Estes chefs deséxanche un doce Nadal

Noelia Silvosa, Laura García do Val, Cándida Andaluz e María Garrido

YES

PACO RODRÍGUEZ

QUEN DIXO TURRÓN? Esquece os comprimidos e as bandexas cheas de polvorones. Ímonos de sobremesas do Nadal que se saen do obvio. Desde «coulant» de turrón brando ata a proposta de deseño dunha estrela Michelin pasando por un toquecito de cervexa negra

10 dic 2018 . Actualizado ás 10:58 h.

A bandexa repleta de turrón agárdache en casa. Apostamos a que o combinado de polvorones e pastas do Nadal, tamén. Piñones, mazapán, orejones e mantecados rematan de encher as fontes para rematar as ceas de sempre. Pero e se experimentamos? E se nos remangamos e lucímonos cunha sobremesa diferente? Pedímosllo aos chefs e, sen desmerecer a tradición, o resultado é refrescante. Empezamos por unha recentemente estreada estrela Michelin que brilla, e moito, coa súa proposta.

PACO RODRÍGUEZ
 

UNHA SOBREMESA GOURMET

Lucía Freitas recíbenos na Tafona Casas de Xantar coincidindo coa apertura do seu novo restaurante, Lume. No medio do frenesí tómase o seu tempo e pon esta reportaxe como escusa para levar a termo unha sobremesa do Nadal ao que levaba un tempo dándolle voltas. Xa só pola pinta, vemos que para principiantes non é. Os ingredientes e as técnicas xa avanzan que se trata de algo elaborado: castaña, chocolate, morcilla doce, terra de polvorón de café, cacao amargo, cardamomo negro e sal maldon. Non se acaba aquí. Completan a receita a crema de castaña e vainilla planiflolia de India, o cremoso de morcilla, pásalas, os piñones e o ganache de chocolate negro 70 %. Xeado de leite fresco, té Chai e caramelo aderezan unha creación que nos agarda no buque insignia de Freitas, en Santiago, cunha presentación moi inspirada no bosque e un toque especiado moi especial: «A terra é un polvorón, que tamén é moi do Nadal, e leva especias. Tamén ten o café e a morcilla doce, que é moi galega». Eses cogomelos que vemos no prato son de verdade: «Son reais e facémolas doces integrándoas nun almíbar especiado, así que che comes algo con sabor a cogomelo, pero cun punto doce que contrasta co toque amargo do chocolate. Destacan tamén o dulzor da morcilla e da castaña e o aroma da vainilla», indica a chef, que creou esta sobremesa a partir dos recordos da súa infancia: «Na miña casa sempre se comía morcilla doce e isto leva todo o que me lembra a min ao Nadal, como as especias ou o sabor tostado da améndoa no polvorón». Coroa todo con ese caramelo transparente e, por suposto, tamén especiado. E quédalle tan bonito que ata dá pena comerllo.

PARA REMATAR, CERVEXA

Tratábase, este ano, de adiantar pola dereita e arriscar cunha sobremesa diferente que sorprenda a todos os comensais? Pois que nos traian unha cervecita que nos imos pór ao choio. Pero non, non se trata neste caso de acompañar o cociñado do noso orixinal prato con zume de cebada, senón que é a cervexa, precisamente, un dos ingredientes principais da saborosa sobremesa que imos preparar da man de Alma García e Víctor Rubio , propietarios e chefs da Greca, un dos restaurantes máis solicitados da Coruña.

MARCOS MÍGUEZ

Os que se pasaron por este coqueto bistró probablemente coñezan un das súas sobremesas estrela, que agora volve con forza á carta do local: a torta de cervexa negra. Como explica García, trátase dunha receita perfecta «para darlle un toque diferente ás enchentes destas festas», tanto pola mestura de sabores que proporciona cando cha levas á boca como porque contenta tamén a ese sector da poboación que non é demasiado dulceiro, pero que ten un bo padal. A torta, con base de cervexa negra, acompáñase de cacao, o que lle dá unha achega extra amarga. Pero tranquilos os golosos, que atoparemos o punto doce nunha riquísima sopa de chocolate branco. E un detalle fresco? Tampouco podía faltar. Por iso na Greca redondean a receita con «un xeado de fresa, que aínda que se pode substituír por outros sabores, é un dos que mellor combina co cacao».

Cunha identidade que lembra á repostería americana, estes chefs decidiron darlle un punto máis suave á súa torta que non inclúen as habituais cakes, repletas de manteiga. É un dos motivos polos que gusta a tanta xente; aínda que, confesa García: «É certo que hai moitos homes que con iso de que é de cervexa teñen intriga por probar esta sobremesa, e iso que moitos antes de ver a carta xa decidiran non seguir comendo».

