Foi Nacha en «Cámera Café», fíxonos rir a gargalladas en «5 e acción» e pisou a alfombra vermella de Hollywood como protagonista da curtametraxe «7.35 da mañá», «unha das experiencias máis guais que vivín». Agora regresa ás táboas con «O Test»
06 abr 2019 . Actualizado ás 05:00 h.1 Cada tarde métesche na pel de Paula en «O Test».
Si, esta moza é moi parecida a min. É da miña idade, está casada, ten dous fillos e é unha muller con conciencia ecolóxica, que respecta o medio ambiente e cuns principios onde a felicidade e o benestar están por amais da cuestión económica. É un personaxe co que simpaticei rapidamente.
2 Dis que o teu personaxe é consecuente. Ti tamén?
Eu inténtoo e procúroo, sobre todo porque teño nenos e teño que darlles exemplo.
3 Na obra ten pensado o dilema de que elixirías: cen mil euros no momento ou un millón dentro de dez anos. Despois de tantas funcións, telo claro?
Do mesmo xeito que o meu personaxe, eu preferiría agardar dez anos. Elixiría o millón polos meus fillos para asegurarlles o seu futuro. Cando es nai cámbiache o chip, ti pasas a un segundo plano e eles son o primeiro.
4Que importancia ten o diñeiro na túa vida?
O xusto e necesario. Traballo en algo que me apaixona e podo vivir diso, un privilexio, pero non renuncio a todo por diñeiro. Sempre actuei así e non me arrepinto. Valoro outras cousas como o tempo de estar cos meus, gozar daquilo que me fai feliz. O diñeiro axuda, pero non o é todo. É máis importante a saúde, por exemplo.
5 Tes sempre un sorriso nos beizos. Así dá gusto.
Pois si. Son moi risueña, optimista e un tanto pizpireta. Fíxache, cumprín xa os 50 e hai xente que me di que non os aparento en absoluto, porque sempre estou a sorrir, de bo humor e malgastando enerxía. Os anos son unha cuestión de actitude, non un número.
6 Poucos saben que pisaches a alfombra vermella de Hollywood no 2005 como protagonista da curtametraxe «7.35 da mañá» de Nacho Villalongo.
Vivino con 30 anos e foi incrible pasear pola alfombra vermella, gozar dese ambiente de encanto e ver ás grandes estrelas do cine americano. Agora con distancia, pénsoo, e foi un pouco surrealista verme alí. Rin moito e paseimo xenial. É unha das experiencias máis guais que vivín na miña vida.
7Como é ese personaxe que anhelas interpretar?
Encantaríame facer dunha muller profesional, da miña idade, cunha carreira potente a nivel laboral e cun conflito emocional interesante. Pode ser unha avogada ou unha médica ou unha arquitecta. Unha muller con moita forza.
8Influíu a túa imaxe de pelirroja na túa carreira como actriz?
Si. Aínda que non o creas, eu sempre me quixen cambiar o pelo. O meu gran dilema sempre foi: 'Póñome de morena ou mo aliso?' Pero máis dunha vez cando me elixiron para un proxecto, dixéronme: ‘E o pelo pelirrojo nin tocalo. Porque dá un aire moi xuvenil e fresco.' E aí sigo cos meus rizos alaranxados.
9Confesa algo que che dixeron que che deixase pegada.
Non esquecerei que un profesor de interpretación, mentres me estaba formando, díxome unha vez: ‘Es demasiado Marta para ser actriz'. É certo que son demasiado Marta, pero hai personaxes para os que encaixo perfectamente.
10Cando descubriches a túa vea para a interpretación?
Cando era moi pequena, fixen de Abella Maya en EGB, a final de curso. Marcoume tanto que desde ese momento non parei.
11Que che enche de vitalidade e de alegría?
Vivir, porque a vida é marabillosa. Concretamente, estar cos meus fillos, pasar tempo coa xente á que quero, facer ioga, porque me centra e acóugame e tomar clases de canto e de interpretación. Son a alumna eterna, sempre hai cousas que aprender e encántame.