As dietas non son só para adultos. Iris pesaba 67 quilos, estaba moi inchada sempre e sufría dores de barriga. Uns meses despois de pórse en mans da especialista, pesa 59 quilos e séntese moitísimo mellor
08 feb 2020 . Actualizado ás 05:00 h.A historia de Iris Cayazzo Liñares ten a súa razón de peso. Con 12 anos recentemente cumpridos, pesaba 67 quilos e sentíase incómoda, inchada e con fortes dores de barriga que a facían ir ao cuarto de baño. A súa nai non entendía que lle podía estar a pasar e por que mes tras mes Iris collía cada vez máis peso. «En casa levabamos aparentemente unha dieta normal, sen fritangas, a nena non abusaba da bollería, así que eu non era capaz de comprender que fose engordando e que o seu corpo inchase dese xeito. Ademais ela ía 3 veces a patinaxe, dúas a yudo e non me parecía normal», indica Noelia, a súa nai.
«Aínda que me dicían que o meu corpo podía estar a cambiar pola idade, a verdade -explica Iris- é que eu me sentía incómoda, de súpeto non podía pórme a roupa que me gustaba, usaba sempre camisetas e leggins e empecei a cohibirme un pouco». «Na familia é o típico que che empezan a dicir: ‘Eu á súa idade era igual', ‘a min pasábame o mesmo', pero chega un momento en que a nena empezou a retraerse e ademais tiña moitísima psoriasis por todo o corpo, xusto ía empezar o cole e pensei que para ela sería difícil que a visen así», apunta Noelia.
Foi entón cando se puxeron en mans dunha especialista e souberon que Iris sufría varias intolerancias alimentarias e a partir de aí decidiron seguir as pautas da nutricionista Ana Golpe, que o primeiro que quería evitar era unha baixada rápida de peso. «Cos nenos hai que ter moito coidado, e Iris en só un mes deshinchó moitísimo: pasou de 93 centímetros na barriga a 82, baixou moi rápido de peso e tívenme que pór seria. É preferible que vaian adelgazando pouquiño a pouco, de medio no medio quilo e non obsesionarse, porque os nenos están a crecer», asegura Golpe.
Entre os alimentos que o corpo de Iris rexeitaba había un amplo grupo, como a cebola, o allo, os garavanzos, o cacao e o tomate (entre outros moitos), por iso Iris seguiu unha dieta personalizada na que se evitou en principio tomar eses produtos, aínda que despois -sempre seguindo as indicacións da profesional- fóronse introducindo de xeito paulatino.
«O primeiro que sentín é que desaparecían as dores de barriga, deixei de ter eses cólicos e a pel foime mellorando moitísimo», indica Iris, que tivo que seguir a machada as indicacións da dieta e non puido saltarse en ningún momento a comida que tiña estipulada. «Sempre hai persoas que che tentan -explica a súa nai-, así que tiven que concienciar tamén aos amigos e a familia directa porque se non, é difícil que dea resultados. Nós en casa criamos que comiamos estupendamente, pero agora facémolo moitísimo mellor».
«Hoxe en día -apunta Ana Golpe- consúmense moitos alimentos procesados, en cambio nós cando eramos pequenos tomabamos produtos moito máis naturais, quizais iso teña influído en que os nenos de agora teñan tantos problemas coas intolerancias. En calquera caso, o importante é asegurar que esa comida que van tomar sexa real food, comida de verdade, non empaquetada. Niso son moi estrita, pode ser, claro, de supermercado, pero alimentos que non son procesados».
O GUSTO DO TOMATE
A medida que foron pasando os días, Iris comezou a mellorar a súa saúde e sobre todo gañou autoestima, aínda que a nutricionista e a súa nai estiveron en todo momento moi pendentes de que non se obsesionase coa baixada de peso. «É importante que se vexa ben, pero o fundamental no seu caso era que mellorase a súa sensación de hinchazón e incomodidade, porque non entramos en ningún problema estético», apunta Golpe, que no entanto asegura que convén ser vixiantes sempre na alimentación. Cal foi o sabor que máis botaches de menos durante a dieta?, pregúntolle a Iris, que non dubida un segundo en responder: «O tomate». «Soñaba co momento de volver tomarme un anaco, nunca pensei que o ía botar tanto de menos», apunta. «Eu pensaba que me ía pedir algo de cacao, de chocolate -engade Noelia-, pero ao final dásche conta de que os gustos e os sabores fundamentais son outros».
Cada martes Iris e a súa nai ían comprobar que a dieta funcionaba á consulta da nutricionista, que catro meses despois, decidiu que o peso de Iris é o adecuado e xa lle permitiu ir probando algúns dos alimentos que o seu corpo rexeitaba. «Agora pesa 59 quilos e non é necesario que adelgace máis, porque está a crecer e aínda non desenvolveu. O cambio vaille a chegar pronto», sinala Golpe. Ao seu lado, Iris presume de que xa pode pórse todo tipo de roupa. «Hoxe entro nunha tenda e de 50 pezas, sérvenme 30», asegura orgullosa, sobre todo porque viu tamén como mellorou o seu problema de pel. «A alimentación inflúe en moitísimas enfermidades -apunta Golpe-, o mellor é axudar a persoas como Iris, que se merece o noso recoñecemento polo seu tesón». A ela só hai que vela na foto para recoñecer que a Iris a nova alimentación séntalle moi ben.