Setembro ao sol. Aínda que para moitos o verán rematou, para eles acaba de empezar. Un fotógrafo surfero, unha galega que se resiste a volver a Holanda e unha bilbaína adicta ao Grove confírmano
08 sep 2019 . Actualizado ás 10:11 h.Non todos os veráns son asollados e calorosos -que nolo digan a nós os galegos-, pero hai quen aproveita o seu último mes para saborear un pouco de auga salgada e sentir a area entre os dedos dos pés. No mes de setembro os hoteis xa non están tan cheos, pero hai suertudos que conseguen vacacións xusto cando os demais volven a casa. Que por que? A cuestión é ben sinxela: menos xente e aglomeracións, prezos máis alcanzables e, se temos un pouco de sorte, un tempo bastante aceptable. E se vivimos preto da costa, a decisión de se pórse o bañador ou non está clara.
Falando da costa, se se achegan a calquera praia coruñesa teñen moitísimas probabilidades de ver un rechamante pelo rizado secándose ao sol. Jorge Alabau (A Coruña, 1998) ten a súa segunda casa no mar. E quen di casa, di oficina, solarium e mesmo destino de vacacións. Este novo estudante de arquitectura traballa desde xullo ata mediados de agosto como monitor de surf nun campamento de Malpica, Silfo Surf Camp. Con todo, cando chega o seu tempo libre fose de obrigacións universitarias e laborais, a praia segue sendo o seu destino favorito.
«Vou á praia en setembro porque traballo todo o verán. E aínda que o meu traballo sexa na beira, non a gozo do todo. Agora encántame ir porque é cando teño tempo libre», confesa Jorge. Pero o seu tempo de lecer ten moito que ver co seu traballo. Jorge, ademais de monitor de surf, é un apaixonado de practicar este deporte el mesmo. «É a mellor época, no outono e inverno. Hai menos xente e máis ondas. Á hora de surfear, canta menos xente, mellor», explica Jorge. Ademais, a pesar de ser un coruñés de pura raza, non lle pon problema a descubrir outras praias.
Mapa surfero
De feito, ao preguntarlle cales serían os seus tres favoritas queda un bo intre pensando: «Uff, que difícil...», resopla. «Nemiña sería a primeira, creo eu». Non sorprende , xa que esta praia situada ao sur do Cabo Touriñán é un lugar ideal para o surf -e a pesca-. Ademais, non é un destino moi transitado, así que segue gañando puntos para os amantes da táboa. O ránking de Jorge segue con Soesto, praia de area branca e menor tamaño que Nemiña, e que parece un pequeno paraíso en Laxe. Para rematar, o noso mozo coruñés decántase por unha praia un pouco máis próxima, Repibelo, situada entre Sabón e Barrañán, e que é a máis pequena das tres, con tan só 145 metros de lonxitude.
Pero non só de surf vive o home, e Jorge tamén goza detrás do obxectivo. O seu cámara réflex leva xa varios anos con el, en constante renovación. Os seus momentos ideais para facer fotos son un clásico: «Os amenceres e os atardeceres son o mellor», di. Aínda que tamén nos confesa que, aínda que goza dunha boa compaña, xeralmente prefire ir só. Iso si, non é amante dos ceos nubrados. «Canto máis sol, mellor. Para as fotos e para o surf», cóntanos.
Este momento de relax e pracer só llo podían proporcionar as costas galegas, que son as súas verdadeiras musas. Elas e os seus amigos facendo surf, a quen lle encanta captar no momento no que asucan unha onda. De amateur afeccionado pasou a ser o seu outro traballo, que lle levou a crearse unha conta de Instagram , \
A praia, parte de casa
Jorge é un tipo afortunado. Vive ao lado da praia -ve a posta de sol desde a fiestra do seu cuarto-, e en apenas cinco minutos plántase na de Matadoiro, unha das máis concorridas (en parte pola súa pequena extensión) da Coruña. Tamén o seu pequeno can Blues, un bichón maltés, coñece moitas praias de punta a cabo -nunca mellor devandito-. Concibe a praia como un cuarto máis da súa casa, pero admite que non é o tipo de persoa que se pasa todo o día nela. «Adoito pasar varias horas facendo fotos ou surfeando, pero non son para comer, cear e durmir alí», chancea.
