Nace o dúo «Cada un na súa casa»

Begoña Rodríguez Sotelino
begoña r. sotelino VIGO / LA VOZ

VIGO CIDADE

Xoán Carlos Gil

Unha pianista, Sara Peral, e un trompetista, Franky Valencia, que non se coñecían, «quedan» para tocar cada noite durante o confinamento

24 mares 2020 . Actualizado ás 20:12 h.

Saber tocar un instrumento é agora un plus que xera unha alegría en horas de subidones e bajones de ánimo. Niso estaba Sara Peral o segundo día de confinamento. «Deume o punto sen máis, só pensei que era necesario, ou máis ben que o necesitaba eu, que así que toquei unha versión do Resistirei do Dúo Dinámico», conta a santanderina recluída na súa casa da rúa Canceleiro co seu marido, o enxeñeiro informático vigués Dani Cabaleiro.

A pianista, que é profesora no Conservatorio Profesional de Vigo (veciña recente que acaba de conseguir o traslado desde Torrelavega), non lle deu máis importancia, pero volveu ao día seguinte, puntual á cita das 20.00 horas na que a xente se xunta en fiestras e balcóns para aplaudir aos profesionais da Sanidade. Esa vez algo cambiou. «Escoitei unha trompeta de lonxe que me seguía. E ao terceiro día, alguén me berrou desde alí un número de teléfono», lembra. Era a muller de Franky, o trompetista que lle daba a réplica desde o seu piso en Rosalía de Castro, esquina Canceleiro.

Do outro lado do fío telefónico ratifícao o músico Franky Valencia, cubano de Santa Clara que leva en Vigo máis de 25 anos e quere igual «a Galicia que a Cuba». O integrante do cuarteto A Lo Cubanos conta que estando coa súa muller e a súa filla na fiestra para a cita dos aplausos, a pequena escoitou, como eles, a alguén que tocaba o piano. «Díxome: papá, por que non colles a trompeta e acompáñala? Ao meu estas cousas danme moito corte, pero fun e fíxeno», lembra. «Saíu xenial, a xente aplaudiu a rabiar», asegura encantado de facer duetos por primeira vez na súa vida «cunha muller que é tremenda pianista clásica», subliña entusiasmado, tanto que xa está a pensar no que ao saír poderían facer algún concerto xuntos, pero xa en condicións máis ortodoxas.

O mesmo ocórrelle a Sara, que se desculpa ante o respectable, porque entre eles non se oen ben e iso fai que non poidan dar un recital de alta calidade e sincronía, algo que lamentan como profesionais que ambos son, cada un no seu xénero. Aínda que Franky seguía a principio a Sara nas súas propostas, agora que xa se comunican por teléfono e WhatsApp deciden cada día xuntos un repertorio que comezou cun tema por función e agora xa vai con dúas. O cubano sente moito que, ademais, ao piano óiaselle moito menos porque non ten amplificación. O son da potente trompeta, en cambio, expándese por toda a mazá. Desde que oficializaron a función, o marido de Sara ha ir gravando os vídeos, «e axudándome a trasladar e montar todo», e ela tamén se puxo as pilas nunhas redes sociais que ata agora usaba o mínimo. «A primeira canción graveina no móbil e paseina por WhatsApp á familia, pero cando isto empezou a crecer, a miña irmá menor, que está máis decatada destas cousas, animoume a facerme unha conta en YouTube».

Agora, cada noite sobe a sesión con Franky. Desde entón tocaron temas como Yolanda. Michelle, Somewhere over the rainbow ou Imaxine. «Sáese do meu repertorio habitual», advirte a pianista acompañante que agora vai máis con gustos populares.

O día que saian, o día que salgamos todos, ten pinta de que ese tamén vai ser un encontro bonito. Deses que fan saltar os lagrimones, xa ti sabes...