre volve apertar o botón e empezo a sentirme máis lixeiro. Convertinme nunha gacela. «Metabólicamente estás activo e non tes impacto. Pódeo utilizar un deportista de alto nivel, un corredor que quere preparar unha medio maratón sen cargarse moito, unha persoa cunha lesión, un cidadán con sobrepeso ou obesidade e xente maior. É impresionante ver como se lles ilumina a cara a persoas que case non poden andar e de súpeto ven que o poden facer, que teñen unha autonomía que daban por perdida», vanme contando mentres sinto que podería estar a correr horas e horas sen cansarme. Non sinto as pernas. Cando o marcador luminoso o fixan no 80 % é coma se pesases o mesmo que cando eras un preadolescente. É o momento no que parece que os pés se despegan da cinta. É o máis parecido a correr como na lúa. Pedro Nimo leva toda a vida voando sobre as pistas. El, máis que da Lúa, é doutro planeta. Pero para os humanos de correr por casa o da maquinita é unha pasada. Cando acabas a sesión e todo o peso volve ao teu corpo, percibes un hormigueo nas extremidades, que debe de ser como a reentrada atmosférica. E é que correr, corres e suar, súas, aínda que dun xeito moito máis cómodo. De feito ao día seguinte levanteime con certo cansazo e un sorriso na cara pola exhibición que levei a cabo sobre a cinta. Durante uns minutos sentinme Pedro Nimo gañando a Behobia- San Sebastián. Pena que pronto volvín á Terra.