Antonella abre un camiño: o rexistro civil cumpre a orde que obriga a modificar a identidade dun menor
19 feb 2019 . Actualizado ás 21:05 h.Antonella xa poderá ler o seu nome no carné de identidade. É a primeira nena transexual que logra cambialo no rexistro civil dos xulgados de Vigo. Foi posible tras un segundo intento. Un fiscal opúxose o ano pasado despois de tardar un ano en contestar á solicitude. Ata agora, os menores transexuais sempre tiveron as portas pechadas no rexistro civil de Vigo. A interpretación que fixeron os xuíces da Lei de Rexistro Civil de 1957 sempre xogou na súa contra.
«Á miña filla estábanlle negando a súa identidade simplemente pola forma dos seus xenitais, que están completamente sans e funcionais. Era inxusto. Non miraron por ela. Crían que podía cambiar de forma de pensar», afirma Inés Fernández, a nai de Antonella. Por iso chorou de alegría cando recentemente obtivo unha sentenza positiva.
Antonella foi a primeira viguesa en beneficiarse da instrución que o pasado outono ditou o Ministerio de Xustiza para que os rexistros civís faciliten o cambio de nome aos menores transexuais. Foi despois dunha reunión que a ministra de Xustiza, Dolores Delgado, mantivo con representantes da asociación Chrisallys de familias de menores transexuais. Trátase dunha medida transitoria ata que as Cortes aproben a reforma da vixente lei de identidade de xénero proposta polo grupo socialista e que leva dous anos en tramitación parlamentaria. A instrución do Ministerio de Xustiza establece que os proxenitores ou titores legais dos menores de idade poderán solicitar a inscrición do cambio de nome, que será atendida no Rexistro Civil. Os representantes do menor declararán que este sente como propio o sexo correspondente ao nome solicitado de forma clara e incontesble. A solicitude será tamén asinada polo menor se tivese máis de doce anos. Cunha idade inferior, deberá en todo caso ser oído polo encargado do rexistro civil
Antonella tivo que entrevistarse durante unha hora coa xuíza para convencela de que quería ter un nome de nena. O recoñecemento supón un paso moi importante na reafirmación da súa identidade sexual «Doeume cando o secretario xudicial me dixo que non valía para nada. É algo moi importante para moita xente», afirma a súa nai.
Inés ten cita o xoves para sacar o DNI da súa filla. Que poña Antonella co seu documento significa que non terá que escoitar un nome de mozo cando estea á cola no médico, que terá un pasaporte co seu nome de muller e poderá saír da Unión Europea sen ter que dar explicacións. En definitiva, poderá realizar todas as súas xestións ante a administración coa identidade que sente como propia.
Incomprensión
Non foi un proceso doado, dado que se atopou moitas veces coa incomprensión da administración. «Aquí en Vigo é imposible saltar por amais dese fiscal. Só concedía o cambio de nome a unha persoa que xa estivese realizando algún tratamento hormonal. A lei non permite facelo ata os 16 anos e a miña filla non experimentou ningún cambio», afirma.
Xa a moi temperá idade Antonella enviaba sinais de que o sexo que determinado polos seus xenitais non se correspondía co que ela sentía como propio. A medida que ía crecendo a súa irmá pequena, vía cousas que lle gustaban máis. «Ademais de ser moi sensible, desde moi pequena empezou a vestirse coa roupa da súa irmá. Púñase as súas botas, os fulares coma se fosen pelo longo. Outra cousa moi común das nenas trans é meter as pernas dentro de fúndaa da almofada coma se fosen sirenas. Cando chegaba a casa e disfrazábase de Frozen era feliz. Unha cousa era Antonella no cole e outra en casa», afirma a súa nai.
Unha vez a súa filla díxolle que quería queimarse como home e converterse nunha muller. Unha noite atopábase moi inqueda e confesoulle que quería transformarse nun nena. «Díxenlle cariño, se queres ser unha nena, só che pode axudar mamá. Díxenlle que o conseguiriamos e esa noite durmiu en paz».
Inés empezou a asesorarse desde entón na asociación Chrisallys e comezou a dirixirse a ela en feminino. «O meu marido díxome que estaba clarísimo e o valente que era», asegura. «Cambioulle o aspecto. Desde entón a súa cara trasnmitía alegría e paz», afirma a súa nai.
Antonella é alumna dun colexio relixioso, onde a súa integración a finais do curso 2015/16 «non só foi perfecta, senón o seguinte», di Inés.
Lembra que o primeiro día que acudiu co uniforme de nena, pouco antes das vacacións do verán, ía con medo. Antonella entrou no centro educativo con dúas amigas, cada unha da man. «Estaba morta de medo, pero saíu contentísima. Enchérona de agasallos, arroupárona unha chea», lembra Inés.
«Un sopro de aire»
A presidenta de Chrisallys Galicia, Eva Vaz, afirma que a instrución de Xustiza «é un sopro de aire fresco para os menores». Ela tamén logrou o cambio de nome do seu fillo, pero foi nun xulgado do Porriño. «É a sorte do código postal», asegura.
Esta orde permitiu que en Galicia teñan sido aprobadas todas as solicitudes de cambios de sexo de menores. «Sabemos que é un parche. Polo que loitamos é por unhas leis estatais para non estar sometidos á interpretación dun xuíz. A reforma legal estaba moi avanzada e agora a convocatoria de eleccións sentounos como un xerro de auga fría», asegura.