Pinchi marcou un gol e deulle as dúas asistencias a Ismael Díaz (2-3)
10 dic 2017 . Actualizado ás 22:39 h.Resumiuno perfectamente Gustavo Munúa: «Púidose xogar algo ata o minuto 20-25. A partir de aí, importaban máis as segundas xogadas e calquera erro que puidese cometer un dos dous equipos». Esa foi a clave da vitoria do Fabril (2-3) ante o Cerceda nun campo do Roxo, que parecía unha alfombra ao comezo a pesar de todo o que chovera, pero coa tromba caída no transcurso do encontro púxose tan pesado que en ocasións custaba distinguir o balón das pernas dos futbolistas polas cortinas de auga que levantaban en cada xogada.
Sobre ese escenario souberon desenvolverse mellor os coruñeses que, sen brillo porque o campo non daba para iso, apenas pasaron apuros en defensa e rendibilizaron ao máximo as súas accións ofensivas por medio de Ismael Díaz, que estivo moi acertado de cara á portería contraria, e cunha gran actuación de Pinchi, que participou na creación dos dous primeiros goles e anotou o terceiro. Ese tanto, no que o atacante branquiazul, bastante libre de marca, decatouse de que Magu estaba adiantado e fóra de posición, co que puxo un balón desde tres cuartos de campo, escorado ao lado dereito, que acabou coándose pegado ao pau, foi a puntilla para os locais. De feito, aínda que ao final estiveron a piques de emendar o resultado, en ningún momento deron a sensación de que puidesen disputarlle a vitoria aos coruñeses.
Antes, Ismael Díaz xa se tirou ao chan para anticiparse por centímetros a Magu para facer o primeiro e, pouco despois da media hora, tamén aproveitara un balón sen dono que quedou cravado na auga para rematar a pracer e facer o segundo nunha tarde máis que desapracible.
A pesar de que a xente do Cerceda, coa que hai que quitarse o chapeu por como conseguiron manter o campo nestas condicións, repintaron as áreas no descanso, iso non foi suficiente para que, a xuízo dos locais e do seu adestrador, o árbitro acertase nunha xogada que puido marcar o resultado final. O colexiado indicou como falta unha derriba que os cercedense viron dentro e que, de sinalalo como penalti, supúxolle serias opcións de empatar.
En calquera caso, o resultado fai xustiza ao que se viu no terreo de xogo, porque a zaga branquiazul estivo implacable e os seus homes de ataque rascaron en todas as ocasións nas que iso foi posible, mentres que por parte cercedense Luariz estaba demasiado só e, aínda que houbo reacción, chegou demasiado tarde para nivelar a contenda.