Cambiou as borrascas e as ciclogénesis explosivas polos faladoiros políticos e os sucesos. Tras máis de vinte anos, abordando a información do tempo, Mónica López afronta un novo reto: pilotar durante cinco horas o magazine matinal «A hora da 1»: «Era unha oportunidade que non podía deixar escapar e estou feliz».
25 novs 2020 . Actualizado ás 12:34 h.É disfrutona, vive ao día e tira pa´lante co que lle boten: «E si, sempre me mollo, en todos os sentidos», asegura rindo. Mónica López (A Seu d'Urgell, 1975) cambiou os mapas do tempo e a interpretación das isóbaras polas mesas políticas, as entrevistas e os datos económicos: «Como ía dicir que non? Por medo a non dar a talla? Gústanme os retos, aprendo moito». Tras máis de vinte anos vinculada á información do tempo, primeiro en TV3 e desde 2008 como directora do departamento de meteoroloxía de Televisión Española, Mónica López está feliz por ter cambiado o rumbo da súa carreira profesional: «O peor momento cando soa o espertador ás catro da mañá, pero iso dura pouco. Iso si, ás nove e media da noite, a durmir, se non, non aguanto e teño que estar ao cento por cento».
-Levas xa dous meses á fronte do magazine matinal A hora da 1. Como estás a afrontar esta nova aventura profesional?
-Estou moi contenta e síntome bastante satisfeita, porque supuxo un gran reto para min, era unha oportunidade, un tren que non podía deixar escapar. Cando Rosa Mª Mateo propúxome pórme a cargo de un programa de cinco horas, a miña primeira reacción foi de sorpresa, porque non mo agardaba, a verdade. Pero non mo pensei dúas veces, dixen que si de inmediato. No fondo, apetecíame embarcarme nun novo proxecto.
-Non sentiches vertixe ao pasar de dar a información do tempo, nun formato pechado, a conducir un programa de longa duración no que axiña que abordas a información política, como os temas sociais e os sucesos?
-Un pouco si, porque durante anos contei a previsión do tempo e agora falo de todo, pero ao final o obxectivo é o mesmo, comunicar de forma sinxela e amena para que lles chegue aos telespectadores. De todos os xeitos, levaba meses participando como tertuliana no programa A partir de hoxe con Máxim Huerta e foi aí onde se fixaron en min e descubriron que podía ter outros rexistros. Doutra banda, non estou soa, aínda que sexa eu a que dea a cara, conto cun equipo fantástico e moi potente, que me apoia desde o minuto uno e que fai posible que o programa saia adiante cada día.
-Es das que sempre se tira á piscina?
-Si. Gústanme os retos, porque me fan crecer e sempre se aprende moito. Ao longo da miña carreira, sempre dixen si cando me propuxeron novos e interesantes proxectos. O último, cando me propuxeron vir dirixir o departamento do tempo en Televisión Española. E agora, como ía dicir que non? Por medo a non dar a talla?, por comodidade?, por deixar un bo horario para levantarme ás catro da mañá? Era unha oportunidade, un agasallo que non podía rexeitar. E tras estes dous meses longos de rodaxe, estou moi contenta, estou feliz. Estou a gozar moito.
-Estreaches estudio, unha mesa con diferentes colaboradores e décheslle unha volta á estrutura e ao contido deste «magazine». Tiñas claro que querías facer algo diferente na hora da 1?
-Si. Iso é. Desde o principio, tivemos claro que este programa busca a voz dos expertos. No espazo de información política, contamos con politólogos e xa na segunda mesa, temos un equipo de especialistas en sucesos: un xurista, un psicólogo, sociólogo que profundan sobre o tema que tratamos. E o outro puntal do programa é a participación cidadá. Pensamos que a televisión pública ten que poder servir de altofalante para os problemas cotiáns da xente e servir de vehículo, non para solucionalos, que normalmente non poderemos, senón para visibilizarlo, o cal xa pode ser de bastante utilidade.
-E logo está a actualidade, que é a que marca o ritmo do programa, sobre todo nestes últimos meses, onde o día a día se trastornou pola pandemia do COVID 19.
-Efectivamente, a actualidade manda e vai marcando cada minuto do programa. De tal forma, que a planilla de contidos cambia e trastórnase, se xorde unha última hora, e para iso tanto o equipo como eu, temos, que estar preparados para dar os últimos datos.
-Ademais, estades a apostar por abordar temas sociais que non gustan en televisión, como o espazo que lle dedicastes hai semanas ao suicidio.
