Un ano fíxose agardar «A miña lóxica desorde», o disco debut do galego que conquistou «OT» coa súa música e simpatía. «Non fago a música máis comercial do mundo, pero fago a que me gusta e con iso quedo tranquilo e feliz», di Roi Méndez, que saca o seu lado oculto
30 mares 2019 . Actualizado ás 05:00 h.1 «A miña lóxica desorde». Soa case antagónico.
A frase resume o disco. Atopar o estilo é o máis difícil para un artista. Eu, como teño tantas influencias musicais desde pequeno, trato de xuntalo todo. Pode parecerlle á xente que está desordenado pero, para min, é lóxico porque son as miñas influencias. Se lle sumas que son desastroso en canto á orde, pois lle vai ao xeito.
2 Por que tardaches en sacalo?
Tardei un ano porque quería facer as cousas ao meu ritmo. Involucreime a lume de biqueira tanto a nivel produtivo como de composición. Obviamente, non é o mesmo sacalo á semana de saír de OT, pero, ao final, hai que saber o que un quere. Entón, preferín agardar e facer o que quería antes que facer algo que non me gustou tanto e que fose máis vendido.
3 Que buscas nesta carta de presentación?
Quero que se entendan as miñas influencias. Non é un disco experimental, senón que é de pop, pero arrisquei bastante. Ademais, quero que o público coñeza outra parte de min, aínda que non vou dicir o lado escuro. Son unha persoa alegre, pero tamén teño os meus medos. Este disco é unha forma de plasmar ese lado oculto que a xente máis descoñece de min, como son os meus medos, inseguridades..., aínda que tamén falo de celebrar a vida.
4 Queres deixar ao carón esa imaxe de mozo divertido que che granjeaste en «OT»?
O que quero é ofrecer verdade. Non quero enganar a ninguén e por iso teño que mostrar o que me sae ao escribir. Hai cousas que son máis doados de dicir en forma de canción que falando. Na música saco ese lado non tan cómico. Quero que a xente o coñeza.
5 Espíchesche moito nas letras? Cústache abrirche?
Custou, pero os autores cos que traballei axudáronme tamén a aprender a plasmar os meus sentimentos nas letras, que era algo ao que non estaba acostumado. Progresei a nivel de abrirme. Hai xente que na súa vida normal é máis sensible, máis pasional; pero eu son un pouco toxo (ri), e as penas e os medos plásmoos en cancións.
6 Fai un par de anos, cando percorrías Galicia coa Olympus, imaxinabas o que vives agora?
Non, a verdade é que perdera a fe no meu proxecto individual. Operación Triunfo deume a confianza para loitar polo que sempre quixen.
7 Entón, cal é a túa meta?
As metas vanse rexenerando. Hai un ano era sacar un single, despois un álbum, a xira... Vounas cumprindo e intento aspirar un pouco máis arriba. O que quero agora é gozar do disco que me levou tanto tempo facer. E o que teña que vir, virá.