«Nós tatuámonos a alianza»

Sofía Mosquera e Eloy Figueira non perderán a súa alianza. Non despois de gravala con tinta sobre a pel do seu dedo anular dereito. O deseño está moi lonxe do típico anel. «Se che fixas, si ves que son os nosos nomes, pero se non, parece como unha alianza normal», di ela, que lle fixo este agasallo vitalicio ao seu marido polo seu 33 aniversario. Fai case tres anos que casaron, pero a pesar da súa mocidade, levan xuntos 16 e tiñan só 17 anos cando empezaron a saír. Non se coñeceron no instituto. «El xa estaba a traballar, porque empezou moi novo, e eu estaba a estudar. Coñecémonos, e xa non nos separamos», contan conscientes de que nestes tempos non hai moitos amores así. «Dos nosos amigos, e mira que entón eramos unas cantas parellas, só quedamos dúas, nós e outra parella que son iguais», relatan.

Este non é a súa primeira tatuaxe en común: «Xa tiñamos tatuadas as nosas datas de aniversario, que mo regalou Eloy por un cumpre meu tamén. E o da alianza, a verdade é que xa o falamos algunha vez, sempre nos gustou, así que o vin como un agasallo de cumpre distinto e viñémonos a Katattoomba xunto a Samu, o tatuador». Agora locen o deseño no dedo que tradicionalmente ocuparía a alianza. «É que nós levamos a de voda na man esquerda, que é un pouco raro, porque a maioría a leva na outra, por iso esta tatuámosnola/tatuámonola na dereita», comentan sabendo que non hai moitos matrimonios que luzan un anel en cada man.

Pero Sofía e Eloy non acudiron sos ao estudo, senón que o fixeron coa súa filla Cayetana, de 5 anos. «Tivémola con 27 anos, antes de casarnos. Sabemos que isto é tamén un pouco raro, pero sempre quixemos ser papás novos, e como xa levabamos dez anos, viviamos xuntos e eu xa acabara Maxisterio e estaba a traballar... Non seguimos moito as regras de agora», comenta ela, que é profe de infantil na rede de escolas públicas da Galiña Azul e actualmente prepara as oposicións.

Non é a primeira vez que Cayetana, que tamén forma parte da pel da súa nai, vai ao estudo. «Xa veu algunha vez, porque teño tatuado o seu nome tamén, e Samu, o tatuador, é amigo noso. A ela non lle sacamos unha foto, pero estaba moi simpática, porque lle tatuaron con rotulador as dúas mans. Estaba ilusionadísima, e díxolle ao mozo: ‘Nuns anos verémonos por aquí', ¡ja, ja, ja!». «Só me preguntaba se me doía, pero é que non me doeu nada, non me decatei. Dei ti que é moi finito...». Tanto este matrimonio como o propio estudo nos confirman a tendencia. «Hai moita xente que se tatúa a alianza o mesmo día da voda. Ata vin a uns mozos que llas fixeron na cerimonia, no momento. Levaron ao tatuador e fíxollas alí mesmo».

Con todo, non era esta a primeira opción. «A Eloy gustáballe outra idea, que era que un se tatuase unha fechadura e outro a chave, pero ao final decantámonos por isto», di Sofía, consciente de que cada vez se estila menos. o de gravarse o nome do outro. «Incluso o propio Samu díxonos: ‘En serio ídesvos a pór o nome?'».

Nin un nin o outro son alleos ao perigo de que a vida lles dea unha volta e esa tatuaxe que hoxe locen con plena convicción, convértase nun borrón que desexen eliminar da súa pel con urxencia. «É certo que a fechadura, se algún día pasase algo, podes dicir que é por calquera cousa. Pero eu é que levo Eloy aí posto», recoñece entre risos Sofía, aínda que engade: «Hoxe en día quítase calquera cousa». Aínda que satisfeito co resultado, o certo é que o seu marido, adestrador de boxeo, estivo unha semana sen poder pórse as luvas: «Xa leva riñéndome varios días, porque non pode adestrar, non se pode vendar nin nada coa tatuaxe no dedo», chancea ela. 

ESTOU FEITA A Él E EL A Mí

A receita dun amor tatuado a lume desde axiña que? «Non quero tirarme o moco, pero creo que xustamente é por coñecernos axiña que. Fomos crecendo e amoldándonos o un ao outro. Sempre o falamos, se nos fose mal e separásemonos/separásemosnos, non tería ganas de aguantar a outro, de pórme aí a loitar. Porque me pasaría o que a moitas parellas, primeiro problema e xa está, cada un para a súa casa. Pero nós, claro, é que levamos toda a vida, é que levo máis anos con Eloy que sen el. Estou un pouco feita a el e el a min», di Sofía, que engade: «Eu creo que canto maior es, máis che vas dando conta do que queres e do que non. Pero é que nós eramos moi novos. Fómonos dando conta, pero xuntos».

«Se nos pillase agora, que xa temos as ideas moi claras da vida, do que queremos facer e ao que nos queremos dedicar, e coñecésemos a alguén que non se compaxinase con iso, sería: ‘Ti por unha banda e eu polo outro'. Pero cando nos coñecemos aínda non sabiamos o que iamos facer da nosa vida», indica esta parella que non descarta ampliar a familia. Mentres tanto, terán que ir buscando nome e outro oco para escribilo sobre a súa pel.

---

---