O seu gancho é o seu «riso doado», pero este «Gardacostas» que recupera un taquillazo do 92 é deses aos que lles gusta coidar aos demais. Iván Sánchez, modelo antes que actor, pisa forte nas táboas sen deixar de ser un caramelo para as portadas. Este gentleman ten o seu mellor tándem no amor...
14 oct 2017 . Actualizado ás 13:42 h.Lembrámoslle como médico do Samur en Hospital Central, pero Iván Sánchez (Madrid, 1974), modelo antes que actor, ten abertas as portas de América. Entrou no 2011 rodando A Reina do Sur e en México no 2015 a telenovela O imperdoable, onde coñeceu á súa parella, a actriz Ana Brenda Contreras, coa que di ter atopado no amor o mellor tándem. Pero no teatro, a quen protexe é á protagonista do Gardacostas, alternándose con Maxi Iglesias , pondo sobre as táboas e na vida todos as súas sentidos alerta.
-É o papel que soñaches cando viches «O Gardacostas» no cine?
-Non, as cousas van sucedendo ao seu debido tempo. Na miña vida non me puido imaxinar facer un musical así, que O Gardacostas rematase no teatro.
-Tampouco che imaxinaches nunca na pel de Kevin Costner?
-Non, pero Kevin Costner non me volve tolo e tampouco quero seguir a carreira de ninguén en concreto. Fago a miña.
-Es un tipo duro?
-Non, son máis un tipo protector. Son antibélico total. Creo máis no equilibrio, en protexerse os uns aos outros, e en protexer á parella, consentila e coidala.
-Os teus traballos, con todo, achéganche a eles, aos tipos duros...
-Si, en Blackseat Fighter metinme ata a dar golpes póndome na pel dun boxeador. Gústanme os papeis de duro, os papeis que esixen pórche a entender por que o personaxe reacciona de forma tan extrema e tamén me gustan os que me esixan fisicamente.
-¡Nervioso ou tranquilo?
-Depende do momento, pero trato de ser tranquilo. Digamos que o meu cabeza non o está nunca, pero por fóra aparento outra cousa [risos]. Non busco abafos extras porque estou convencido de que moitos nolos creamos nós mesmos para sentirnos vivos.
-A túa vida é atarefada. Un pé en México e outro en España...
-Desde os últimos cinco anos paso moito tempo en México, e xa é a miña segunda casa porque a miña parella é mexicana. Pero agora estou en Madrid pola obra. México e España van seguir sendo as miñas plataformas, pero laboralmente tamén o será Los Ángeles, así que, mentres siga traballando, a miña vida vai ser unha constante viaxe.
-Ten a culpa «A Reina do Sur», que che abriu portas en Latinoamérica?
-Teño moito que agradecer á Reina do Sur porque apareceu cando estaba aquí gravando Hospital Central, unha serie que levaba catro anos na tele, e decidín deixala para tomar o risco de facer esta coprodución con Telemundo Miami. Foi unha desas cousas que intúes que tes que facer aínda que non saibas por que. Perseguín o proxecto e ao final abriume as portas de América.
-Por que tipo de papel xogaríascha?
-Cando algo che interesa e remóveche os adentros é porque ten algo que está ben, entón é cando me gustaría levalo á pantalla ou ao teatro para que a xente poida experimentalo.
-Cal dirías que é a túa mellor arma?
-Tesón, paciencia e amor ao traballo.
-Que fas cada día para ser feliz?
-Rodearme de xente que me quere e que me coida. E teño a gran sorte de que o meu gran hobby é o meu traballo.
-Hai algo que non adoites perdoar?
-Trato de que sexan as menos cousas posibles porque non convén levar malos rolos dentro. Hai que saber perdoar e tirar cara a adiante e logo saber elixir mellor, e dicir que non a tempo.
-Tes algún antídoto para evitar que todo estale polo aire?
-Ter sempre a dous ou tres persoas ás que poder contarllo todo.
-Con quen sentes que fas un tándem perfecto?
-Depende da época da túa vida. Vasche atopando xente coa que tes afinidade... Pero no amor con quen fago tándem é con Ana Brenda.
-Apostaches moito por pasar de modelo a actor.
-Pois mira, resulta que eu non souben nunca que quería facer. Eu quería viaxar, coñecer mundo e, por mor diso, empezáronme a xurdir oportunidades.
-Segues facendo portadas así que aínda es un mozo modelo...
-Vai toda da man. Cando es actor achéganse revistas e marcas para facer promoción de algo. E teño amigos na moda á que me dediquei tantos anos.
-Que crees que gusta máis de ti?
-Son de risa doado (risos). As miñas fillas son os meus fans número uno. Sábense todos os textos: os meus e os dos demais.
-Dáche medo perder o control?
Si, pero á vez é algo bo porque che pon en sitios inesperados e aí é onde ás veces se atopan perlas.
-Que che fai manterche alerta?
-Hai que ter os sentidos abertos para o bo e para o malo e é bo manterche alerta para recibir o bonito e saber onde non entrar.