A obsesión política de Vigo chámase Xunta

Alejandra Pascual Santiago
Alejandra Pascual VIGO / LA VOZ

VIGO CIDADE

Óscar Vázquez

19 plenos ordinarios do Concello nun ano recollen 1.912 mencións ao Goberno galego. O PSOE acapara 1.091 demandas ao Executivo de Feijoo e practicamente ningunha ao de Pedro Sánchez

23 jun 2021 . Actualizado ás 01:00 h.

«A Xunta ten a culpa» (López Font, PSOE). «A Xunta invita e Vigo paga» (Jaime Aneiros, PSOE). «Cada ano que pasa, a Xunta dedica menos diñeiro ao comercio, á industria, á política social, á educación… Política raquítica» (Gorka Gómez, PSOE). «A Xunta decidiu que a Vigo a anulaba, que lle daba igual, que esquecía» (María José Caride, PSOE). «A Xunta de Galicia non está nin lla espera» (Rubén Pérez, Marea).… Nos plenos que celebra o Concello de Vigo, o debate e os contidos da axenda política organízanse ao redor dunha diana obsesiva: a Xunta de Galicia. No 2020 tiveron lugar 25 sesións (19 ordinarias e 6 extraordinarias) e as actas das mesmas rexistran 1.912 mencións ao Goberno galego.

A rivalidade que enfronta ao alcalde da maior cidade de Galicia, Abel Caballero, co presidente autonómico, Alberto Núñez Feijoo, é dabondo coñecida. Pero ao exército socialista de Caballero, composto por 19 concelleiros ademais del (dun total de 27 da corporación), sumáronse dúas guerrillas máis: o grupo municipal mixto de Marea de Vigo (dous concelleiros) e o membro non adscrito do Bloque Nacionalista Galego. Entre os tres suman 1.608 mencións á Xunta de Galicia: 1.091 en boca do PSOE, 332 por parte de Marea e 185 do edil nacionalista.

López Font (PSOE): «Para a Xunta, ou confinamento se converteu nunha escusa, como sucedeu coa sanidade»

Miguel Anxo Bastos (Vigo, 1967), doutor en Ciencias Políticas e Economía e profesor na Universidade de Santiago de Compostela, explica este fenómeno a través da lei de Miles. «Cada quen ve a política dende ou sitio non que está sentado», sinala. Este concepto, propia da política burocrática, apunta a que os actores administrativos buscarán actuacións que beneficien ás organizacións que representan en lugar de intereses colectivos. «Abel Caballero entende a política como alcalde, Feijoo como presidente de Galicia e ou presidente de España, dende a Moncloa», di o politólogo como exemplos. «Entón, ou BNG de Vigo fai política de acordo coa cidade. Entenden que a Xunta é máis inimiga, así que se apuntan ao discurso do alcalde», explica.

Os catro concelleiros do Partido Popular, recluídos en Vigo en fortíns máis pequenos, foron os encargados de defender 304 veces a xestión do Goberno galego nos plenos da cidade. «Como se retorce, como se contorsiona para poder criticar á Xunta de Galicia», reprochaba o 27 de maio o portavoz Alfonso Marnotes González ao edil do BNG Xabier Pérez Igrexas.

Alfonso Marnotes (PP): «Vexo como se retorce, como se contorsiona para poder chegar a unha crítica á Xunta de Galicia»

«Vos populares en Vigo, de momento, non teñen consolidado ou liderado», sinala Miguel Anxo Bastos. «Teñen unha posición moi complicada porque teñen que funcionar como unha especie de correa de transmisión dá Xunta. Teñen que xustificar a falta de resposta do Goberno galego ás demandas de Abel Caballero, quen pide moitas cousas para a cidade. Por exemplo, nos últimos meses as infraestruturas son as que están non centro do discurso político», relata.

Abel Caballero predicou politicamente como ninguén antes na historia de Vigo. Desde o 2019, 101.058 votos apoian a súa maioría absoluta. Enfrascado na estratexia de ser o alcalde que máis proxecte, o que máis pelexe e o que máis cumpra, decantouse por agudizar as diferenzas entre o seu Goberno e o da Xunta de Galicia, con evidentes réditos electorais. Todo o seu equipo de goberno apóiao no seu discurso político. «O presidente da Xunta en Vigo son eu», dixo recentemente para dar a entender que o Concello cobre as lagoas de xestión do Executivo de Feijoo. As súas intervencións como presidente da corporación municipal nos plenos non foron numerosas. Deixou que os seus concelleiros fosen os que dispararon ata 1.091 reproches á Xunta de Galicia.