-Si. Non gusta e non se quere ver. Con todo, decidimos abordalo, porque os expertos aconsellan que visibilizar os suicidios axuda a previlos. Como televisión pública debemos colaborar e estar aí. De tal forma que se, conseguimos, que neses quince minutos que lle dedicamos ao tema, unha ou dúas persoas, animásense e pedisen axuda, aínda que doutra banda, teñamos perdido tantos espectadores, pois obxectivo cumprido.
-O programa vai saltando dun contido a outro. En que sección séntesche máis a gusto?
-A verdade é que me sinto a gusto en cada sección que tocamos, todo me esperta curiosidade e interese. Desde o minuto uno, procuro pórme na pel dos que nos seguen desde casa, expóndome que lles preocupa e que preguntas están a facerse os cidadáns desde os seus fogares. Respecto das seccións, talvez, a entrevista é o máis complicado, sobre todo, se son políticos e non responden as túas preguntas, porque veñen soltar o seu discurso.
-Falando de políticos, deron moito que falar as túas entrevistas con Cayetana Álvarez de Toledo, dirixente do Partido Popular, cando che chamou perversa e Iván Espinosa de los Monteros de VOX, denominouche marciana. A tensión traspasaba a pantalla.
-Bo, eu non teño ningún interese en provocar a un ou a outro. A tensión poida que síntana eles, porque eu realizo as preguntas que, creo, queren saber os telespectadores. Por iso, preparo as entrevistas a conciencia e apunto todo aquilo que considere pódese rebater. O meu papel na entrevista non é o de atacar, senón o de preguntar para informar.
-Por certo, canto de perversa e de marciana ten Mónica López?
-¡Ja,ja,ja! Son cero perversa. Xamais formulo as preguntas co cabeiro retorto.
-Compites contra dous pesos pesados das mañás, o «magazine» de Ana Rosa Quintana en Telecinco e Susana Griso en Antena 3. Angústianche as audiencias?
-O xusto, a verdade. Non vivo obsesionada con se subimos ou baixado un punto, pero téñoas presentes. De todos os xeitos, é máis doado cambiar a audiencia do primetime que a da mañá, porque a franxa matinal é moi estable e de longo percorrido e hai que dar tempo para que o hábito de consumo cambie. Nese sentido, non temos marcado un mínimo. Estamos a estabilizarnos case cada día, nas cinco horas do programa, por amais do nove por cento de cota de pantalla e algún día fixemos un dez por cento. A primeira franxa, a hora política que vai de oito a dez, é a que funciona mellor e aí chegamos ao catorce por cento de cota. Son uns bos resultados, pero non nos conformamos. O noso obxectivo é ser líderes coa hora da 1.
-E, cal é a túa hora?
-A mañá. Son moi diúrna. Gústame moito aproveitar a luz. Cando estiven facendo o espazo do tempo de noite, e tiña que aguantar ata as dez da noite coa enerxía arriba, custábame horrores. E fíxache agora, iso non é nada. Ao final, acostúmasche a todo, porque o tempo pasa moi rápido.
-Como levas o de que o espertador soe ás catro da madrugada?
-¡Uf! Ese momento é o peor, menos mal que dura pouco, porque unha vez que xa estou en pé e póñome en marcha co café, xa non me sinto do revés. Pero si, é duro. Ademais, para soportalo levo un horario moi disciplinado, é dicir, ás nove e media á cama, porque se non, non se aguanta e teño que estar ao cento por cento.
-E, durante a fin de semana, fas cura de soño?
Procuro descansar máis e aproveito para gozar das miñas fillas, da miña familia e amigos. Son bastante hogareña e encántame estar en casa e cando podo escápome a ver o mar á miña terra.
-A muller do tempo, é máis de pasado, presente ou futuro?
Son muller de presente, de tirar pa´lante co que me boten. Son moi disfrutona das miñas fillas, do meu traballo, da vida. Fanme feliz os pequenos detalles. Iso éncheme moito e así cargo as pilas. Por exemplo, cando me sinto na praia e miro ao mar, digo: ¡Que moi ben! Reconfórtame moito.
-Botas de menos dar a información do tempo?
-Si, un pouco, claro. É unha información moi bonita á que lle dediquei gran parte da miña carreira profesional e que me regalou moi bos e gratos momentos. Agora, cando dou paso ao tempo e falan de tormenta tropical zombie. Río e penso: «Agora que non dou o tempo, xorden novos fenómenos meteorolóxicos, xa que me gustaría abordalos».
-E, Mónica López móllase, en todos os sentidos?
-Si, sempre. ¡Ja,ja,ja! Cantas veces dei o tempo dicindo que ía chover ese día, advertindo que non esquecesen coller o paraugas e o chubasquero para que non lles pillase de sorpresa a choiva e ao final, a sorprendida e mollada eu. Iso son gajes do oficio.