Miku ten un refacho que manter co Dépor

TORRE DE MARATHÓN

Miku, en la ciudad deportiva de Abegondo
Miku, na cidade deportiva de Abegondo CESAR QUIAN

O punta, indiscutible para Borja, venceu nos seus tres partidos no Sardinero, onde debutou en Primeira e anotou o gol que deu comezo á época máis negra do Racing de Santander

23 oct 2021 . Actualizado ás 17:25 h.

«Ao Sardinero gárdolle un recordo moi especial». Non lle faltan motivos a Miku para terlle aprecio ao estadio cántabro. O punta lembraba esta semana coa súa esposa que aquel foi o escenario da súa estrea en Primeira División, pero o idilio vai máis aló. Non hai campo que se dea mellor ao venezolano, quen conta por vitorias os seus tres visitas; empezando por aquela que lle permitiu debutar co Valencia aos 24 e pechando a conta enrolado no Xetafe, tres cursos despois. Zigic, con pasado racinguista, selou o 0-1 no partido do 2009, Víctor anotou o único tanto da visita do 2010, e foi o propio Miku o executor da remontada (1-2) de principios do 2012. Aproveitou un bo centro de Pedro León para fiar un par de caneos na área e xutar, cortando con gol a reacción dun Racing que acababa de abandonar os postos de descenso e concluíu pechacancelas aquela tempada, a última na que militou na máxima categoría.

O peculiar triunvirato que dirixía aos de casa (unha mestura entre Juan José González, Fede Castaños e Pablo Pinillos) encadeara dous triunfos, pero tras caer fronte ao Geta o conxunto de Santander non obtivo máis vitorias —20 xornadas consecutivas sen gañar—. Naquel tanto de Miku arrincou a época máis gris da súa historia: tres cursos en Segunda, sete en Segunda B.

O caraqueño axita pantasmas que conveñen ao Dépor, un conxunto que devolve ao Sardinero a tempos mellores, tamén no ambiental. Haberá marea branquiazul para contrarrestar a afluencia de seguidores locais, que se estima á altura de tempos prepandémicos. En parte pola entidade do visitante e en parte pola boa serie do anfitrión.

Os de Fernández Romo non caeron aínda no seu estadio e os seus números son os mellores no tramo máis recente da competición. Un empate e tres vitorias; a última, nun campo tan difícil como o do Badaxoz. A base do bo momento está na solidez defensiva (apenas un gol concedido durante este tramo, no 1-1 da Malata) e o desequilibrio que achegan as tres pezas fundamentais da fronte ofensiva: o xuvenil Pablo Torre, o nixeriano Cedric —catro dianas— e o extremo camerunés Patrick Soko.

Ao duelo entre este último e o ocupante do lateral esquerdo coruñés concedía especial atención na previa o adestrador local. O carril será unha das principais zonas de fricción, aínda que o control do choque decídase nunha medular onde se multiplican as variables por ambos os lados. No Racing poderían mesturar Tienza e Borja Domínguez, quen se alternaron en varias xornadas, contando para a ocasión co reforzo de Íñigo, arrimándose desde a banda. Un falso trivote que contrarreste o que probablemente mesture a Bergantiños e Juergen co vencedor do pulso entre De Vicente e Villares . Encargados de levar o balón á área do Sardinero, onde Miku sabe que facer.

Aliñacións probables

Racing de Santander: Parera; Mantilla, Bobadilla, Moreno, Satrústegui; Tienza, Domínguez; Soko, Torre, Íñigo; e Cédric

Deportivo: Mackay; Víctor, Lapeña, Jaime, Héctor; Bergantiños; Quiles, De Vicente, Juergen, William; e Miku