Lembras o teu primeiro bico?

Patricia García / Tania Taboada / Sandra Faginas

YES

MARCOS MÍGUEZ

Ai, ese bico que o cambiou todo. O primeiro de moitos. O bico dos bicos. Acórdasche de como foi ese choque de beizos do que saíron faíscas? Estas parellas si. Hoxe celebramos con elas

14 oct 2017 . Actualizado ás 18:49 h.

Bicos de película, bicos máxicos, bicos roubados. Cada bico ten unha historia detrás. A de Carlota e Dani teno todo para ser un taquillazo de Hollywood: un primeiro encontro virtual nas redes sociais, un paseo xunto ao mar ata altas horas da madrugada e un final feliz. Ocorreu hai dous anos. «Non nos acordamos do día exacto e é algo que nos gustaría. Sabemos seguro que foi en xuño, antes de San Xoán. Pero non esquecemos de onde foi». Queres sabelo? Segue lendo...

UNHA MENSAXE PRIVADA

Esta parella de veinteañeros da Coruña coñeceuse a través de Instagram. Carlota, Duulcedeleche, é unha das youtubers galegas máis famosas. Dani, un fan ao que lle gustaban os seus vídeos, as súas fotos. E tamén Carlota. Un día decidiu probar sorte e envioulle unha mensaxe privada á súa conta de Instagram. «Non sabía se me ía contestar, de feito, nin de broma pensaba que me fose responder». Pero Carlota abriu a súa mensaxe. E contestoulle ao instante. Saltaron as primeiras faíscas. «Recordo que na mensaxe puña ‘Ola que tal' e dúas monitos». Unha cousa levou á outra e, un par de caracteres despois, decidiron desvirtualizarse. «Non tiñamos coche ningún dos dous. El veu en bus e eu fun a buscalo á parada. Fomos camiñando polo paseo marítimo ata que chegamos a un xardín que hai xusta fronte ao Muncyt. Fíxosenos tarde e alí estivemos ata as tres da madrugada e démonos o primeiro bico». Xa se sabe que do amor ao odio hai un paso, e un malentendido cunha relación anterior de Dani fixo que o bico fose o único que queda dese encontro… durante un ano. «Enfadeime e estivemos moito tempo sen falarnos. Ata que Dani volveu escribirme, para preguntarme que tal ía co carné de conducir, e volvemos quedar». Houbo reencontro e bico de reconciliación. Dese tamén se acordan. «Foi o 28 de outubro do 2016 na Zapateira, xunto á universidade, nun miradoiro desde o que se ve toda A Coruña», conta Carlota.

MARCOS MÍGUEZ

Cando van xuntos no coche e pasan por diante da súa zona cero non poden evitar dar un saltito de felicidade. «Sempre dicimos: ‘Mira, foi aí onde nos demos o primeiro bico'», confesa Carlota. «Hai pouco volvemos á zona porque aos dous nos fai graza lembrar ese momento. Nin Dani nin eu imaxinabámonos, de ningunha maneira, que despois daquel bico xunto ao mar e de estar un ano sen falarnos acabásemos xuntos». Coa torre de Hércules de fondo repiten o bico. Agora unha e outra vez.

Aqueles que non crean nos flechazos e no amor a primeira vista, que oian a Escarlata Gil. A esta camareira de 31 anos o amor presentóuselle por sorpresa no seu posto de traballo. Entrar ela na cafetería, servirlle o café, cruzarse as miradas e sentir as bolboretas no estómago foi todo un. E iso que Jose, a súa futura media laranxa, entrou en o bar coa indumentaria perfecta para non pasar desapercibido. Era un dos obreiros que estaban a traballar no edificio situado detrás da cafetería. Así que poden imaxinarse o outfit. «Desde o primeiro momento houbo unha conexión incrible. Empezou a vir todos os días a tomar o seu café e un día deixou o coche aparcado ao lado da porta de o bar. A miña compañeira díxome que lle encantaba ese mozo e eu díxenlle que a min tamén. Decidimos deixarlle unha nota no parabrisas do seu coche cos nosos números de teléfono e puxémoslle: «Rubia ou morena, elixe», explica Escarlata, quen conta que pola tarde o mozo lle mandou un wass e quedaron pola noite en un pub onde había un concerto.

