Os dous municipios querían que os seus paisanos, que non están empadroados na cidade, beneficiásense dos descontos no transporte urbano que o Concello de Vigo sufraga. A alcaldesa de Mos asegura que a sentenza é un «logro».
21 oct 2020 . Actualizado ás 01:13 h.A sección terceira da Sala do Contencioso-Administrativo do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) rexeitou as pretensións de os concellos de Mos e Redondela relacionadas co cartón Pass Vigo, pois estes municipios querían que os seus residentes se beneficiasen dos descontos do bus de Vitrasa e outras prestacións e servizos. A realidade, di o TSXG, é que o Concello de Vigo é o que sufraga o cartón sen que os veciños de Mos e Redondela acheguen nada pero iso dá igual porque, de todas as maneiras, ambos os municipios non están lexitimados para esixir que os non empadroados gocen de eses descontos.
O problema que se expón aquí é que a liña C3 do bus de Vitrasa presta servizos na parroquia redondelana de Chapela, limítrofe con Vigo e case unha extensión urbana do barrio de Teis, mentres que o C9 que sobe ao aeroporto de Vigo tamén fai paradas nunhas casas e negocios de Peinador, en Mos.
O Tribunal Superior considera que o Concello de Mos non ten legitimación para demandar como prexudicado polo feito de que o Concello de Vigo requira estar empadroado na cidade para obter o cartón de descontos.
Hai unha segunda sentenza relacionada con o Concello de Redondela como parte apelada. Neste caso tamén lle dá a razón á Administración local de Vigo, pois considera que o recurso interposto por o municipio de Redondela en primeira instancia é inadmisible porque os acordos municipais do 2014 e 2017 referentes á Pass Vigo non foron impugnados no seu día.
O TSXG ratifica a inadmisibilidad do recurso presentado polo Concello de Mos porque entende que «ningunha consecuencia lle supón o importe das tarifas que abonan os viaxeiros do transporte urbano da cidade olívica». Ademais, lembra que o ente local carece de competencias «para defender os intereses dos seus veciños nas súas relacións persoais», pois a lei «tan só faculta ao municipio para xestionar os seus propios intereses, para o que pode promover actividades e prestar servizos públicos que satisfagan á comunidade veciñal, o que non é o caso de exercitar accións en defensa dalgún grupo de veciños». Conclúen os maxistrados que isto é o que pretende Mos, pero entenden que carece de legitimación para iso.
A sala, a pesar de desestimar o recurso, non comparte algunhas das conclusións da sentenza apelada, que no seu momento indicou que o acordo que en o 2014 fixou as novas tarifas do transporte urbano ditouse dentro das competencias municipais, que era axustado a dereito e que non había discriminación para os viaxeiros que non estaban empadroados en Vigo. Os maxistrados do Superior, pola contra, entenden que, de acordo coas leis de transporte, é «discriminatorio» que os usuarios paguen máis ou menos segundo o lugar onde estean empadroados, segundo explica nun comunicado o TSXG.
O TSXG asegura que, aínda prescindindo desas leis, tampouco atopa «xustificación algunha para outorgar un beneficio singular aos veciños de Vigo». Desta forma, manifesta que é a empresa concesionaria a que debe soportar o risco e ventura da súa operación, sen que as arcas municipais deban realizar achega algunha.
O alto tribunal galego engade que, aínda que existisen cláusulas que obrigasen a o Concello de Vigo a sufragar parte do servizo de transporte, non habería razón algunha para reducir as tarifas aos residentes nese municipio en base a que eran eles os que achegaban os recursos da facenda municipal, pois quen a ela contribúen non son só quen están empadroados no seu termo municipal, senón calquera persoa, física ou xurídica, que realiza o feito impoñible que xustifica o nacemento da obrigación de contribuír.
A Sala rexeita impor as costas ao Concello de Mos porque non comparte algunhas das conclusións da sentenza apelada.
Respecto ao Concello de Redondela, o TSXG non analiza o obxecto principal do preito ao entender que o recurso presentado por este municipio tería que haberse inadmitido en primeira instancia porque a impugnación dos acordos municipais en relación ao cartón de transporte non se realizou en tempo e forma debida.
Reaccións do concello de Mos
O Concello de Mos asegurou, tras coñecer a sentenza, que logrou que o TSXG ratifique a ilegalidade do criterio do empadroamento para establecer a taxa do transporte urbano en Vigo. Sostén que por un «tema exclusivamente formal» o TSXG desestimou o recurso da administración local, «que houbese progresado de ter sido presentado directamente pola veciñanza mosense afectada».
Mos insiste en que a sentenza lle dá a razón a eles respecto da ilegalidade da discriminación por empadroamento e advirte de que o Concello de Vigo «non pode beneficiar nin perxudicar a cidadáns en función da súa residencia á hora de aplicar tarifas no transporte, polo que deberá continuar a concederlle as vantaxes da Pass Vigo a calquera viaxeiro, sexa cal sexa o seu municipio de residencia».
E por iso, a alcaldesa de Mos, Nidia Arévalo, congratulouse do «logro» do seu municipio, porque o seu principal obxectivo é defender os intereses dos seus veciños. «Aínda que o recurso estea desestimado, o importante é que nos dan a razón no fondo, e recoñecen a ilegalidade do que pretendía facer o señor Caballero», afirma Arévalo.