Rematan a xira do verán na súa querida «tierriña» e cantarán no Grove o 20 e 21 de agosto, pero a despedida será breve. En setembro sacan o seu novo disco «Madame Ayahuasca», o máis persoal ata agora. Os mozos de Taburete van dar guerra.
12 ago 2018 . Actualizado ás 23:36 h.Taburete quere deixar atrás o seu lado máis fiestero e prepara novo disco cunha muller como personaxe. Madame Ayahuasca promete deixar o listón moi alto a partir de setembro e sacar o lado máis sentimental do grupo. Vivencias, amoríos e temas universais formarán parte desas novas cancións deixando atrás as letras de festas e borracheiras. «Xa estabamos un pouco saturados de iso», conta Willy, o terceiro pola esquerda. Canten o que canten e vaian onde vaian, acaban triunfando. No Náutico de San Vicente xa colgaron o cartel de sold out.
-Non hai un verán no Grove sen Taburete. Xa é como actuar en casa, non?
-Si, completamente. Deseñamos as xiras deste verán ao redor de concertos ao aire libre e festivais, pero sempre nos fai ilusión acabar a xira aí e quedarnos unha semanita de vacacións. Volveuse unha tradición.
-Que significa para vós vir á «tierriña»?
-Encántanos vir polas praias, a comida, a tranquilidade e tamén pola cantidade de xente que coñecemos aquí. Empezamos a vir por Pucho e sempre que imos á súa casa estamos súper a gusto.
-Como se presentan dous concertos seguidos? Faise duro?
-Non, non se fai duro e ademais é un verán tranquilo, temos bastante marxe entre concertos. Estes dous son os únicos que temos seguidos. Tamén é que estamos relaxados porque tivemos un parón estes meses, desde o final do último disco e o que vai saír agora en setembro.
-Que facedes entre concerto e concerto? Ides á praia? Pegádesvos unha boa mariscada?
-Si, home, algunha mariscada claro que nos pegamos, aínda que eu non son moi de praia, non me gusta estar aí todo o día tirado, é máis de praia Anchón. Eu son máis de ir comer e facer cousas todo o intre.
-Que opina a nai de Dron da canción de «Sirenas»?
-A nai de Dron a verdade é que está contenta, a noiva é a que o está menos [Risos]. Un día etiqueté a Dron nunha foto e empezáronlle a chegar admiradoras por todos lados, non lle fixo ningunha graza.
-O voso é estrear «single» e dispararse as visitas Tedes uns fans moi entregados, non?
-Non se que temos que non teñan os outros grupos, pero as cancións que fixemos desde o primeiro día fixéronas súas. Hai moitas cancións no primeiro e segundo disco que son superautobiográficas que falan dos nosos amigos, personaxes, e que a xente as sente como propias. Fainos moitísima ilusión. Oxalá o terceiro disco vaia igual que os anteriores.
-Defíneme a Madame Ayahuasca. Como é?
-É un personaxe que creamos, como Walter Palmeiras ou Jonny Pistolas. A Ayahuasca é unha planta que che leva todo o máis profundo do teu subconsciente e creemos que é unha cousa que a nós nos axudou. É unha homenaxe con forma de muller, a primeira muller dentro da familia de Taburete.
-Escenificastes o enterro do Dr. Charas porque sacabades disco novo? Que pretendiades exactamente co lanzamento dese vídeo?
-Cada vez estámoslle dando máis importancia ao tema audiovisual do grupo, a facer vídeos, a subir curtos a Instagram de bobadas que se nos van ocorrendo. Foi porque nos apetecía darlle unha pequena homenaxe ao doutor. O Dr. Charas é o disco, pero tamén é o noso batería, e durante este ano non vai poder acompañarnos porque foi requirido no hospital, entón tamén serve para pechar unha etapa, aínda que agardamos que volva o ano que vén, cando acabe de traballar.
-Déstesvos a coñecer por YouTube e logo expandístesvos en Facebook, como tería sido todo isto sen redes sociais?
-Imposible. Sen as redes non tería sido posible isto, déronnolo todo, sen unha discográfica que che faga o camiño telo difícil, así que lles debemos todo. Agora que xa somos máis coñecidos levariámolo mellor, pero nos inicios foi fundamental.
-Que pasou en Chile para que empezases a compor?
-Pois... tempo libre [Risos] e moitas cousas que contar. Nunca imaxinei cando fun a Chile que a viaxe ía desencadear todo isto, pero a verdade é que a vida é impredicible e estou feliz de que isto teña pasado.
-As letras que compondes van deixar de falar de festas conforme vaiades crecendo ou é parte da esencia do grupo?
-Si, de feito no terceiro disco vaise notar moito en canto aos temas das letras. Aínda que é verdade que van seguir tendo ese selo inconfundible de que as letras non as entende ninguén, e a min iso é unha cousa que me encanta. [Risos]. Pero si que imos tratar temas máis melancólicos, máis universais, máis de amor e non tanto de saír e emborracharnos que xa estabamos un pouco saturados diso.
-A letra de « Belerofon» di que estades a voar, estades vivindo un soño con todo o que está a pasar ou tedes os pés na terra?
-Temos os pés na terra, pero isto que nos está tocando vivir é algo incrible. Cada ano imos a máis, seguimos tendo noites espectaculares. Por exemplo, a fin de semana pasada, no Arenal Sound había miles de persoas véndonos. Sempre van chegando grandes noites e agardamos que isto non se acabe nunca. Oxalá siga o noso concepto de grupo, soñamos con facer o mesmo que Homes G, estar 30 anos nós xuntos, facendo xiras, discos e dedicándonos ao que realmente nos gusta.