 «Bicoume e souben que era o home da miña vida»

 

Despois dun intre charlando e tomando algo no local fóronse ao coche de Jose, un Audi A3 que estaba aparcado ao lado de o pub. «Lloviznaba e estivemos unha chea de tempo charlando das nosas vidas. Acabamos bicándonos no lugar onde hoxe temos a sillita do noso bebé. O seu bico confirmou que era o amor da miña vida. Foi todo paixón e cariño», conta esta nova, quen lembra que o flechazo xurdiu en novembro e en xaneiro xa era toda unha relación. «En marzo estaba de aniversario e regaleille unha caixiña cunha copia das chaves do meu piso. Pedinlle que viñese vivir comigo porque sabía perfectamente que era o home da miña vida», relata Escarlata, quen viu en Jose á persoal ideal e non un «vendemotos». «El reúne todas as características que buscaba nun home. Ten aspiracións e encántanlle os nenos. ¡Cando o vin cos seus sobriños namoreime aínda máis! Ten o seu carácter pero é moi disciplinado», conclúe Escarlata. A ver que vento pode levar este amor...

«Deille un bico e ao mes estaba embarazada»

MARCOS MÍGUEZ

A historia de Fernando e Mónica dá para moitas reportaxes, porque toda a súa vida é un titular, pero como non quero desvelalo todo de golpe quedamos co seu primeiro bico. O seu foi tan rápido que poden bater marcas de como á primeira se acerta sen necesidade de pasar anos e anos de noivado. Fernando e Mónica coñecéronse como sucede neses relatos que parecen cousa do destino ou de novelón de tarde: porque os nomearon padriños dun neno. «A miña prima -conta ela- está casada co seu irmán, pero nós non nos coñeciamos, así que cando decidiron que el ía ser o padriño e eu a madriña quedamos para tomar algo e ver que lle regalabamos ao afillado». Pasou o día da celebración, pero o bo rolo entre eles foi crecendo e crecendo. «Encaixamos, gustábanos o mesmo, entendémonos/entendémosnos de modo moi doado», apunta Mónica, que como xa poden ir percibindo, foi a primeira en facer que o tema fluíse sen tropezones. El empezou entón a ir buscala ao traballo, comezaron a quedar pola noite en cuadrilla e un 19 de agosto, en un pub de o Orzán, ambos sentiron que era o momento do si, quero.

  

QUEN TOMOU A INICIATIVA?

Quen se lanzou a por o bico? Si, se pensan en Mónica, acertan. Ela responde rápida que foi a que tomou a iniciativa, pero el a desafía enseguida: «Eu creo que ese paso o dei á vez». Mentres os deixamos na discusión, vou avanzando que a toda a súa historia hai que pórlle data. «O 19 de agosto foi o primeiro bico, pero nada máis, eh?» -pon o freo Mónica-, para acelerar despois: «Bo, como eu quería ser nai por amais de todo (entón tiña 27 anos) e vin que todo con el era marabilloso, propúxenlle ao mes de coñecelo ter un bebé, el aceptou e en outubro xa estaba embarazada». «Foi un bico que valeu unha vida», responde el, mentres mostra a foto das súas fillas, Lorena e Alejandra, de 15 e 11 anos, xunto aos dous o día da súa voda, fai só tres anos, cando despois de moito tempo decidiron formalizar unha relación moi formal desde o comezo. «Non nos andamos con bobadas -ri Mónica-, fomos ao gran, pero os dous viñamos de dúas relacións longas e non había tempo que perder». O día que casaron Fernando e Mónica fóronse de viaxe de noivos a Tenerife coas súas fillas para celebralo ao grande, porque as nenas foron determinantes para esa voda (non digo que vale para outra reportaxe?). El é moi detallista, un tímido capaz de calquera cousa; un día apareceume cun ramo de rosas no meu traballo, podo chegar a casa e ter veas acesas...», di ela. Uy, isto está que arde , se non fose porque Fernando se apura a defender a súa intimidade. «Que conste que eu son dos que non se bica en público, dáme pudor». Para iso xa está Mónica, que mentres lle dá a razón, apunta que todas as noites antes de durmir faille a mesma pregunta: «Quéresme?». Dezaseis anos despois, el séguea vacilando como o primeiro día: «Elixo a B». Ninguén dubida a estas alturas que é un si.