Aldán Macayo Carneiro vai cada ano cos seus pais ao lugar que leva por nome
09 feb 2019 . Actualizado ás 05:00 h.Aldán non sería Aldán se a súa nai, Paz, non levase ao seu marido, Carlos, completamente ao seu terreo. «Bo, era doado de persuadir...», chancea ela quitándolle ferro ao asunto. Pero o certo é que Carlos veu pasar unha fin de semana a Galicia, coñeceuna, e aos seis meses xa estaba instalado en Sigüeiro deixando atrás Madrid, o seu lugar de nacemento. Despois chegou o neno e elixiu coa súa muller como nome o topónimo galego. «Gustounos tanto o sitio que llo puxemos de nome. Agora adoitamos ir todos os anos porque é espectacular», di o pai, feliz do cambio que lle deu no seu momento á súa vida: «Isto non ten nada que ver con Madrid, o cambio foi a mellor». O consenso, confirma Paz, foi a tónica desde o principio: «Estabamos de acordo vos dous. A min sempre me gustou ou nome e a grafía de Aldán. Para min, que meu fillo leve este nome é un acerto».
CANTIDADE DE ANÉCDOTAS
Por suposto, contan moitas anécdotas. «Nunha ocasión, estabamos embarcando non avión e eu nomeeino, seguramente para chamarlle a atención, e unha parella de madrileños sorprendéronse polo nome, porque veraneaban todos vos anos en Aldán», narra Paz, que tamén lembra algunha que outra disputa no cole: «Coincidía que había un neno tamén en primaria que ía un curso por riba do e que se chamaba igual, e claro, ou neno berraba porque dicía que lle roubaran ou nome, porque ao ser maior víase con esa xerarquía». Mesmo ten unha anécdota do día que naceu Aldán. «A matrona, que estaba a piques de xubilarse, díxome: ‘Este é ou terceiro Aldán que traio ao mundo'. Co cal penso que non debe de haber moitos nenos con ese nome non rexistro compostelán», supón Paz, que recoñece que, a pesar do redondo que é, non está libre de sufrir modificacións. «Miña sogra chámalle Ardán, pero ese xa é un caso perdido», chancea. Tamén houbo unha profesora que llo acurtou en Aldi, ?«coma ou supermercado», indica?. Pero estes casos son os menos. A maioría respectan o nome dese lugar que deixou prendados a Carlos e a Paz, e ao que a Aldán encántalle volver con eles. De moi poucas palabras, el asegura que os que levan o seu toponímico nome «somos poucos», e di que se sente identificado con el. «Hai moita xente que me pregunta cousas sobre o meu nome, pero non me importa», sinala Aldán. Aos seus pais tampouco.