FORON OITO DÍAS, pero a Alfonso Novo, distinguido entre os mellores fotógrafos de España, rendéronlle como anos. Da experiencia de altura (¡4.000 metros!) tróuxose un álbum de fotos de premio e unha historia que non acaba en resaca
09 novs 2019 . Actualizado ás 05:00 h.Para gozar da beleza do atardecer no monte Xixabangma, descubrir aos Catro Reyes Gardiáns e chegar ao corazón da rexión máis alta da terra necesitas un visado especial. «E debes contratar a unha axencia de alí, que che guía toda a túa estancia. Non podes moverche nin facer o que queres. En todas as esquinas de todas as rúas hai militares, pero enseguida acostúmasche». Pese ao despregamento militar que fai patente a soberanía chinesa sobre o Tíbet, Alfonso Novo (Ribeira, 1971) sentiuse nas alturas do Dalai Lama como en casa. «Hai máis controis que nos aeroportos, pero a xente é marabillosa», asegura Alfonso, distinguido a semana pasada co premio ao mellor fotógrafo de España en dúas categorías (na de reportaxe e en Boudoir ou posado sensual).
Antes de facer da súa paixón, a fotografía, oficio, este artista coruñés estivo un par de anos vivindo en China , traballando nunha empresa de enerxía. «Volvinme cando o meu fillo maior, Manuel, sufriu un derrame cerebral», conta sobre un dos golpes máis duros da súa vida.
O tempo que pasou en China , Alfonso conviviu cun intérprete en Taiyuán. «Convencéronme de que o mellor, o máis operativo, era que vivísemos xuntos e a amizade que establecemos fíxose forte. Eu necesitaba a Kai para case todo, e non perdín nunca o contacto con el», comparte Alfonso.
INVITACIÓN SORPRESA
A principios deste ano, Kai chamou a Alfonso cunha noticia: «Caso». E unha pregunta: «Vés á voda?». Alfonso deulle ao seu amigo o si de invitado, e a proposta do seu intérprete foi a máis: «Ímonos ao Tíbet de despedida de solteiro?». Regaláronse a viaxe que sempre soñara Kai. «Foi fantástico, non só ir ao Tíbet, senón ir gozar no Tíbet de tempo co meu amigo», valora Alfonso sobre esta experiencia de altura. Foron oito días, pero a el rendéronlle como sete anos de peli. E perviven nun álbum de fotos que mostra o encanto e a singularidade zen dunha cultura milenaria, entre as que están algunhas das finalistas aos Premios FEPFI aos mellores fotógrafos de España.
A despedida de solteiro de Kai deu a Alfonso tamén a ocasión de volver de novo a Taiyuán e a de coñecer Qingdao, a cidade na que Kai casou. «Eu fixen a reportaxe fotográfico da súa voda, ¡por suposto!», comenta sobre unha viaxe que tivo o seu suspense. «O permiso para ir ao Tíbet non chegaba e achegábase a data de saída. Tiñan que enviarme desde alí o documento do Goberno chinés. Como non chegaba, a Kai ocorréuselle unha idea particular. Díxome: ‘¡Xa está!, cando chegues a Beijing [Pequín, que ten o aeroporto máis grande do mundo] haberá alguén agardándoche. Eu mándoche foto do tío'. Como? Eu non ía ter tempo en Beijing ¡e non me ían a deixar ir ao Tíbet sen os papeis!», conta Alfonso, que seguindo a sobria instrución de Kai deu, curiosamente, co home que debía entregarlle, no aeroporto máis grande do mundo, a «chave» para entrar no máxico Tíbet.
O Tíbet recibiu á parella de amigos ao modo Rosalía, con altura. «Ao pouco intre de estar alí notas que che falta o aire, empeza a doerche a cabeza, o mal de altura é algo importante. Un detalle é que no hotel sempre tes no cuarto botes con osíxeno, por se che dá o desfalecemento. Realmente, nótalo», sinala Alfonso. O que máis lle sorprendeu a el do Tíbet foi a actitude da xente. «Son moi amigables. Vin a un tío caer un billete e a outro recollelo e ir correndo detrás para entregarllo. É algo que ten moito que ver cos valores e o budismo tibetanos», subliña.
As fotos falan por si mesmas, contan historias reais que existen máis aló da necesidade de mostrarse, do like de Instagram. «Estes monxes non están aí para que lles fagan fotos, pensando en atraer ao turismo. O Tíbet é o contrario a un destino de parque temático», comenta Alfonso mostrándome unha das súas fotos (imaxe superior), na que captura un momento dun debate entre estudantes nun mosteiro do Tíbet. As cores, intensos. Os xestos, firmes e elocuentes. «Aquí está prohibido facer fotos, pero Kai botoume un cable, presentoume como o mellor fotógrafo de España. Díxolles que había ir ata alí a documentar o valor da súa cultura», conta.
A despedida de solteiro no Tíbet non acabou en resaca, foi un desafío de altura para Alfonso e para unha gran amizade.