Nesta nova dimensión na que un día entrou a política tarde ou cedo tiña que pasar. Cristina Cifuentes participará nun reality de Telecinco ou, polo menos, negóciao. Todo empezou aquel día no que Pedro Sánchez chamou ao Sálvame. Ou poida que empezase antes, en concreto o día da voda de Ana Aznar no Escorial, o primeiro reality show da democracia española, ata entón moito máis centrada nas bancadas do Congreso que nos púlpitos das igrexas e das televisións.
Despois, no ano 2003, a empresa Sigma 3 encargou unha enquisa que determinou que en caso de presentarse a unhas eleccións, Belén Esteban sería a terceira forza só por detrás do PP e do PSOE, aínda que é verdade que entón o podio estaba menos disputado e a lista de participantes era mínima. E aí está o novo vicepresidente do Goberno, Pablo Iglesias , o primeiro parido pola tele nunha clara e carnal sublimación da sentenza de McLuhan, o medio é a mensaxe.
Sabido é tamén que Trump saltou á Casa Blanca desde TheApprentice , un concurso que elixía quenllas para dirixir empresas da corporación do presidente que hoxe pastorea América desde o Twitter co apromo déspota dun mal realizador.
A todos estes referentes poida que estea a acudir a expresidenta da Comunidade de Madrid mentres se proba o bikini que lle enviou Vasile. A política e os políticos hanse convertido no mellor espectáculo do mundo, e é sinxelo prognosticar grandes audiencias na lexislatura que amence. Mentres o show bussiness tradicional, cos seus actores, actrices e rodaxes, avanza cara a un lugar aburrido no que todo o mundo madruga e cumpre a machada co seu traballo, os partidos políticos e os parlamentos son unha xolda con guións cruzados que avanzan de xeito imprevisible e magníficos personajazos principais e, sobre todo, secundarios. Se queren mandanga non vaian ao cátering dunha filmación, senón a esa cafetería mítica das Cortes que é como as Veigas, porque o que nela sucede queda nela.
En realidade é xusto lembrar que Cristina Cifuentes leva un tempo ensaiando coas cámaras. Foi de feito unha toma con aspecto de falsa pero que resultou ser certa a que condenou á política ao ostracismo institucional, din que por lume amigo, que é o menos amigo de todos os lumes. Aquelas cámaras de seguridade do supermercado e aquel almacén desangelado non recolleron o mellor perfil de Cifuentes , que agora poderá saír pola tele ben iluminada, coas velvets dirixidas cara a ela e o lado chungo protexido, o cal é unha vantaxe que ofrecen os tempos. Xa postos, para as seguintes eleccións que se vaian todos aos Cayos Cochinos. E eliximos presidente a través dunha app. Ao tempo.