O Novás consente a canteira porque ve nela a garantía de futuro para un club onde é difícil fichar de fóra
11 feb 2019 . Actualizado ás 05:00 h.O Novás de balonmán do Rosal é un club onde todo está entrelazado. Oito dos xogadores que actualmente forman o persoal do primeiro equipo en División de Honra Prata saíron da súa canteira, onde á súa vez todos os adestradores son ou foron xogadores do conxunto sénior. O seu obxectivo é que cantos máis nenos mellor poidan seguir os seus pasos e percorran ese mesmo camiño desde a canteira ata o teito do club.
Un deses adestradores é César Armán. Formado no Novás, retirouse o ano pasado formando parte do grupo que logrou o ascenso. Entre medias estivo noutros equipos, pero o vínculo co club que considera a súa casa sempre se mantivo intacto. Agora adestra aos xuvenís e bota unha man no filial, sempre en contacto, ao mesmo tempo, co resto de equipos que conforman a estrutura da entidade, todo un emblema do municipio.
Pero a tradición balonmanística rosaleira non implica que sexa doado captar rapaces. «Non deixamos de ser unha vila de 6.000 persoas e aos nosos nenos, como a todos, tíralles por amais de todo o fútbol, que é o que ven pola tele», constata Armán. Contra iso teñen que «remar moito» e así o fan mediante xornadas de captación nos colexios, campus multideporte e outras actividades que buscan achegar aos pequenos a unha disciplina que a maioría dos que proban, di, comezan a gozar de xeito case instantáneo.
Armán pensa que o segredo do éxito, á parte da dinámica do deporte en si mesma, é o xeito que teñen de entendelo. «Contamos con adestradores titulados, que están formados para saber como deben actuar e que é o mellor para os nenos en cada momento», destaca. Considera tamén que a experiencia presente ou pasada dos técnicos como xogadores é un plus, e expono en primeira persoa: «Cando xogaba era central e xa me gustaba mandar e ter todo controlado, agora como técnico iso me axuda a ter unha visión máis global dos aspectos do xogo, dos adestramentos e do funcionamento xeral». Tamén existe, engade, unha empatía especial co deportista: «Sabes por onde pode vir a súa reacción e tes máis capacidade para proporcionarlle a mellor axuda posible para que poida crecer», valora.
Aínda que agora leva o conxunto xuvenil, tamén ten experiencia con alevíns. Defende que toda idade é boa para empezar, pero canto antes, máis vantaxes. «Temos as escolas deportivas desde os catro ou cinco anos e a medida que crecen xa van xogando partidos», detalla. Desde o club priman que se divirtan e que os resultados sexan «algo secundario» nesas idades. «Animámoslles a facer tamén outros deportes. O importante é que creen uns patróns motrices, que traballen o equilibrio. É básico non só para o seu rendemento no balonmán, senón que tamén lles pode axudar en función do traballo ao que se vaian dedicar o día de mañá».
O factor psicolóxico, clave
Armán explica que o balonmán é un deporte moito máis completo que outros, xa que «non se centra nun só aspecto físico, senón que son moitos os que hai que ter en conta para render en idades adultas». E para que iso suceda, comezan a traballar desde nenos con cuestións como os niveis de forza ou a coordinación. Tampouco se descoida en ningunha categoría a que para o técnico é a cuestión crave: o aspecto psicolóxico. «Todos sabemos de xogadores moi bos aos que lles falla a cabeza e que por ese motivo, en realidade non son tan bos. Creo que os adestradores actualmente estamos moi pouco formados no aspecto psicolóxico e é importante traballalo desde a base».
O seu motor diario é traballar para nutrir no futuro ao primeiro equipo do maior número de xogadores posibles de casa. «Traer xente de fóra que queira vir á esquina de Galicia, ao Rosal, é complicado. Hai uns anos puxémolo sobre a mesa e vimos que o traballo de base era prioritario se queremos aspirar a competir cos mellores de Galicia e niso estamos a traballar», afirma. Entenden que formación dos xogadores, a todos os niveis, é a primeira pedra.