Percebes e Grelos: «'A túa canción' pode quedar entre as 15 primeiras»

YES

cedida

A galega é experta en Eurovisión, fan de Chenoa e unha das responsables de que o concurso teña triunfado na Rede. O seu prognóstico para o festival: «A min gústame Israel»

28 abr 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

É galega, chámase Carolina, ten 24 anos e todo o mundo a coñece como Percebes e Grelos. Os seus vídeos son seguidos por miles de fieis a Eurovisión e a Operación Triunfo, sobre todo despois do seu paso polo programa onde comentou por primeira vez en directo as opinións que se vertían nas redes. Superfán de Chenoa , e de Alfred e Amaia, conta cos dedos das mans aos que levaría a unha gala «ideal» de triunfitos. O seu don? Recoñece calquera canción de Eurovisión con só oíla catro segundos. 

-Cando che pos o de Percebes e Grelos tes claro que queres enraizarche na túa orixe galega.

-Si, foi un pouco por azar, tiña que pórlle algo e como me encantan os percebes e os grelos ocorréuseme.

-Que crees que é o que máis conecta da túa forma de facer vídeos?

-Eu creo que a miña naturalidade, non vou de nada, constrúo os monólogos a partir do meu universo, do meu pequeno universo, pero non pretendo xamais aparentar nin ir de nada que non sexa. Iso en YouTube sempre creo que achega.

-Si, porque tantas falas da túa inquedanza como da túa avoa ou de «OT».

-Si, eu non se se vou influír en alguén, pero se se dese o caso penso en que me gustaría que esa influencia fose positiva. E que entendan que isto non é unha farsa nin unha mentira, que unha non está sempre ben. Eu móstrome na miña casa, no meu mundo, tal cal son e non me importa, ao contrario, que saiban que teño que ir ás veces ao psicólogo. Ou que vexan que estou a traballar moito; que non se crean que isto é chegar, acender a cámara e soltar o teu rolo.

-Porque ti ademais estás na radio. Cal é o teu medio de vida?

-A ver, a min a radio desde hai dous anos é a que me mantén. Traballo cun horario como calquera outra persoa, é o que me permite comer, pagar o meu piso. O que pasa é que hai xente que cre que facer un vídeo non me leva nada, pero podo tardar unhas sete horas en facelo. Hai que pensar o que se di, editalo, logo tes que subilo ás túas redes para que funcione, así que non é tan doado. Eu non o memorizo, non fago un guion, teño unhas cantas ideas e lánzome, claro que hai que saber de que vas falar. Non é picar pedra, enténdeme, pero leva o seu curro.

-O teu humor tamén é moi particular, con ese toque galego. Estou a acordarme desa frase que parecía o conto de Monterroso. «Cando eu nacín Gayoso xa estaba aí». [Risos]

-Si, si. Porque eu crecín con Gayoso, con Pratos Combinados, con Superpiñeiro, co Xabarín. Iso marca. Eu era tan superfán de Gayoso que o vía pola rúa e quedaba paralizada. 

-E logo está o mundo das orquestras galegas que ti defines tan ben: «A Panorama móntache unha gala da 1 nun escampado».

-[Risos]. Si, porque cando cheguei a Madrid chamoume moito a atención que aquí había moitas verbenas, pero ninguén coñecía o nome das orquestras. E en Galicia iso é outro cantar. Cando lles digo que a Panorama ou a París de Noia levan oito camións para montar o espectáculo créense que estou a mentir. Pero, oe, ¡a Panorama ata se fai unha homenaxe a si mesma! 

-Son xeniais tamén os vídeos coa túa avoa, moi tenros.

-Si, bo, a min faime moita ilusión que ela saia. O outro día parouna unha señora e díxolle: «Ti es a avoa de Percebes» e non cabía en si mesma. Eu estou feliz por ela, que se faga coñecida. Non hai como o cariño dunha avoa. 

-E o de colaborar en «OT» como xurdiu?

