...NIN QUERO QUE MOS DEAS Un bico significa moito. Tanto que hai quen rexeita tal demostración de afecto. E non falamos só do morreo con lingua. Aquí entran tamén todos aqueles que non levan ben os dous bicos do saúdo. Dúas expertas cóntannos que é o que lles fai dicir non a quen levantan esta barreira... infranqueable?
20 novs 2017 . Actualizado ás 08:21 h.Non é isto unha alegación en contra dos bicos, para nada. Que conste en acta que YES é fan do amor en todas as súas vertentes. Esta páxina vai dedicada a toda esa xente que quere tanto ou máis que outra persoa, pero que non quere bicos. Ou, polo menos, non os quere sempre. E mesmo poden matarche coa mirada se chos atopas pola rúa e plántaslles os dous de rigor para saudarlle, por moito que che aprecien. Non todo o mundo leva ben que lle estampen os beizos, xa sexa na fazula ou na boca. «É algo cultural. Ata que Xapón invadiu a Estados Unidos non se empezaron a dar bicos alí, do mesmo xeito que os esquimós llo dan no nariz. Na nosa sociedade si teñen unha significación», di Aránzazu García, sexóloga e psicóloga na Clínica Vida de Vigo. Ela cre que os antibesos teñen os seus motivos. Primeiro están os que rexeitan o bico «porque é unha mostra de proximidade. Hai xente moi dura á que lle resulta incómodo, como aos coñecidos, cando lles saudamos coa cabeza pero sen darlles os dous bicos», apunta García.
Nayara Malnero, autora do blogue Sexperimentando, está de acordo con que o bicar é algo cultural, pero tamén afirma: «O bico, como calquera demostración afectiva, edúcase. Ao que lle custa bicar o que lle custa é a demostración afectiva. Moitas veces ocorre porque en casa o emocional ten pouca cabida, e demóstrase pouco. É unha conduta que se dá con frecuencia nos homes, que ao mesmo tempo e por contraposición son tamén os que utilizan máis o sexo como expresión de afectividad». Da dificultade para mostrar as emocións e o medo á vulnerabilidade pasemos ao TOC, que tamén o hai.
NOXO A La SALIVAS
«Si que hai persoas que teñen problemas con iso, se o trastorno é de hixiene e de contacto. Agora ben, hai xente que rexeita os bicos sexuais porque lles dá noxo a saliva e vena como unha invasión. É dicir, que o seme si, pero a saliva non», di Aránzazu. Pero se hai unha conduta maioritaria é a do que quere todo ou nada, o que só dá bicos con paixón cando forman parte do sexo e/ou para que lle conduzan cara a el. «É o caso máis frecuente. Ás mulleres polo xeral ensínallenos a ser máis afectivas e estamos, por dicilo dalgunha forma, mellor adaptadas socialmente», explica Malnero, que tamén ve nos homes o perfil maioritario. «Non é que non poidan separar os bicos con lingua do sexo, é máis ben que senten pouca necesidade de dalos sen que vaia a haber sexo. É unha asociación de ideas do tipo: ‘Bebo se saio de marcha, se non non'», sinala a sexóloga, que fai unha advertencia: «Cando desaparecen as relacións sexuais nunha parella, moitas veces tamén desaparecen os bicos de parafuso, os abrazos... E sen afectividad, dificilmente pódese chegar ao sexo. É unha distancia emocional que se marca e que fai que os dous se vaian separando cada vez en máis xestos».
Aránzazu ve moi claro o porqué desa asociación: «A esa xente o que lle pasa é que ao empezar a bicar excítase, entón... non me biques a non ser que sexa para ter sexo, se imos empezar que sexa para seguir». Do mesmo xeito que Malnero, recoñece que esta conduta pode levar ao distanciamento coa parella. «Normalmente, a outra parte víveo mal. Moitas veces escoito na miña consulta, sobre todo por parte das mulleres: ‘Directamente, vai tocar'». Chegados a este punto, pódese corrixir?
«Claro. Esas persoas están a intentar evitar sentir algo. Emoción, excitación...», indica a psicóloga de Vigo, que engade que, «cando resolviches o conflito emocional e non che sentes inseguro, o problema desaparece. Pero mentres non o esteas, é como dicirche: ‘Entende que non che teñen que dar medo as alturas'», responde a experta, que sentencia que «o normal non é o importante». O normal non, pero o afectivo quedou claro que si. A bicarse todos.