Manuel e Marisé, de 72 anos, os reis das redes sociais: «Non somos sexagenarios, senón sexalescentes»
YES
E se é a mellor etapa? Os maiores de 60 reivindícanse. Deixar atrás a vida laboral non debe ser sinónimo de resignarse a envellecer, senón unha oportunidade para cultivar aqueles praceres que as présas lles prohibían
27 feb 2021 . Actualizado ás 22:14 h.Ela é «a nórdica» e el... a el gústalle chancear con que os 11 días que Marisé sácalle de vantaxe no calendario convérteno en «un gigoló». Xubilados ambos, ademais de rirse moito xuntos, comparten unha vitalidade admirable nunha parella cuxos membros acadaron os 72 anos. Ao seu «avidez por aprender», las redes sociais -algunhas, non todas lles serven de vehículo para canalizar a súa creatividade. Pero, sobre todo, Marisé Sanmartín, \
Dado que a palabra pode dar lugar a confusións, este médico da Coruña pero afincado en Lugo desde hai anos, precisa: «A sexalescencia define ao grupo demográfico dos que pasamos dos 60 anos. Da mesma forma que despois da Primeira Guerra Mundial apareceu a adolescencia, esta é outra etapa que se está consolidando. Antes, xubilarche era case como prepararche para o final. Agora, pódenche quedar aínda moitos anos de vida, de calidade de vida».
A FÓRMULA QUE NON FALLA
«Ser curioso é unha cousa fundamental para sentirse moza e non caer na costa abaixo», afirma Manuel. É ese querer saber, e non a alquimia, a fórmula para manter a mente nova. «Encántame aprender de todo e Internet permíteme acceder a ese mundo descoñecido», di. Hai 25 anos estreouse co sistema, hoxe esquecido, de IRC-Hispano . Hoxe é un entusiasta da plataforma de vídeos en streaming que triunfa entre os mozos: Twitch. «Con IRC estaba nun grupo de chat. Propuñamos un tema e falabamos: a eutanasia, o matrimonio entre persoas do mesmo sexo, o quecemento global... Había un respecto que boto en falta nas redes», confesa Manuel. Ese grupo de amigos saltou do virtual ao real e con Clubhouse agarraches a quedadas online, os venres ás 13.00 horas, para o vermú. «Xa que o coronavirus non nos deixa reunirnos, é unha alternativa divertida», sorrí alén do teléfono. Con el está Marisé, que o supera en seguidores en Instagram. «Que teño máis de 1.600?», di sorprendida.
Aos 65, esta lucense colgou bátaa de farmacéutica e entregouse á súa paixón: a literatura. Un dos últimos títulos que recomenda na súa conta da rede social, que dedica por completo a comentar as súas lecturas, é De pedra e óso (Errata Naturae), de Bérengére Cournut. «Encántame ler. Leo 40 libros ao ano. Mentres leo, os problemas desaparecen. Claro que, cando rematas, seguen aí, pero consigo evadirme e saber doutras vidas, doutros mundos que, doutro modo, non podería», describe Marisé, para quen «isto de Instagram é como un club de lectura xigante» e, aínda que di de si mesma que as súas críticas son «moi de andar por casa», unha revista dixital, Babú Magazine, fichouna para as súas reseñas.
A Instagram chegaron para seguir o que publicaban as súas fillas, unha é a autora dun popular blogue en Galicia, Baballa, e acabaron dominando a técnica como os netos. «Tamén teño Pinterest. Interésanme a fotografía, a xardinería e as receitas. Noutras redes deime de baixa ou case non entro, polo ton que utilizan algúns usuarios ou porque parecen máis un patio de cotillas. A xente estase montando un planeta paralelo. Todo o mundo ten problemas, unha vida máis ou menos oculta, e cada un mostra o que quere mostrar. Eu busco o que creo que me é útil», defende Manuel, que recomenda artigos sobre a sexalescencia, como o escrito por Manuel Posso Zumárraga, e é un divertido instagrammer cos seus posados. «Unha vez ao ano, a nórdica pregúntame: “Que che din os meus ollos por dentro?”. Oftalmológicamente falando...», escribe nunha publicación onde parece explorarlle a visión. «Que a persoa que está comigo teña sentido do humor é unha das cousas que máis valoro», ri ela.
«Ser educados é fundamental. Cada un ten que quedar con aquilo que lle interesa», engade Marisé, que non oculta o seu resquemor «por titulares tipo: ‘‘Cae unha anciá de 65 anos''. Con 72, esquío, fago pilates, ioga, camiño», enumera. «Somos un grupo de presión importante, con moitas ganas de vivir e, entre comiñas, con moito poder. E somos os grandes esquecidos. A miña filla di que somos un target descoñecido, potenciais clientes, non só para as marcas, para a arte ou a cultura», deixa esta mensaxe Manuel. De todo e sempre se aprende . Ese é o lema da parella. Antes de rematar, Marisé recomenda unha lectura: Tardes co meu vello profesor, de Mitch Albom. Sempre o ten presente.