E aínda que Jorge vai á praia como quen vai á cociña, o certo é que nunca ha desvalorizado o pracer de gozar das ondas e o aroma a mar que entra ao abrir a fiestra. Quen abandonaría ese pracer só por ser setembro? Sen dúbida, el non.
«Non me fai falta un tempo espectacular»
María reside nos Países Baixos durante o inverno, pero pasou parte do seu verán gozando da costa galega. Os seus pais residen preto de Carballo e ela, acompañada dos seus familiares e amigos, fixo da praia de Razo un lugar no que desconectar e relaxarse, algo que continuará facendo nas próximas semanas. María é unha habitual do areal carballés. A súa forma de gozar deste paraíso situado na Costa da Morte vai máis aló de tomar o sol. «Se hai bo día veño cos meus amigos holandeses que tamén se atopan en Galicia», afirma. Se o tempo non favorece, a súa compaña adoita ser diferente e menos numerosa. «Cando non fai bo, veño co meu can e paseamos polos arredores da praia, non necesito un tempo espectacular para vir», explica a galega residente en Países Baixos.
«Aquí estarei en setembro»
A praia de Razo ofrece numerosas e diferentes actividades para seguir gozando da contorna durante este mes. A gran extensión do areal permite que sexan moitas persoas as que sigan acudindo a correr pola súa quilométrica beira ao longo do mes de setembro. Nas zonas verdes que rodean a praia séguense vendo familias paseando ás súas mascotas e, na auga, distínguese unha gran cantidade de táboas de surf, algunhas delas as dos fillos de María. Para algúns a chegada de setembro é sinónimo do final da praia e do bo tempo ata o ano que vén. Pero no caso da nosa abonada a Razo, isto non pode estar máis lonxe da realidade: «Seguirei gozando desta praia en setembro cos meus amigos, a miña familia e a miña mascota». A súa volta aos Países Baixos terá que agardar, e é que aínda que lle encanta vivir alí, recoñece estar namorada do seu recuncho. «Encántame pasar aquí os días. A xente que vive preto de Razo e pode vir durante todo o ano non é consciente da sorte que ten», reitera.
Co permiso dos xefes, aínda queda verán para relaxarse. Se hai bo tempo as praias estarán cheas, e se non sempre haberá xente como María que busque actividades e distraccións para seguir tendo un pretexto que lle permita gozar da auga e da area, polo menos por un mes máis.
«Gozo de Galicia de xuño a setembro»
Por desgraza para a maioría, as vacacións duran un mes ou mesmo menos. Pero hai algún que outro afortunado como Susana, que goza de ter todo o verán de vacacións. Con tanto tempo libre podería parecer difícil decantarse por un destino ou outro, pero para esta bilbaína iso non é un problema: «Desde hai 20 anos veraneo sempre en Galicia», afirma. Sempre entre o Cámping Paxariñas e o Paisaxe II, ambos os sitios sérvenlle de refuxio desde hai dúas décadas e de xuño a setembro para ela e os seus. «Ao principio viña coa familia do meu marido, logo casámonos, tivemos nenos e empezamos a vir nós, en caravana», explica a turista, que recoñece non necesitar un tempo espléndido para gozar da praia. «Vou aínda que non faga sol. Collo un libro, unha cadeira e gozo da paisaxe», relata.
«Estamos como en casa»
Para Susana, as praias e o cámping son o seu segundo fogar: «Uns días antes de irme xa empezo a botalo de menos. Acompañada da súa familia e dalgunha amiga que arrastrou a vir e que tamén se namorou da zona, goza dunhas longas vacacións nuns areais que compara co paraíso. «De existir, o paraíso sería isto. Os galegos son xente marabillosa, é un sitio incrible, auga cristalina, area esbrancuxada e unha gastronomía espectacular», admite emocionada.
O ano que vén volverán gozar das Rías Baixas. Susana recoñece que o que máis lle namora desta zona é a tranquilidade que se respira nos arredores. E a pesar de que iso non cambiou, explica que ano tras ano nota como cada vez son máis os turistas que se achegan a vivir a experiencia. «Creo que en Galicia se está explotando máis o turismo, é normal pero non me gustaría que se masificara a zona», sinala.
Polo de súpeto, esta familia seguirá gozando unhas semanas máis do seu paraíso particular antes de volver botalo de menos e planear a volta o próximo verán. «Non cambio isto por nada do mundo», conclúe unha bilbaína que xa é unha galega máis.