Cóntannos que coa actividade confinada as grandes empresas de repartición a domicilio están que se saen. A pouco que unha levanta a vista da máscara, detecta un exército de caixas riseiras que levan ás casas unhas doses de vida exterior, agora que a vida é un asunto prohibido. Fálase todo o intre de como viviremos despois do covid, de que hábitos vánsenos a quedar vellos e de cal será o ritmo do futuro, que é tan inalcanzable como sempre, pero un pouco máis. E aquí augúrelos avanzan unha volta ao campo e á aldea. Manda carallo. Necesitamos unha pandemia para frear en seco nosas tendencias migratorias internas que deixaron medio país abandonado. A gran aventura consiste agora en cruzar o perímetro da cidade e penetrarse no paraíso perdido dos pobos, na casa desatendida dos avós que antes apenas era un puñado de pedrolos e hoxe unha esperanza certa de felicidade.
Nese regreso á horta, poida que algúns descubran que alí as cousas non son como os nosos prexuízos urbanitas supuñan. Un trazo de modernidade urbana é ter unha fila de repartidores no portal, pero en realidade a dinámica Amazon nunca deixou de existir a un puñado de quilómetros dos semáforos, alí onde os galegos vivimos dispersos e en casas sen encostar. O luxo de que a despensa veña a ti sen facer cola nerviosa baixo o neón do supermercado é unha realidade en miles de pobos polos que cada día transita un exército de furgonetas que che levan o necesario. Miguel, por exemplo, reparte pan e unha empanada caseira sen código de barras a vinte minutos de Ourense. Colga as delicias nos portóns das casas con esa tranquilidade allea aos okupas e maleantes que se multiplican como esporas segundo os anuncios de alarmas. O aviso de que a mercancía está en camiño non é un timbre no smartphone, senón un bocinazo que interrompe o son plácido da mañá. Miguel tráeche o pan, pero despois pasará a furgoneta do peixe, fresquísimo; a do butano; un camión con conxelados e gominolas que é como un mercadona compacto e un cochito coas verduras máis frescas do lugar porque en moitas casas os habitantes son vellos e xa non teñen as costas para apañar patacas. En efecto, Amazon xa existía na aldea antes de que existise Jeff Bezos.