Vigo, cultura vertical

Isaac Pérez Vicente ARTISTA

VIGO CIDADE

A Concellería de Cultura baleirou de contido ou padroado do Museo de Arte Contemporánea de Vigo

30 mares 2021 . Actualizado ás 12:58 h.

Unha novidade. Ou concelleiro de Cultura, Emprego e Participación Cidadá (elocuente combinación) responde a «ou clientelismo como unha dás Belas Artes», carta colectiva que recén publicamos. Entendo que responde en nome dá Concellalía, e do Marco tamén, pois é ou vicepresidente do Padroado.

Uns cidadáns xúntanse para publicar un texto en prensa expresando ou seu punto de vista e opinións sobre asuntos de claro interese público. Pero para ou señor Losada non están lexitimados, así que súa opinión non é lexítima. Quixera saber cal pode ser ou procedemento que lexitime a nosa crítica, correcta, pública e asinada. Digo eu que non será necesario que nos constituamos en partido político, ou nunha Academia; ou primeiro, defensor de principios que xeralmente non cumpren cando toca gobernar, e a segunda, depositaria dá esencia dás belas artes que volve polos seus foros e reclama privilexios.

Quizais pola proximidade dá Academia, seu argumentario contáxiase dunha retórica decimonónica. Pois en efecto, ou dous «pazos e cenáculos literarios» cheira a século XIX.

Así mesmo, eses «pazos e cenáculos literarios» en certas cidades dá xeografia galega conspirando contra Vigo, non deixa de ser ou clásico recurso populista que sinala aos responsables dous males dá cidade noutros lugares.

A política cultural a definen e redefinen verticalmente dende vos despachos partir que gobernan as cidades e a comunidade autónoma. Ven sendo a mesma desde fai 40 anos, alguns de nós, ladróns pouco orixinais, denominámola «politica cultural de homologación». Lóxicamente, criticámola, pois aféctanos, interésanos, e facémolo por dignidade.

Quedou claro ou proceso sufrido polo museo desde a dimisión do anterior director ata ou exemplar concurso. Visto ou adianto expositivo, pódese apostar por un futuro rosario de exposicións académicas ou de académicos, ou ben doutras e outros chamados a selo, ao mellor pola súa coraxe vangardista.

Sen acritude, señor Losada, descoñecen ou proceso de constitución do museo, e aínda que ou coñeceran sería ou mesmo. Non tiveron en conta a súa configuración xurídica como fundación de interese público galego, que se considerou a mellor solución para garantir a autonomía do museo e evitar inxerencias políticas. Isto sucedeu en tempos dá fundación do museo por iniciativa dá Asociación Galega de Artistas Visuais en conformidade co concelleiro de Cultura Carlos Príncipe.

Así, baleiraron de contido ou padroado do Museo de Arte Contemporánea de Vigo, non desenvolvido con suficiencia desde a súa fundación.

Sementan sospeita e desconfianza na función pública, e seméntana tamén non eido dá cultura. A mellor proba delo é a súa composición, exclusivamente políticos, auténticos «depositarios de esencias e principios por riba dous demais», non como esas ducias de cidadáns profisionalmente comprometidos co labor e funcionamento dás institucións públicas, e especialmente as do ámbito cultural.