-Púxose en contacto o director porque lle gustaba o que eu colgaba do reality; sempre fun moi fan. Entón interesoulles que eu fixese a parte das redes, así que primeiro puiden ver os castings, estiven con eles mentres elixían aos participantes, vin como metían os nomes en sóbrelos. Foi toda unha experiencia emocionante, a verdade. Despois, cando xa arrincou o concurso, a miña función foi estar pendente de todos os comentarios que se ían facendo nas redes para logo saír en directo a opinar o que me pareceu. Foi brutal para min, pero acabei esgotada. Para que che fagas unha idea, non volvín subir un vídeo despois do programa. Tiven que parar en xaneiro e febreiro porque estaba metida en cinco cosas á vez e dixen: «Porque non estea en seis non pasa nada».

-Quen era o teu favorito nos castings?

-Alfred. Vino chegar co trombón, empezamos a falar un intre e quedei con el. Tamén con Amaia , que me pareceu xenial entón. Estiven á observar un intre e díxenlle: «Sóame moito a túa cara», porque ela xa estivera nun programa de Antena 3; quedei charlando e pareceume unha tía moi ben. Pero quizais Alfred foi o que máis me impactou; gustoume tamén Aragoney. O que pensei cando cheguei a Madrid de volta é o tremendo talentazo que tiñan, notábase que eran músicos, artistas, iso xa no casting palpábase.

-Durante o programa tamén foron os teus favoritos?

-Si. A ver, eu son moi de Amaia, pero tamén me gusta Nerea. Son moitos, pero se me preguntas entre Amaia e Aitana, eu era máis de Amaia. Aínda que recoñezo que me encanta que as dúas estean aí, que inflúan, que sexan un referente tan noviñas nesta xeración, porque son brutais, son unhas mozas estupendas, moi preparadas e cun rolo moi natural, auténticas. Amaia ten ese punto tan moi ben de ir ao seu aire, de dicir sempre o que pensa, esas ideas feministas. É xenial.

 -Pero ti por amais de todo es de Chenoa.

-Si, si. Iso é superior, outro tema. Para min era a mellor artista da súa edición, a máis completa, a máis seria. Entón moitos a cualificaron como bordo, pero só por ser máis seca. Non o entendo. E que despois do de Bisbal, despois do acoso ao que foi sometida, siga aí 15 anos despois demóstrame que non estaba equivocada.

 -Ti eras máis de Bisbal e Chenoa que de Alfred e Amaia?

-No seu momento si. Pero logo, cando Bisbal fíxolle a Chenoa o que lle fixo tíveno claro. Eu estou con ela a matar: «Chenoa forever».

-Dime cinco nomees que rescatarías de todas as edicións de «OT» para unha gala especial.

-Por suposto Chenoa, tamén a Nuria Fergó (eu era superfán dela tamén), a Joan Tena, a Idaira e a Amaia.

-Ti que recoñeces calquera canción de Eurovisión (demostráchelo nos vídeos) só escoitando catro segundos, crees que vai triunfar «A túa canción»?

-A min dálleme moi ben iso de recoñecer as cancións e é verdade que me pico cos meus amigos frikis de Eurovisión. Polo momento vou gañando eu, je, je. A túa canción gústame, paréceme mellor que as propostas individuais de Amaia e Alfred, e O malo está ben para o verán, para as discotecas, pero non para Eurovisión. Eu creo que podemos quedar entre os 15 primeiros, que xa sería un posto digno [participan 43]. Desde Pastora Soler, que quedou de décima no 2013, non estivemos aí. A ver.

-Cal é a túa favorita?

-A min gústame Israel, pero pódelle pasar como a Italia o ano pasado que, de tanto falar dela, ao final aburra. A súa mensaxe gústame, é feminista tamén, é en inglés, que iso sempre suma.

-Pois «A túa canción» é en español.

-Si, pero creo que eles transmiten igualmente o seu amor, que é unha canción bonita. A min eles gústanme.

-Es moi retranqueira.

-Si, eu traballo os monólogos e sáenme así, son galega e nótase, claro. A min gústame moito como escribe Luis Piedrahíta e son moi fan de Anxo Martín. Coñecino con Sé lo que hicisteis e despois tragueime todos os seus monólogos, faime moita graza o seu humor. Tamén Seinfeld, moita xente. Todos eles me influíron. Eles e Superpiñeiro, por suposto.