A que idade perdemos amigos?

YES

asf

CHEGA UN MOMENTO... No que empezamos a pechar o círculo. A medida que avanzan os anos, seleccionamos máis e mellor quedándonos con aquelas amizades realmente importantes. Descobre a que idade pomos un filtro que vai ir estreitándose co tempo.

26 novs 2017 . Actualizado ás 09:28 h.

Hai amigos e amigos. Amigos de esmorgas, amigos de campus, amigos do traballo e amigos de verdade. Que uns non son excluíntes dos outros xa o sabemos, pero hai unha tendencia irrefutable ao longo das nosas vidas: a medida que pasa o tempo, imos estreitando o círculo. Non é que deixemos de ter amigos, senón que quedamos cos últimos da lista, os de verdade. Eses a os que podes confesarlles case calquera cousa, os insubstituíbles. Pero, a que idade empezamos entón a perder amigos ata quedarnos cos elixidos? Aos 25. Iso conclúe unha investigación do Centro Nacional para a Información da Biotecnoloxía, que chegou á conclusión de que o número de xente nova que coñece un individuo a esa idade descende drasticamente. O método utilizado consistía en calcular o número de chamadas telefónicas que realiza unha persoa ao mes e, segundo explican os investigadores, a vida social descende a partir dos 25 porque nos anos previos o individuo experimenta socialmente, antes de asentarse nun grupo de amigos. Non lles falta razón.

A psicóloga do Centro de Atención Familiar e Infantil (CAFI) Paula Martínez Figueiras velle sentido ao resultado do estudo. «Non se se é aos 25 concretamente, pero si que coincide nese tramo de idade. Na adolescencia hai unha eclosión á hora de facer amigos porque é parte da viaxe, é o momento de formar parte dun grupo de iguais. Ademais, nese momento estamos en contextos sociais diferentes (colexio ou universidade, deportes, actividades...), e temos un abano de relacións moi amplo», indica.

«Os nenos pequeniños que se atopan no parque dinse o nome e xa son amigos. Despois, na adolescencia, xa hai cuadrilla, pero segues coñecendo xente nova, igual que na universidade, onde estás aberto a iso», indica a psicóloga Aránzazu García. Ambas as expertas están de acordo en que cando se acaban os estudos e incorporámonos ao mundo laboral, empezamos a pechar o círculo. «Traballar supón un cambio de vida no que os intereses e as apetencias cambian. É como ese salto de ir a un pub a coñecer xente nova ou ir para estar coa túa xente, sen interferencias alleas», explica García, que engade que a partir dos 25 empezamos a expornos unha relación estable e, mesmo, o formar unha familia. «As familias, cando teñen nenos, pasan máis tempo as fins de semana cos seus pais e cos irmáns ou curmáns que tamén teñen fillos que cos amigos. Coa idade, os intereses cambian. Aos 46 non sales de noite coa mesma apetencia que aos 18», indica a psicóloga, que o achaca á madurez propia da idade: «O de ir asumindo responsabilidades teñen que ver cun proceso de maduración interno no que dis: ‘Isto xa non me achega tanto porque xa o vivín, xa o coñezo'. Por iso hai tanta xente madura que se apunta ás apps e ás webs de procura de parella, para saltarse todo ese proceso de saír pola noite».

PURA SELECCIÓN

Claro que non hai que esquecer que pasados os anos, ímonos perfilando. «Conforme vai pasando o tempo definímonos, e xa non nos vale todo o mundo. Quedamos cos que teñen máis en común connosco», di Paula Martínez, que lembra a nosa tendencia evolutiva á hora de seleccionar relacións: «O ser humano está en continua evolución. Cantos máis anos, menos amigos temos. É pura selección. Na adolescencia queres cantidade, despois queres só os que che importan». Iso e a rutina fan que nos pechemos, porque temos menos oportunidades, a conciliación é menor e necesitamos investir o tempo nos nosos proxectos de vida a longo prazo. Imos, que non che sobra o tempo, pero as dúas expertas advirten: coidado co illamento.

«Vale que hai problemas que non queres difundir, pero cun amigo leal lévalos mellor que tragándoos», di Martínez. Aránzazu vai máis aló: «Para estar psicoloxicamente plenos necesitamos todos os vínculos de interacción. En terapia familiar contamos a historia da mandarina e a mazá. Se es unha mandarina e estragar un gajo, tes máis que che vanche soster. Pero se es unha mazá e estragar un anaco, vai estenderse por todo, porque non tes outras particiones sobre as que apoiarche. Non podes deixarche levar só polas cousas obrigatorias do día a día. Se non, pásache o que a Mafalda, que dicía: ‘O urxente non me deixa facer o importante'. Esa non é unha boa escala de prioridades. Hai que sacar tempo para unha chamada ou un café de cando en vez, e non pecharche en ti mesmo nin desvincularche, esteas na etapa vital na que esteas». Touché.