Hera Cider lánzase ao mercado desde o barrio de Teis con tres variedades artesás gourmet da bebida de mazá sidrera; o obxectivo é normalizar o seu consumo e competir coa produción industrial á alza
28 feb 2021 . Actualizado ás 01:18 h.A pesar de que a mazá é unha das froitas que con maior facilidade se poden cultivar en Galicia, o seu procesado alcohólico que a converte en sidra non ten nin aquí nin no resto de España -excepto en Asturias e un pouco no País Vasco- o predicamento que si teñen asentados outras beberaxes como a cervexa.
Ese pequeno detalle non desalienta ao novo proxecto nado en Vigo, Hera Cider \
Detrás deste proxecto que se xesta nunha pequena nave do barrio de Teis, en Guixar, está Celso Gómez Corbal, un vigués de inquedo espírito renacentista que procede do sector turístico e a mercadotecnia pero non se tirou ao baleiro nun lagar, xa que conta coa asesoría dun experto como Javier Acosta, mestre cervexeiro creador da marca artesá RoyBeer, que agora apoia unha nova aventura cuxo alcance lles chega con que teña un un por cento do éxito dalgúns dos exemplos de ideas con mazá por medio que chegaron tan lonxe (véxase Apple ou The Beatles).
Nin Javier nin Celso identificábanse cos sabores acedos das sidras asturianas nin coas propostas á alza de produción industrial. «Buscabamos algo máis parecido a algunhas de Gran Bretaña, Noruega e Suecia, con marcas arraigadas como Bulmers, Magners ou Kopparberg, que teñen outro toque». Por iso a súa achégase máis á denominación gourmet no padal, pero campechana no peto, sen subirse á parra con prezos que roldan os 3 euros no seu primeiro formato de lanzamento, en botellas de cristal de medio litro.
Este verán fixeron as primeiras probas estrujando as mazás case a man. Aos poucos foron mellorando co rudimentario método e coñecementos «e saíunos tan rico que nos deu un pouco de medo. Empezamos en Nadal cunha tirada mínima de 200 botellas e acabáronse en 48 horas. Temos con tres variedades excelentes e moi diferentes, procésanse aquí, fermentan cada unha de modo diferente e están tendo unha acollida brutal», asegura Gómez engadindo que en gradación van desde os 6,5% da semiseca orixinal, aos 8,5% da natural verde e a hard caramelo.
De mazás fornécelles un provedor local, Roberto Rock, o froiteiro roquero de Frutofurgo. «Empezou coa variedade sidrera galega e agora como non hai tráenolas doutros lugares, pero xa temos reservada produción autóctona, porque a idea é que sexa de aquí sempre que se poida», afirma.
Agora que reabre a hostalería teñen todas as esperanzas postas nunha campaña máis ambiciosa para a cal están en pleno proceso de produción en tres fermentadores dos que sairán en breve máis de dous miles litros para embotellar. «Iniciamos o camiño con probas controladas porque aínda estamos a tempo de cambiar cousas e situala nalgúns puntos de venda, en Vigo nun posto no Mercado de Teis e na tenda Enxebre; e en Redondela en Terra Nai (Chapela) e Tía Estébana. E ademais da venda online na súa web heracider.com, vana levar a locais como Alta Fidelidade, no Casco Vello e A De Julio , en Pizarro, para probar como responde en hostalería. O reto, que non é pouco, é que a xente vaia de sidras como vai de cañas. Para iso expoñen un verán de barril para o terraceo con sabores de tempada e tamén en envases de lata.
O nome e o logo da sidra, baseado nun debuxo con boli Bic que fixo o seu amigo o artista madrileño Óscar Cerdán \
Un pouco de historia
Da festa da parroquia aos bares e as tendas. Aínda que en Vigo hai moita tradición sidrera en parroquias como Bembrive ou Beade, e en Redondela en San Esteban de Negros, onde teñen abundancia de manzanos, a produción de sidra céntrase unicamente en cubrir a demanda que se xera nas festas que organizan dedicadas a esta bebida. A proposta viguesa vai un pouco máis aló. Primeiro, recuperar a tradición, xa que en Galicia se fixo moita máis sidra da que se fai, e segundo, ofrecer unha variedade artesá afastada do sabor máis acedo da asturiana.