Compartirán sementes e coñecementos, implicando aos pequenos, ao profesorado e tamén aos pais
19 novs 2018 . Actualizado ás 20:48 h.O nacemento de novos proxectos sempre é boa noticia, especialmente se parten de bases sólidas, teñen vocación de continuidade e un obxectivo tan bonito e necesario como pensar e actuar para mellorar o medio ambiente. Se lle engadimos facelo educativamente, de forma cooperativa e implicando na tarefa a varias xeracións, pois a cousa promete . Sería unha forma de resumir algo que está a pasar en Vigo estes días e que lles queremos contar de preto, pois nisto estamos as Amigas e Amigos dá Terra: a creación da rede de hortas escolares. Miren que persoal para empezar: EEI Vila Laura, EEI Monte dá Guía, CEIP Frian-Teis, CEIP A Doblada, CEIP Josefa Alonso de Alonso, CEIP Sobreira-Valadares, CPR Possumus e CEIP San Salvador de Teis.
Esta semana empezaba a formación no cole Vila Laura, pondo as cousas no seu contexto global antes da súa aplicación local. Falamos do impacto ambiental e social da alimentación, de como a agricultura industrial está a destruír espazos, especies e persoas e quentando o planeta. Dos máis de 5.000 quilómetros que percorren moitos alimentos cotiáns para chegar aos nosos mercados e como se explica que un quilo de garavanzos de Indonesia custe menos que o mesmo produto cultivado no Bierzo ou como os lagostinos deste Nadal provocarán miles de mortos nun tsunami. E o que todo isto implica e quen se beneficia. Falamos de como nos estamos comendo o mundo, unha pequena parte da poboación, mentres gran parte pasa fame. E de como o podemos cambiar, da soberanía alimentaria, do comercio xusto e da agricultura ecolóxica. Que as novas xeracións, cada vez máis urbanitas, recuperen o contacto coa terra.
Pero a teoría, inevitable, traducirase na práctica (como ben di, se me desculpan, o vello refrán «cava fondo, bota lixo e cágate nos libros de agricultura») porque tamén a compostaxe, transformar os residuos orgánicos en fertilizante formará parte deste proceso circular. Para iso contaremos coa colaboración de profesionais da agricultura da nosa contorna como A Horta do Cadaval. Ninguén mellor que quen se dedica á agricultura ecolóxica para pór en marcha unha horta. A partir de aí constituír a rede de hortas escolares, intercambiar experiencias e visitas, compartir coñecementos e recursos, crear bancos de sementes, integrar o horto de forma transversal ás diferentes materias e niveis educativos e implicar en todo iso ao conxunto do profesorado, a nais e pais. Todo un reto que nace con ilusión e ganas, que moito diso teñen as profesoras, confirmando que tras o éxito protagonizado sobre todo polos homes estragando o planeta son elas quen se están tomando máis en serio arranxalo.
Diciamos que temos unha base sólida, non partimos de cero e menos en Vigo, onde moitos centros xa contan con hortos escolares, algúns moi veteranos e outros os porán agora en marcha e por iso non podemos esquecer a un tristemente desaparecido amigo e mestre.
Hai máis de 30 anos, Xesús Jares converteu un vello vertedoiro situado nun lateral do colexio García Barbón no que sería unha experiencia educativa pioneira. Aquel primeiro horto que soubo concitar esforzos e vontades de toda a comunidade escolar segue sendo un referente. Seguro que a Jares gustaríalle saber que aquelas épicas xornadas picando cemento e cascotes baixo a choiva deron froitos, creceron e multiplicáronse. Niso estamos algúns que, botando unha man non exenta de escepticismo, diciamos entón: «Suso, a isto non lle vexo futuro». Tan novos como equivocados, aquilo era o futuro.