O certo é que cando me comentaron que me tocaría narrar o partido entre o Raio e o Deportivo fíxome ilusión. En Arxentina o Dépor é un equipo que cae ben, ao que hai moita xente vinculada por ser un club galego e por todos eses anos nos que acadou gran repercusión.
Os cambios respecto das veces en que tiven que comentar calquera outro encontro noteinos moito antes do inicio. Levo tres anos en España e no meu país pasara case vinte narrando fútbol de todas as categorías. No tempo que levo traballando para Footters tocoume cubrir distintos partidos en Madrid e no campo do Raio sempre fora sinxelo: un chegaba e aparcaba á porta do estadio. Esta vez a zona estaba controlada pola policía e había que buscar estacionamento como dez cales máis aló. De aí, ir camiñando ao campo. E nese traxecto xa se podía ver unha marea azul e branca, con tantas familias, tanta xente coas camisetas e as bufandas do club. Impresiona.
Impresiona sobre todo porque vimos dunha época difícil, na que ata tivemos que narrar desde casa por culpa da pandemia. E despois viñeron os partidos a porta pechada, que a quen é afeccionado ao fútbol dóenlle na alma; séntese a ausencia. Entón un entende mellor o fundamental que resulta unha afección como a do Dépor, que viaxa, acompaña ao equipo, aléntao en todo momento. Falamos dunha inchada entre as máis importantes do fútbol español.
É certo que xa vira en Arxentina outros casos de equipos cuxos seguidores crecían nos momentos de maior dificultade. O propio River viviu algo así tras o seu descenso de categoría. Aínda así, segue sendo emocionante comprobar que se cumpre con esa fidelidade, co apoiar nas boas; pero nas malas, moito máis.
Aínda que oficialmente se dixo que no Cerro do Espino había 1.100 seareiros do Deportivo, estou seguro de que se achegaban aos 2.000. E iso é digno de remarcar. Que un domingo pola mañá tanta xente faga 600 quilómetros para animar ao seu equipo na terceira categoría é algo que non sucede en case ningún lado. Moitos máis seguiron o encontro por televisión e a eses agradézolles o cariño transmitido en redes sociais.
Desde o comezo notouse unha conexión entre os futbolistas e a bancada, percíbese ademais que a inchada está contenta co persoal que se fixo esta tempada e co xogo que se fai, ven identificados. Daquela o partido pór moi pronto de cara, pero nin sequera co empate baixou a intensidade. A bancada lateral era completamente azul e branca e todo o mundo animaba, nin un momento deixouse de escoitar aos do Dépor. Esa zona do campo estaba repleta, coa marea azul e branca devolvéndolle ao fútbol a paixón.