«Chameina África polo meu pai»

YES

Marcos Míguez

20 jul 2019 . Actualizado ás 05:00 h.

Leva África no sangue. O seu pai é de Senegal e ela é metade africana e metade galega. Tanto que leva tatuado no seu brazo esquerdo o mapa de África coa Torre de Hércules. Awa Pulleiro Coulibaly e o seu marido, Breogán Blanco González, son pais dunha nena de 18 meses e, como non podía ser doutro modo, no seu nome a súa nai plasmou o seu amor polo continente africano.

«Tiña clarísimo que cando tivese unha filla chamaríaa África polas miñas raíces por parte de pai. Quería que a nena tivese un nome significativo do seu continente, e el encantado, claro», explica Awa. «No caso de que fose neno puxémoslle un nome galego. Agora hai moitas nenas que se chaman África, tamén India ou Asia, que tamén me gusta, pero quería que tivese un significado», di.

Á pequena África a súa nai incúlcalle a cultura do seu avó de moitas formas. «Póñolle música africana e ela feliz, xa baila. Tamén a visto con bubús , os traxes típicos de alá. A intento vincular en todo o que poida», di. Por iso non é de estrañar que a parella queira levar á súa filla a coñecer o lugar que lle dá nome en canto poidan. «Gustaríame ir con ela, cando poida por tema de vacinas e cando creza un pouco, para coñecer tamén aos seus tíos e aos seus curmáns». Porque Awa ten a boa parte da súa familia en Senegal. «Teño sete tíos e eles teñen aproximadamente oito fillos cada un. Así que imaxínache. Cando eu fun fai uns cinco anos foi un desfasamento. Alí é tradicional que cando van visitas póñanlles un té e algo para comer, e é unha ofensa que o rexeites. Tómanllo moi en serio. Entón iamos de casa en casa e foi moi heavy. O meu marido enfermou, uns amigos que viñan connosco tamén, porque ían moi avisados de que non podían rexeitalo, e é todo súper picante. Cando fun ao médico a por medicamentos para eles, porque a min non me sentou mal, díxome que eu debía de levalo no sangue», relata Awa.

Tanto que na súa voda, no 2016, non faltou unha chiscadela a África. «Entramos cun grupo de música africano tocando os djembes. Foi brutal», lembra. Talvez nun futuro a súa filla cópielle a idea.