Os veciños de Torneiros logran modificar unha obra que ameazada ao seu colexio
16 abr 2017 . Actualizado ás 05:00 h.As tres empresas dedicadas en Tui á exportación de angulas viviron un bo inicio de ano. O soado visitante do río Miño cotizábase entón a 2.500 pesetas o quilogramo. Por facernos unha idea do negocio, nun só día exportáronse desde a capital miñota mil quilogramos do alevín de anguía. Non tan espléndido andou o Ministerio de Cultura naquel mesmo mes xa que só deixou un millón e medio de pesetas para rehabilitar o arco visigodo de Nigrán , que é un dos grandes atractivos patrimoniais do municipio.
As páxinas de La Voz de Galicia recolleron durante días o conflito vivido entre os veciños de Torneiros, no Porriño, e unha construtora. No medio estaba o patio do colexio, que a empresa quería transformar nun edificio de quince plantas. A presión popular conseguiu un acordo satisfactorio para ambas as partes.
A aprobación da autonomía implicou unha recuperación do idioma galego desde a oficialidade. Mentres en Moaña declarábase o galego idioma oficial de concello, na corporación de Salvaterra de Miño aprobábase un informe do Instituto da Lingua Galega tendente a recuperar a toponimia galega nas parroquias e lugares deste concello. Augas arriba, polo río Miño, os concellos das Neves, Arbo e Crecente pretendían que os seus pesqueiras fosen declaradas conxunto etnográfico. O Museo do Pobo Galego estaba movendo o asunto.
Aquel ano tivo moitos fumes procedentes de numerosos incendios forestais. Os municipios do O Morrazo adoptaron unha serie de medidas conxuntas para frear aquela onda de lumes, que levou a Icona a declarar a península como zona de alto perigo. En Redondela perdían directamente a Icona, o instituto nacional da natureza, que suspendese a venda de árbores queimadas nos montes do municipio.
Do mesmo xeito que hoxe en día, o Real Club Celta estaba a buscar terreos en Mos para unha cidade deportiva. Por iso reuníronse os comuneiros de Tameiga para tratar o asunto sen que se atopase unha solución favorable para ninguén.
O 8 de outubro, a corporación do Rosal dá un paso histórico ao cambiar o nome da avenida de José Antonio polo do escritor Julio Sesto. A medida foi moi aplaudida desde outras localidades, tal como recollían os días seguintes as páxinas de La Voz de Galicia.
Aínda que, para singular, o ocorrido no Concello de Oia. O alcalde da localidade formalizou unha moción de censura contra un concelleiro do seu goberno, aínda que pertencente a UCD. Foi criticado politicamente polos votos dos seus compañeiros por realizar unhas obras de asfaltado nun camiño veciñal sen avisar á comisión de obras.
En Cangas , en cambio, saía moita xente á rúa para protestar porque o concelleiro Mariano Abalo tiña que irse para Barcelona. O traslado era laboral, xa que traballaba en Correos, pero mantiña un posto electo na vila. Moitos alcaldes da zona apoiáronlle.