A praza da estación convértese en aparcadoiro e vertedoiro de obras

Begoña Rodríguez Sotelino
b. r. sotelino VIGO / LA VOZ

VIGO CIDADE

Óscar Vázquez

Aínda que será reformada, os veciños quéixanse de anos de crecente abandono e descoido

19 oct 2020 . Actualizado ás 05:00 h.

«Non sabía que quedabamos sen poder usar esta praza para que aparcasen os que traballan nas obras, que son tantas que xa non sei de cal delas pode ser: o centro comercial, a estación de autobuses, o túnel de Lepanto, a rúa Baixada á estación, a beirarrúa de Urzaiz... », critica con sorna Fernando G. un veciño da rúa Lepanto sentado nun dos tres bancos que quedan nun espazo que antes reflectía certa placidez no medio do trafego de tráfico que a rodea, ao estar en pleno centro de Vigo.

O certo é que a praza á que se refire, a da estación de tren, baixo o muro de Urzaiz e fronte á glorieta da que arrinca a rúa Alfonso XIII, ten os días contados.

Oficialmente esas obras aínda non empezaron, pero ninguén o diría. O home quéixase de que desde hai case dous anos a deterioración deste céntrico espazo é «máis que evidente. Entendo que se fagan obras e que cando se fan hai molestias inevitables, pero é que isto non é normal», sinala enumerando algunhas das queixas, como que «xa deixaron de limpala, coma se non usar e hai residuos metálicos, tapas de cristal e focos de chan rotos desde o ano pasado». Advirte engadindo que o último está á vista: «Converteuse nun aparcadoiro para os que traballan na zona. Paréceme unha usurpación do espazo público que non nos merecemos porque ademais, neste barrio escasean os parques», xustifica.

«Se aquí houbese máis edificios, que farían?. Que vaian reformar a praza non dá dereito ao concello a arrebatarlle aos cidadáns un lugar que é dos seus habitantes ata que non empece a obra. É noso, non é de Vialia nin de Ceetrus nin de Edelne nin da Xunta», argumenta.

No lugar hai coches aparcados coches todos os días, en ocasións, máis dunha decena de vehículos que non están rotulados nin executando labor algunha na praza. «Métense mesmo entre as árbores, mentres hai persoas sentadas no espazo público, no escaso que queda», certifica Pilar López, antiga usuaria da praza, que agora evita «porque é un perigo e é desagradable». A muller acode a por o seu coche ao aparcadoiro da estación. «E a verdade é que me enfada bastante ver estes coches aquí, ao lado deste enorme cartel que sinala un aparcadoiro público a tres pasos, porque eu cada mes pago case cen euros neste aparcadoiro, que, por certo, tamén está feito un noxo coa obra de Vialia».

Na chaira adxacente tamén hai aparcadas numerosas motos, nun espazo que tamén pertencía aos peóns. Cada día centos de persoas, usuarias dos trens, usan ese camiño para subir a Urzaiz ou seguir por Lepanto. Os que chegan á cidade e a esa rúa chea de hoteis, é a primeira deprimente impresión que levan.

O Concello anunciou fai agora un ano, en outubro do 2019, que «porá a disposición dás obras dous accesos e dá estación do AVE unha parcela na rúa Alfonso XIII para colocar provisionalmente casetas que faciliten a operatividade dúas traballos». Pero non foi así exactamente. As casetas nunca estiveron nunha «parcela», senón na propia praza da estación, estibadas en dúas alturas, deixando a metade do espazo inutilizado e a parte de atrás convertida nun vertedoiro que os adxudicatarios da obra non limpan e o Concello, tampouco.

O proxecto de construción dos accesos á nova estación inclúen unha praza pública. Inclúen tamén un túnel -para o que xa comezaron as catas e as visitas de peritos aos edificios para tomar nota do estado previo das casas-, e accesos á entrada e a saída da autoestrada.

Un espazo con 17 árbores de gran porte, entre eles, oito catalogados como singulares

O abandono da praza da estación comezou no 2012, cando se pechou a estación de tren de Urzaiz para ampliar o proxecto e só daba servizo a de Guixar. A praza conta actualmente con 17 árbores de gran porte (oito palmeiras datileras protexidas e catalogadas polo propio Concello de Vigo, seis liquidámbar, tras (e tres camelios). Xa houbo máis. No Catálogo dás árbores singulares do Concello de Vigo, editado en 1999, aparecen clasificadas unha quincena de palmeiras datileras (Phoenix dactylífera) cuxa lonxevidade situaban fai xa catro lustros entre 60 e 80 anos. As árbores que aparecen neste catálogo considéranse non sustituibles, é dicir, que polo seu desenvolvemento ou idade non se poden substituír por outros semellantes procedentes de viveiros.

O Concello anunciou no 2019 a licitación das obras de todo o conxunto (accesos, túnel, praza, etcétera) cun orzamento de 11,8 millóns de euros (dos que ADIF asume o 74,15 %, o Concello o 21 % e a Xunta o 4,6 %.

«Pastiche»

Na última visita á obra da estación deseñada polo arquitecto Thom Mayne, o alcalde propúxolle que a fachada de pedra da antiga terminal (da que non queda nin a metade, tras máis de 20 anos tiradas na estación vella de Redondela) reprodúzase xunto ao muro da Praza da Estación. «Ten ou problema de que a fachada sobresae, pero por sorte é un pastiche, polo que suxire arrimalo contra as escaleiras e así pódese entrar», explicou no seu día Caballero. O arquitecto tamén recibiu o encargo de deseñar o ascensor que substituirá ás escaleiras que unían Vía Norte coa praza.