Unha ONG viguesa reparte comida e roupa desde unha tenda de venda de prensa desde a que axuda a dez familias da cidade
24 ene 2019 . Actualizado ás 11:38 h.O de Lola non é un quiosco calquera. Ben é verdade que os clientes chegan a diario e compran periódicos e revistas e todo o que se pode atopar neste tipo de establecementos. Pero esta tenda situada no número 12 da rúa Valle-Inclán é algo máis que iso. É un referente de solidariedade no centro da cidade. Alí ten a súa sede do colectivo A Marxe, cuxo coordinador é Francisco Rodríguez Veloso. Moitos cidadáns saben que alí poden levar axuda de todo tipo porque tamén cruzarán as portas do negocio quen a necesite para levarlla á súa casa.
Do quiosco sae periodicamente axuda para 10 familias de toda a cidade que non contan con suficientes ingresos para satisfacer as súas necesidades básicas.
O almacén solidario atópase na trastienda do segundo piso. Alí hai andeis onde o colectivo garda comida non perecedoira como galletas, arroz, pasta, latas de conserva, leite, cacao ou alimentos para nenos. Ademais diso, almacenan roupa e xoguetes e teñen un conxelador grande onde conservan a carne e o peixe que lles fornece un supermercado.
«O quiosco de Lola leva moitos anos sendo solidario coa xente e cando se incorporou ao noso colectivo vimos que o local ten moitas máis posibilidades», afirma Francisco. Non queren que este establecemento se converta nun lugar desde o que se reparta caridade, senón que o que chegue pedindo alimentos ou roupa tamén poida axudar a quen o necesite. Queren facer do quiosco algo parecido a un banco de tempo solidario. Ademais organizan talleres para fomentar habilidades que poidan ser rendibles, como costura ou encadernación.
O labor que realizan non sería posible sen a xenerosidade dos clientes que habitualmente compran a prensa. «Quítome o chapeu cos meus clientes. O que aprendín deles é que ven á persoa, non quen é ou deixa de ser. Parécelles xusto o que fago e desde o minuto uno tráenme roupa e alimentos», afirma orgullosa Lola Estévez, responsable do negocio.
Hucha
Con eles abriu ademais unha hucha de urxencia para os máis necesitados. Ocorréuselle porque moitas persoas lle deixaban sempre como propina moedas pequenas dos cambios que lles sobraban no peto. Lola pensou que a mellor forma de aproveitar todo ese diñeiro era metelo nunha caixa e ir aforrándoo para poder sacar dalgún apuro a quen o poida precisar. Desta forma, o diñeiro solto que deixan os seus clientes vai parar a esa hucha metálica que garda xunto á caixa rexistradora. Outra forma de financiarse é mediante os libros vellos que lle regalan. Lola véndeos a prezos reducidos no seu local.
Ademais todas as semanas xoga a mesma combinación ao sorteo do Euro JackPot. «Se algún día toca, será para os que menos teñen», asegura. Todas as doazóns que recibe son para quen o necesiten. «Aquí non cabe nin a relixión nin a política, nin a raza», afirma. Animan a toda a veciñanza a participar nos encontros culturais que organizan periodicamente.
«No quiero subvenciones, que dediquen el dinero a reducir la esperas para la risga»
O colectivo A Marxe desvinculouse hai uns días da acampada da Praza do Rei que apoiaran nun primeiro momento. Francisco Rodríguez explica que o principal motivo para ter dado este paso é «porque consideramos que xa estaba cumprida a fase da acampada e porque o seu promotor, por conta propia e de costas ao colectivo meteuse nesa historia da denuncia contra o secretario do concello sen consultarnos. Cal foi nosa sorpresa que nos decatamos polos medios de comunicación».
«Non podía permitir que enfangara o que estaba a facer. A xente que vén cre no que fago e se venme niso poderían levar unha idea equivocada», afirma tamén Lola Estévez.
A actividade solidaria do quiosco de Lola desenvólvese sen ningún tipo de axuda institucional. Lola Estévez rexeita as subvencións. «Non vexo que sexa a solución. Hai que darllo directamente ás familias ou investir en dotar de máis persoal aos servizos sociais do Concello para que non tarden oito meses en conceder unha axuda como a Risga», afirma.
Contra a pobreza
O colectivo A Marxe achega o seu granito de area desde o quiosco para loitar contra a pobreza. «Non se piden contas correntes nin cartillas do paro. Hai persoas que coñecen que alguén o pasa mal e tráenmos a min», afirma. «Moitas veces pregúntanme se me enganan. Nesa vida hai de todo. A miña única preocupación cando entra alguén é en qúe pódoa axudar. Agora ben, se lle pillo nunha mentira e alguén vén buscar algo que non necesite, non lle dou máis», asegura esta empresaria.