A extensión do discurso caballerista concíbese como unha estratexia política que se complementa con toques que moitas veces se consideran populistas. Para o profesor Bastos, «Caballero é un político moi hábil. Ten un instinto para saber que é ou que necesita a xente. Ten estilo persoal, conta chascarrillos, ten humor, está moito na rúa, usa zapatos de goma, fai estas cousas dá iluminación... Pero tamén imposta parte dá súa faceta popular porque é un home de elites. Estudou en Cambridge e ten un bo nivel». O escritor e xornalista estadounidense Tom Wolfe, considerado un dos pais do Novo Xornalismo, referiuse a este tipo de políticas como radical elegante, termo que tivo a súa adopción en castelán como a «esquerda caviar» e en francés como «gauche champagne».

Poucos, pero activos

Para o PSOE de Vigo, practicamente todo o que fai o Goberno de Núñez Feijoo está mal. Para Marea e para o BNG, tamén. A pesar de estar na oposición, estes dous últimos partidos alíñanse coa alcaldía de Abel Caballero fronte á Xunta cada vez que os socialistas poñen un asunto sobre a mesa. De feito, cabe destacar a participación nesas críticas tanto de Marea como do Bloque. Son menos, pero cun discurso vivo e participativo. Oriana Méndez e Rubén Pérez protagonizaron 332 mencións ao Goberno de Galicia. Xabier Pérez Igrexas, relegado á condición de membro non adscrito (o que interpreta como «violencia democrática»), referiuse ata en 185 ocasións á Xunta e foi o vehículo de transmisión de máis de 430 propostas para a cidade nos últimos dous anos.

Rubén Pérez (Marea): «É a primeira vez que detecto a absoluta ineficacia dunha administración como a Xunta»

Con 277 mencións, o día máis obsesivo coa Xunta de Galicia o ano pasado foi o 29 de xullo, data na que se celebrou o primeiro pleno tras a vitoria de Alberto Núñez Feijoo nas eleccións autonómicas. Os concelleiros do Partido Socialista (178) e, en menor medida, os de Marea (35) e o do BNG (21) aproveitaron a sesión para advertir á Xunta de Galicia de todos os seus compromisos impagados con Vigo e o seu reto pendente nesta cidade. «A Xunta de Galicia cada ano que pasa adica menos recursos ao comercio, á industria, á política social, á educación. Fronte a esa política raquítica e de recortes do Goberno do señor Feijoo, está a política do señor Caballero», fusilou Gómez Díaz durante a súa intervención.

Outro día crave foi o 30 de setembro. O BNG esixiu ao Goberno galego unha explicación sobre o sucedido nas residencias de maiores durante a primeira onda de coronavirus pola «nefasta xestión das empresas privadas titulares dos centros e a inacción cómplice da Xunta». O PSOE, pola súa banda, pediu que se solucionase o atasco da atención primaria na cidade. «A Xunta quixo cargar sobre os profesionais da primaria o traballo dos rastreadores», denunciaba o portavoz do goberno, López Font. Con anterioridade, a socialista Caride referiuse ao Álvaro Cunqueiro como «ou único exemplo de hospital privado que hai en Galicia».

Xabier Pérez Igrexas (Bloque): «O Bng criticamos ou estéril pin-pan-pun partidista entre Xunta e Concello, non que Vigo é a que perde»

Cando se agudizou a segunda onda, en outubro, o grupo de Abel Caballero presentou unha moción instando o Goberno de Feijoo a que dirixise unha partida específica para resarcir ao Concello dos gastos extraordinarios derivados das actuacións municipais fronte á covid-19. «É difícil ver unha actuación da Xunta nesta cidade máis aló dunha fotografía entregando unha máscara cun símbolo dun equipo de fútbol», destacaba o concelleiro Jaime Aneiros. Jesús González, do Partido Popular, achacoulle entón a súa forma de «desviar a atención do verdadeiramente importante cara a ese enfrontamento coa Xunta de Galicia, un enfrontamento que só existe na súa cabeza».

A comezos de ano, cando aínda estaba pendente a declaración de estado de alarma pola crise de coronavirus, as mocións esixían «medidas para garantir ou futuro dous estaleiros de Barreras e Vulcano», tal e como demandou o BNG en xaneiro, a ampliación do Ifevi, un plan de infraestruturas para Bouzas (demanda do Partido Popular), as mobilizacións feministas do 8 de marzo, a habilitación dunha partida orzamentaria de apoio aos voos de Peinador, a construción dun novo instituto en Navia ou unha partida de fondos específica de «apoio ao desenvolvemento turístico de Vigo».

E é que o que brilla pola súa ausencia nos plenos municipais, como reflicte a lectura das súas actas, son as demandas ou as críticas ao Goberno central. As escasas mocións dirixidas ao Executivo de Pedro Sánchez saen do PP, os antagonistas políticos. Apenas se fala do AVE , da biblioteca estatal, do naval ou da automoción. Ata o PP presentou unha moción para que non se puxesen «atrancos» ás actuacións da Xunta. Esa obsesión política de Vigo.