O último boi de Nigrán chega ao «talho»

Monica Torres
mÓNICA TORRES NIGRÁN / LA VOZ

NIGRÁN

CEDIDA

785 quilos de pura loura galega poranse mañá á venda en Valença

01 novs 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

Por bizarro que pareza, a cría do boi é unha arte. Arxentino Alborés Cima aprendeu a facelo en familia, na mesma leira na que xa o facía o seu bisavó. E a día de hoxe é o único criador de toda a comarca do Val Miñor. Unha carnicería de Valença chamada O Talho dúas galegos pon mañá á venda o último boi de Nigrán.

 Son contadas as ocasións nas que se pode asegurar a denominación de orixe desta res, tan valorada como difícil de atopar, polo que hai quen se pegará a madruga para estar na tenda que o tudense Ricardo González Moreira rexenta na fronteira lusa. Non é a primeira vez que oferta un boi pura raza loura galega coa firma Alborés, así que a venda está asegurada tanto para particulares como para restauradores. É unha delicatesen case imposible de catar pola súa escaseza e hai quen coa vaca por boi sen alterar os prezos.

A vocación de Arxentino é xenética, porque é a cuarta xeración de gandeiros da familia, con pastos na parroquia de Parada. El foi carniceiro ata o cambio de século, cando empezou a traballar na fábrica de Citroën. Pero a terra segue tirando, así que el mantén a súa querenza agrícola, aínda que desde que traballa fóra céntrase na cría de boi galego.

É case por puro romanticismo. «Para lograr ganancias económicas habería que ter moitos animais, pero o meu é case un capricho, por seguir a tradición familiar», afirma. Sabe que o seu é o último boi de Nigrán, «porque os animais están rexistrados na Oficina Agraria do Porriño e só hai leste».

Tardou máis de tres anos e medio en criar ao seu boi, ata convertelo nun fermoso exemplar duns 1.700 quilos que esta semana pasou polo matadoiro comarcal de Nigrán. Os cría con todo o esmero, aínda que nin lles pon nome para non encapricharse. «Si é verdade que lle colles moito cariño ao animal, pero tampouco chego a pórlle nome, porque desde o principio asumo que é para sacrificalo», confirma Alborés.

A súa última criatura chegou a Parada con catro anos desde Portugal. Entón non superaba os 700 quilos, así que se encargou de cebalo ata que adquiriu o porte e a idade adecuados. A dieta é fundamental á hora de alimentar aos animais, confirma o experto. «Está criado a base de herba verde, seca e fariña de millo cultivada polas miñas propias mans», revela Arxentino Alborés. El mesmo encárgase de plantar, recoller, debullar e moer o millo que lle dá ao seu gando. Relixiosamente deulles cada día a súa ración duns dez quilos de fariña de millo e outros vinte de herba e patacas.

Desde mañá pódese coñecer o resultado e, aínda que o prezo depende loxicamente da parte do animal en cuestión, non parece este vaia a ser o problema porque estará por baixo do seu valor, podendo saír algunhas partes desde cinco euros por quilo. O criador xa puxo a recado a súa parte dos 785 quilos de carne que deu.

Alborés está especializado no boi galego: «Os outros están cruzados, a nosa é mellóraa raza sin duda». A dieta do pasto e a fariña é fundamental porque do galego «engraxa moi ben o chufletero, que é a parte principal, e así resulta máis tenra e substanciosa», indica o gandeiro de Parada.

A peza ostentará o título do último boi de Nigrán o tempo que Alborés tarde en cebar ao próximo que entre na súa granxa. «Aínda non lle botei o ollo a ningún, pero supoño que pronto traerei a unha parella de Portugal», deixa caer.