O xuvenil do Deportivo, exemplo de traballo e organización

Simón Lamas

TORRE DE MARATHÓN

RFEF

28 jun 2021 . Actualizado ás 09:50 h.

O logro está á altura de moi poucos. O fútbol é moitas veces inxusto e o Dépor podería ter levantado a Copa de Campións sen acumular suficientes méritos, pero non foi así. Estamos ante un equipo perfectamente traballado, que anulou as virtudes de rivais da talla do Barcelona ou o Real Madrid. Despois de ver as semifinais e as características do conxunto azulgrana presumíase un choque similar, dominado polo opoñente. Nada que ver.

O conxunto de Óscar Gilsanz mellorou na saída de balón. Foi capaz de atraer a presión cara ás zonas que máis lle interesaban e aproveitar o traballo de Noel entre liñas ou os duelos de Mella co lateral da súa banda. Apareceron os espazos necesarios entre o centro do campo e a defensa do Barça e o Deportivo detectou o momento oportuno para ser vertical. Foi clave ademais a basculación de xogadores como Brais Val e Mario e o traballo dos extremos branquiazuis sobre os carrileros, evitando superioridades en banda e aforrando aos centrais os desprazamentos cara ao exterior. Así foi posible reducir o impacto dun futbolista como Ilias, como nas semifinais ocorreu con Peter. Xogadores acostumados ás dinámicas de filiais do nivel dos do Barcelona e Real Madrid.

Para desenvolver a idea resultou indispensable contar cun porteiro que transmite seguridade, como Brais Suárez, e un perfecto entendemento ao xuntar liñas, negando ao rival espazos polos que circular o balón. Tamén saber que facer con el cando o Dépor se puxo en vantaxe. Descansar coa pelota. A pesar dun formato de competición que non dá moito tempo para preparar os encontros, a final converteuse nun exemplo de traballo en equipo e organización.