Aranzubia: «Faráseme estraño estar en Riazor e querer meter un gol ao Dépor»

Pedro Barrreiros

TORRE DE MARATHÓN

Dani Aranzubia, en una imagen de su paso reciente por el Amorebieta
Dani Aranzubia, nunha imaxe do seu paso recente polo Amorebieta Ignacio Perez

O que foi meta branquiazul durante cinco anos adestra agora aos porteiros do Bilbao Athletic e desexa que o equipo coruñés ascenda

27 novs 2021 . Actualizado ás 17:07 h.

Riazor reencóntrase esta tarde cun dos seus últimos ídolos. Dani Aranzubia (Logroño, 1979) defendeu a portería do Deportivo entre o 2008 e o 2013, catro tempadas en Primeira e unha en Segunda. Co meta baixo paus, o equipo coruñés sumou 91 puntos, un rexistro de marca, para ascender desde a categoría de prata. Tras un breve paso polo Atlético de Madrid e colgar as botas, Aranzubia exerceu como adestrador de gardametas do Amorebieta e regresou ao Athletic, onde se formou. Esta é a terceira tempada en que prepara ás novas perlas da portería do Bilbao Athletic antes do seu salto á elite.

—Que sensación cre que terá cando saia ao campo?

—Sensación estraña, porque saír a quentar non ir para onde ía sempre, senón para a outra portería xa será estraño. E, despois, estar en Riazor e querer meterlle gol ao Dépor tamén se me fará estraño. Sempre lle desexarei o mellor ao Dépor. Está claro que para nós, polo que levamos de tempada, será complicado que esteamos nos postos de ascenso e o Dépor, que si que está, oxalá poida ascender. A pesar de que o domingo quereremos gañar, porque é unha situación complicada para nós.

—Con que queda da súa estancia no Deportivo?

—quedo con todo. Hai varios momentos, pero énchenme de orgullo os cinco anos que estiven alí e o cariño que recibín da afección, e mesmo de xente que non era afeccionada ao Dépor. Estiven moi a gusto e sentinme moi querido durante todos eses anos. Teño un bonito recordo de todo: da xente, dos afeccionados, do Dépor, de todo. E vou regularmente á Coruña, porque deixei bos amigos alí e non quero perder o contacto.

—Vostede gozou dun ascenso, que é co que se soña para esta tempada, foi o momento máis bonito?

—Si, o ascenso foi bonito despois dun ano complicado por ter descendido. Desde o punto de vista deportivo, si. Pero non quedo con momentos puntuais, senón co sabor xeral deses cinco anos, co a gusto que estiven e o querido que me sentín.

—O Deportivo fichou esta tempada a Mackay, un novo porteiro que xa estivera aquí coñéceo?

—Non coincidimos, pero por pouco. Creo que se foi o ano anterior ao que cheguei eu. Pero coñecinlle e chegamos a coincidir nalgún momento na Coruña. Estivemos con contacto, e mesmo intercambiamos algunha mensaxe. Alégrome por el que estea de volta a casa, que o estea facendo tan ben e oxalá axude ao Dépor a volver ao sitio que se merece.

—Ve ao Deportivo como favorito para ser campión?

—Si, a día de hoxe, vendo a clasificación e os resultados, diríase que o Deportivo é un dos claros favoritos. Ao final, moitas veces ata que che enfrontas a un equipo non es capaz de analizalo. Así que eu o domingo despois do partido poderei analizar mellor e comparar ao Dépor co resto de rivais con que xogamos. Pero en principio é un dos favoritos.

«Non creo que me chame ser primeiro adestrador»

Desde a absoluta, pasando pola sub-21 e a sub-19, os tres porteiros titulares da selección son do Athletic. Todo un orgullo para Dani Aranzubia.

—Vese como primeiro adestrador dentro dun tempo?

—Non, estou contento así e non creo que me chame ser primeiro adestrador. O que quere ser primeiro adestrador lévao dentro, e a min a día de hoxe non me chamou nunca selo. Estou a gusto sendo adestrador de porteiros.

—Nun club tan destacado como o Athletic polos seus gardametas.

—Si, actualmente está Unai Simón na absoluta; o porteiro da sub-21 é o noso, Julen Agirrezabala; e mesmo o da sub-19 é o do terceiro equipo do Athletic, o Baskonia. E hai outros que pasaron recentemente polo club, como Kepa, ou Remiro, que agora está na Real Sociedade. Afortunadamente nestes últimos anos han saído grandes gardametas de Lezama, e iso significa que o traballo é bo.

—Está a súa filial acusando a maior esixencia da categoría?

—O que estou a notar é moita máis igualdade. Estes dous anos anteriores que estiven aquí había unha diferenza entre os mellores equipos e os peores. E agora non se se hai mellores equipos, pero o que non hai son malos. A pesar de estar aí abaixo, non teño a sensación de que teña habido rivais moi superiores a nós. Gañáronnos por circunstancias, ou por acerto, pero non nos arroiou ningún. É certo que queda xogar contra o Dépor, que é o actual líder e talvez estea un banzo por amais do resto.