Un mes antes da festa de Nadal, as cidades engalánanse cunha orxía de luces, con iluminacións que creban a noite anticipándonos os días luminosos que chegarán cando o inverno dilúase nas tardes crecidas da primavera.
As cidades se uniformizan vestindo as árbores con traxes iluminados con multitude de luces led, que converten as alamedas nun bosque animado e feliz como saído dun relato infantil de Perrault . As rúas do centro lócense reflectidas nas miradas dos viandantes que, pampos ante as arcadas con secuencias lumínicas que dirixe un computador, converten rutinas en fantasía. E entre si compiten Málaga con Vigo ou Alacante e Barcelona con Madrid, por mor dunha empresa de Puente Genil, que proclama cada ano que neste lado do mundo é Nadal aínda que haxa que adiantar as datas das celebracións tradicionais.
Estiven recentemente en Málaga, onde as luces do centro urbano son unha agradable sorpresa que me fixo sentir Peter Pan, lembrando as cartas que Tolkien escribiu aos seus fillos durante as vésperas do Nadal desde un impostado Papá Noel, e no limiar dunha idade xa provecta volvín sentirme neno.
Non había sombras naquela noite que anticipaba o solsticio de inverno desde un decembro case recentemente inaugurado, e a miña memoria voou ata Suecia, onde por Santa Lucía conmemoran a festa da luz e na noite do 13 de decembro as doncelas adolescentes portan na súa cabeza unha coroa floral con seis veas acesas para saír ritualmente da sombra alongada do inverno.
Por Santa Lucía, o 13 de decembro, onde se situaba outrora o Nadal, testemuña o refraneiro español que mingua a noite e crece o día, mentres en Vigo a nora do Nadal xira despaciosamente camiñando entre a luz, percorrendo os días que restan ata a Epifanía dos señores Reyes orientais.
As sombras están recollidas na avaricia dickensoniana do vello Scrooge, na llamita da cerillera de Andersen , mentres nas prazas das cidades e vilas de España florecen cucuruchos investidos de luces de cores que lembran o abeto campesiño e popular de Nadal.
A pesar de todo, a pesar do investimento municipal seica excesiva, e ao retorno económico que anuncia desde Vigo o alcalde Caballero, eu, nos días do Advento miro ao ceo cada noite, para ver a estrela, o cometa que nos guía e que indica onde está Belén, e as sombras nocturnas énchense de luz.