DE LAPONIA A Coruña POR NOITEBOA Sucedeu unha noite, fai case catro décadas. «Vin desde o trineo a torre de Hércules, e dixen: ?É marabillosa. Teño que baixar?», conta a versión riquiña do home do saco. Entón non era tan difícil aparcar, lembra.
23 dic 2017 . Actualizado ás 05:00 h.Ten a barba en branco roto, o nariz vermello, unha barriga batiente e lentes de sol. A verdade... visto de fronte, cara a cara esta véspera de Nadal, sorpréndeme máis que un roscón sen regalito. Non mo imaxinaba eu así. «Pois levo case corenta anos deixándome ver por Galicia. Non fallo unha Noiteboa na Coruña. E cambiei as lentes por estas escuras porque o frío e a neve fanme dano nos ollos», informa Papá Noel, que tende a súa man de luva branca ao recibirme nunha céntrica rúa coruñesa, a só un día da súa gran noite. Que pasará, a quen visitará este avó vermello (desde que fichou por Coca-Cola) que aporrea as portas cada 24 de decembro e adoita ir por garderías e escolas infantís antes que de fogar en fogar. «Eu sempre aporreo as portas para que se note que cheguei... se quero que a visita sexa presencial», conta. O señor Noel ten unha debilidade de décadas por Galicia, e en concreto pola cidade na que ninguén é forasteiro. «Veño de Laponia finlandesa cada Noiteboa desde un día en que descubrín que aquí había nenos con ilusión... Vin A Coruña desde o meu trineo e dixen: ‘É marabillosa. ¡Teño que baixar!».
Hai grandes e pequenos que lle viron, mesmo existen documentos gráficos caseiros como o que ilustra este texto, onde Papá Noel posa xunto a Anika, Javi, Julia, Max, Palomita, Mateo, Pepito, María e Clara.
MADE BY MAMÁ NOEL
Cando Papá Noel empezou a aterrar en chan koruño xa había lingua propia, leiras, Juan Flórez, pero aínda non Milenium, nin bóla de San Pedro, nin a enorme esfera de Nadal da Marina que copiou Vigo para aspirar a converterse nun dos destinos starlight do ano... non? «Non, non, cando eu empecei a vir por aquí non había nada diso. O que me chamou a atención desde arriba foi a torre de Hércules... e o Obelisco. Non había tantos monumentos como agora ¡nin tantos obstáculos para aparcar! Non era tan difícil», subliña Papá Noel, que está ao tanto do «Intelect» das rotondas por estes pagamentos. Pero hai cousas que non cambian. Entre outras, «a cara dos nenos ao verme. Algúns quedan calados, outros choran de nervios ou de medo. Pregúntolles en voz baixa: ‘Como che chamas?' E o neno responde en voz baixiña. É incapaz de levantar a voz coa tensión que ten. Se fago visita presencial antes de pasar a deixar os agasallos de noite de casa en casa, atopo tres tipos de nenos, os tímidos, os asustados e os pillos, estes tíranme da barba ou do saco... pero eu acáboos dominando. Se son moi travesos, levántoos, métoos no saco e xa se montou o batifondo, jo jo jo». Pero isto é máis propio de Bad Santa, non?
Cun carácter máis afable que competitivo, coa súa aura de pai helicóptero esencial, Papá Noel aínda lembra, das súas primeiras visitas coruñesas, aos paxes reais que recibían o correo para As súas Maxestades fai catro décadas. Entre outros sitios, no Pote, nese recordo de lugar onde hoxe se levanta un funcional e discreto hotel.
«Eu son un profesional», asegura pondo cada ou redonda no seu lugar. Non vaias pensar que compro o traxe en bazares baratos, di, «nin que vou en tenis pola rúa, como algúns que se fan pasar por min...». Vese que o seu traxe ten tea, que abriga como o pelo que leva, que contaxia cor ese vermello chillón. «O traxe fixo a miña muller hai 38 anos», conta. Mamá Noel? «Si. Si. A mesma. O meu traxe está feito así para resistir o frío de Laponia. Eu saio de alí con -35º e con estas lentes para protexerme do frío». A señora Noel ten un papel activo neste conto añoso de Nadal. «Temos un taller no que traballamos cos elfos todo o ano», detalla.
Por el non pasa o tempo (é o que ten a xente que sempre foi maior...), non quere oír falar de xubilación, coma se non acusase os anos de voo en pleno inverno. Papá Noel ten bo saque e equipazo, Mamá Noel, os elfos e «os meus nove renos. Son oito e Rudolf», enumera. El que sempre ten o mesmo aspecto, o dos tipos sen idade, viu crecer a moitos nenos.
Son moi distintos os nenos de agora dos de hai 38 anos, Papá Noel? Dinos. «As cousas cambiaron moito, pero os nenos seguen pedindo o mesmo que fai case corenta anos. Xoguetes. Cales son os teus preferidos? «Gústanme os detalles, eu adoito deixar agasallos pequenos, contos... E levo o saco cheo de caramelos», responde .
A xornada do 24 é novo e longa para Papá Noel, que visita a uns 30 nenos na Coruña cada Noiteboa. «¡Non me dá tempo a máis! Isto é presencial; logo, durante a noite a partir das doce empezo a ir por cada casa, entro silenciosamente, e deixo agasallos en cada cuarto ou ben ao pé da árbore de Nadal», comparte.
Condición para recibir agasallos? «Ser bo durante todo o ano, pedirme agasallos e estar durmido. Se sospeito que os nenos están espertos non deixo nada», ri Papá Noel cunha retranca de polvorón que deixa un rastro de faragullas moi real...