Non o deas todo por vencido. Se preguntas por aí, a maioría diranche que non perdoarían nunca unha infidelidade, pero a realidade é outra. Moitas parellas non só o superan, senón que saen fortalecidas. E ti, que farías?
02 oct 2019 . Actualizado ás 18:28 h.Pode soar contraditorio que unha infidelidade fortaleza unha parella, pero os expertos non teñen dúbidas: «En moitos casos pode salvar a relación», afirma Emma Pracer, terapeuta e sexóloga. Do mesmo, Eva Gil, psicóloga e especialista en terapia familiar, indica que ás veces serve como chamada de atención. «Funciona como un aviso. É como: ‘Uy, que o podo perder e aféctame máis do que pensaba'.
En calquera caso, todo depende do tipo de relación e da personalidade de cada un. «Cada parella ten as súas liñas vermellas e hai unha serie de cuestións que hai que exporse. Igual que se expón se se queren ter fillos ou non, hai que establecer o que para un é infidelidade. Un pode considerar traizón o intercambiar determinadas fotos con outra persoa, mentres que para outro pode selo o simple feito de tontear, outros terán a medida en darse un bico, e nalgúns casos só considerarán infidelidade o manter relacións. Sexa como sexa, hai que telo claro porque non é cuestión de facer dano de forma gratuíta», aclara Emma Pracer. Coincide con ela Eva Gil, que incide en que á hora de superar ou non esa fochanca tamén hai que ter en conta como era antes a relación. «Se a parella xa estaba rota, seguramente sexa complicado retomar, pero se estaban ben, pode ter solución. En calquera caso, superalo non é doado, non pola infidelidade en si, senón por recuperar a confianza na persoa e nun mesmo. Esa traizón inflúe na autoestima do damnificado», di.
Que facer se che traizoan
Ademais do tipo de descoido que sexa, non é o mesmo unha infidelidade ocasional que unha relación paralela, inflúe no perdón a forma na que se descobre a deslealdade. «É moi importante valorar as diferenzas individuais, a historia da parella, se a infidelidade é desde hai moito tempo ou pouco... », explica a sexóloga Emma Pracer, que engade: «O gran problema da infidelidade é descubrila. Se é algo que viches ti, a pillada típica, é máis difícil que o teu cerebro resetee ese dano a nivel emocional. Hai que recuperar a autoestima para volver ao estado de antes, entón depende da implicación emocional de cada un».
Do mesmo xeito, para os expertos é fundamental que o contorna non se decate do motivo da fochanca da parella ou pola contra poderían non recuperar a súa relación. «Cando a un o enganan, o habitual é que o conte á súa familia e amigos porque necesita desafogarse, pero isto non debe facerse nunca porque despois, se se retoma a relación, vai ser máis difícil. Obviamente os seres queridos xa van ter en mala consideración a esa persoa. Por iso é importante acudir a un especialista, xa que falalo é fundamental», relata Emma Pracer. O que está claro para os terapeutas é que unha infidelidade é «un tsunami emocional para a parella», pero unha tormenta da que un pode saír fortalecido.
«Cando un atravesa un momento así de forte, reflexiona e valora. Empeza a pensar e igual decátase de que durante un tempo se cadra non estivera atento ás necesidades da súa parella, ou pensa que para que vai buscar algo fose tendo todo o que quere nesa persoa, valora máis as cousas que lle achega». Sexa como sexa, se un perdoa, terá que atravesar primeiro o temporal. «É un cambio potente, emocionalmente pode ser similar á morte dun familiar próximo ou a sufrir un accidente. É un momento para reformularse a vida e valorar todo. Normalmente facemos sempre máis fincapé no que non temos, pero neses momentos uno analiza, se o que ten merece a pena para perdoar e continuar a relación», comenta a sexóloga.
Do engano á voda
«Ás veces tras unha deslealdade uno dáse conta de que a relación xa estaba rota. Nestes casos non se pode forzar unha reconciliación, pero se a parella aínda considera que a outra presenta súmalle, hai solución», aclara Emma Pracer. Do mesmo xeito, Eva Gil afirma que moitos o superan grazas á terapia. «O medo a perder ao outro ou o darse conta de que o poden deixar, pode funcionar para recuperar o interese. O que pasa nestes casos é que o dano é previo ao engano, porque xa non estaba ben a situación. Aínda así, existen numerosas parellas que atravesaron unha crise e saíron fortalecidos». Precisamente, Emma Pracer sinala que despois dun engano hai relacións que se consolidaron. «Hai casos de parellas que levaban xuntas tres ou catro anos, un dos dous é infiel e entón decátanse de que si queren estar o un co outro e afianzan o seu compromiso e casan». A clave para Emma está en que «se uno non proba, tampouco sabe. O perigo de comparar é que se pode perder, e pódese danar a autoestima».
En calquera caso, perdoar ou non é unha decisión absolutamente presental. «Socialmente téndese a pensar que un engano non se pode perdoar nunca. Esa crenza forma parte dun pensamento social arraigado ao amor romántico. É unha concepción errónea. O de que o amor o pode todo é a maior falacia que existe. O amor non pode nada. Unha parella non é unha soa persoa cunha cabeza xigante, e un non pertence ao outro. Son dous individuos que deciden estar xuntos porque se suman», aclara Pracer, que engade: «Hai xente que pensaba que nunca perdoaría un engano e sorpréndese a si mesma porque o están perdoando. Ao final hai cousas peores e un ten que decidir o que lle compensa, pero hai que desdramatizalo».
Como se adoita dicir, toda na vida ten solución menos a morte, pero polo si ou polo non non cha xogues e antes de ser infiel, esgota outros recursos para manter viva a chama.