A súa preparación está ao alcance de case calquera persoa que teña algo de maña no mundo da repostería. E os ingredientes son, sen dúbida, en grao sumo accesibles: fariña de trigo, cacao en po, azucre, bicarbonato, manteiga, nata líquida, dous ovos e unha vaina de vainilla. Bo, e a cervexa, claro. Pero non vos despistedes, é importante que sexa negra. ¡A gozar!

A RECEITA DE JOSEFA

Sempre triunfan. Son aquelas sobremesas que pasaron de xeración en xeración e que por regra xeral se comen en familia unha vez ao ano. O importante: saber manter a receita orixinal. No caso da cociñeira Fany Suárez, do restaurante O Pepiño de Ourense, esa sobremesa do Nadal por excelencia existe. É o da súa avoa Josefa. Doado e barato. «Esta é unha casa de cociña tradicional, polo que a sobremesa da miña avoa vén ao xeito. Neste caso, un torta de turrón brando cun pouco de marmelada de fresa». Os ingredientes: nata montada, turrón brando, azucre, gelatina e marmelada. Disólvese o turrón en auga tépeda e engádeselle algo de azucre, e logo se espesa con gelatina. Cóbrese con nata montada e decórase coa marmelada. «Isto fíxoo toda a vida a miña avoa, que aínda está viva, e é típico nas datas do Nadal na miña casa. Creo que xa o aprendeu da súa nai, e debe de ser unha receita tradicional da zona de costa, porque ela é de Vilagarcía», explica Fany. E, por suposto, non falta o ingrediente secreto: a parte sentimental.

MIGUEL VILLAR

Fany explica que se empezan a perder estas receitas familiares e que agora é máis común comprar a sobremesa directamente nalgunha confeitería. «Seguramente estea moi ben feito e a xente prefira pasar o tempo facendo moitas máis cousas que cociñar, pero tamén é bonito manter este tipo de tradicións», di.

No caso da súa sobremesa, que non ten un nome específico, a calidade do turrón é indispensable para que saia perfecto, e lembra que esta receita se pode facer tamén unha vez pasadas as festas, utilizando o produto que sobra. Que sempre sobra. «O turrón ben feito nótase, sobre todo cando se utiliza para facer tortas como esta. Neste caso ten que ser un jijona bo. E pouco graso», explica a actual elaboradora desta sobremesa familiar. As medidas tamén son doados: unha libra de turrón, un litro de nata e seis láminas de gelatina. E a marmelada, se se pode, caseira. A receita de Josefa, da costa ao interior.

O TURRÓN, ENCUBERTO

O Café de Altamira é un dos locais de Santiago que levantaron a bandeira da contorna da Praza de Abastos como epicentro da cociña de mercado. Irmán do Curro dá Parra, o proxecto liderado por Sergio Arias e Adrián Comesaña, sempre refresca a súa carta para adaptarse á tempada, e na época do Nadal non ían quedar parados. Para estas datas tamén teñen unha sobremesa estrela: o coulant de turrón, apto para os que buscan novas sensacións pero cos produtos propios de cada momento. Desde que o incluíron na carta é a debilidade dun bo número de clientes, «e mesmo ou piden non verán», sinala Comesaña, que admite que se trata dunha sobremesa moi contundente que encaixa nunhas semanas nas que todo o mundo rebaixa a vixilancia dos excesos calóricos. Os ingredientes da receita dino todo: turrón brando, ovos, azucre e fariña. E un bo cronómetro, «porque ou obxectivo é que ou núcleo sexa líquido, por iso é moi importante ou tempo de cocción». A pesar de tratarse dunha receita relativamente sinxela, si é necesario dedicarlle tempo antes do servizo, porque a pasta homoxénea require polo menos dúas horas de repouso, e unha cocción que non debe superar os nove minutos para que se produza o efecto desexado cando se introduce a culler. O coulant pode servirse só, pero tamén se deixa acompañar con xeados que axudan a refrescar e a aumentar a sensación de contraste.

PACO RODRÍGUEZ

Pero o Café de Altamira ten máis opcións, como a torrija de brioche infusionada en arroz con leite e xeado de cítricos, que está habitualmente na súa carta e que é outra boa elección para pechar as comidas e ceas do Nadal de grupos, que nestes días están a rematar de encaixar. Ninguén discutirá que o local da rúa dás Ameas vive o seu momento máis doce desde que abriu as súas portas no 2012, porque a finais de novembro foi o único restaurante galego que entrou este ano no selecto club Bib Gourmand, os recoñecementos de Michelin para a cociña de alto nivel por baixo de 35 euros.