Desde a bancada ao técnico rival, todos se renden ao porteiro, outra vez decisivo
18 sep 2021 . Actualizado ás 23:36 h.«Gañamos, perdemos, igual divertímonos». Eduardo Galeano rescataba a tonada daqueles nenos que se cruzou por Calella para dedicarlles o seu Fútbol a sol e sombra. Cantaban mentres pateaban un balón, pondo música a un deporte entroncado desde a bancada coas letras máis simples. Hai unha, tamén para coro infantil, que enxalza as marabillas dun porteiro capaz de parar balóns sen levantarse da cadeira. Ian Mackay ofreceu en Riazor unha variante do tema, que sorprendeu a Óscar Cano. «Estaba batido e sentouse amais da pelota», apuntou aínda perplexo o técnico do Badaxoz acerca da intervención menos ortodoxa do porteiro. A terceira dun repertorio de catro. A foto do momento inclúe ademais a un excompañero do meta en Sabadell . Adri Cuevas acadou a área e enviou por diante o balón a buscar a rede, mentres Villares achicaba un instante tarde. O coiro atopou despexado o camiño baixo as pernas do veterano de camiseta rosa, pero viuse de súpeto encajonado entre a herba e uns glúteos. Recurso pouco apreciado nos resumos coas mellores intervencións da xornada, pero intachable polo seu resultado.
O mesmo que deron antes as luvas que repeleron os disparos de Sergio Benito e Aitor Pascual, e máis tarde (xa en forma de puño) o chute de Pardo. Solucións apropiadas a distintos apuros e outros noventa minutos sen conceder gol ao adversario. Ningunha proeza para o futbolista do Ventorrillo, que xa enlazou sete encontros imbatido doce tempadas atrás, cando ascendeu á Ponferradina. De volta a casa fiou xa o cuarto.
Especial porque o rival tamén chegaba co marco inmaculado —a Limóns rompeulle a serie Quiles— e pola multitude de testemuñas. Riazor coreou en varias ocasións o nome de quen tivo que exiliarse durante catorce campañas para ver por fin a súa foto estampada no mural de Abegondo. Graduouse hai un mes xunto a Noel e Trilli, os outros dous canteiráns que debutaron este curso en partido oficial co primeiro equipo. Dóbralles a idade e a experiencia engade soltura ao discurso: «O fútbol dá moitas voltas. Vía que os anos pasaban e que non dabamos collido o mesmo camiño o Dépor e eu. Cando es novo, píntancho todo moi doado, pero tes que ter os pés no chan para seguir loitando polo que che gusta. Aínda que non sempre poidas facelo no equipo que queiras. Dáse agora con 35… Agardo devolvelo con algo bonito». Tan bonito como unha parada co cu.