O cambiante papel do lateral dereito ejemplifica a adaptación do Deportivo a cada partido
17 abr 2021 . Actualizado ás 12:50 h.Rubén da Barreira está encantado co desempeño dos laterais do Dépor. Encantado, en definitiva, coa súa obra nos carrís. «Creo que coa miña experiencia saen bastante, bastante, beneficiados; teñen protagonismo, son máis imprevisibles e non resultan tan lineais», debullou o técnico coruñés en sala de prensa. «Xeran desequilibrio, dan continuidade...», proseguiu no seu transitar polas virtudes que adornan a uns futbolistas acostumados a un papel de repartición. A comparecencia non deu para que o adestrador disipase con datos a presuntuosidad das súas palabras, pero para iso están moitas mañás en Abegondo e multitude de producións de hora e media rodadas en distintos campos de Segunda B; Riazor incluído.
«Para min os laterais son fundamentais neste deporte e creo que determinan moitísimas cousas», sostén o míster, e alimenta esta percepción dedicándolles sesións de céspede e lousa. Case sempre, integrados dentro dese sistema de triángulos cuxos vértices móbiles completan un interior e un extremo; aínda que tamén por conta propia, con instrucións exclusivas. A idea non é nova e ten apóstolos tan populares como Guardiola, pero a versión branquiazul merece un repaso pola súa condición de mostra da adaptación ao adversario e o momento. Se o ensaio arrincou xa na primeira cita, con Valín no Helmántico —o canteirán pagou a novatada sufrindo como interior e mediocentro—, a proposta empezou a perfeccionarse ante o Guijuelo. Co ocupante da banda esquerda máis limitado no repertorio (Héctor adoita pegarse ao cal e percorrela enteira) é Eneko Bóveda quen mellor reflexa, partido a partido, o que foi o Dépor. Ao futbolista vasco, que goza especialmente coa aprendizaxe táctica, vénlle ao xeito a proclama do técnico: «Ser lateral aquí é unha gozada».
dépor-guijuelo
Igualar por adiantamento
Ao Deportivo urxíalle romper a resistencia do Guijuelo, que se plantou con cinco atrás. Da Barreira optou por igualar desde arriba e mandou aos seus extremos sobre os centrais máis próximos. Os carrileros branquiazuis emparelláronse cos do adversario para tratar de recuperar preto da área contraria. Con balón, para evitar a presión directa dos dúas puntas sobre os centrais coruñeses, Eneko centrou o seu posto creando superioridade e permitindo que o xogo virase con vantaxes cara á esquerda (alí arrincou o tanto de Lara, con irrupción decisiva de Héctor)
racing-dépor
Cristóbal neutraliza o plan
Na Malata, o Deportivo repetiu debuxo, aínda que nesta ocasión Eneko apenas se arrimou aos centrais ao iniciar xogada. Pola contra, tanto el como Héctor partiron frecuentemente a medio camiño entre o extremo e o lateral dos locais. Cristóbal respondeu empregando aos seus dous dianteiros para ensuciar o arranque branquiazul. Este par de puntas (David Rodríguez e Joselu) forzou ademais aos visitantes a estreitar a súa zaga, deixando máis soltos aos homes de banda do Racing. Pumar centrou só desde a esquerda e Caballé rematou sen oposición para facer o 1-0 desde o costado oposto.
dépor-pontevedra
A reestrea de Bergantiños
Outro rival con dobre punta e nesta ocasión tampouco foi o lateral destro quen rompeu a igualdade na saída. Encargouse Bergantiños, recuperado. Co capitán produciuse ademais un efecto dominou sen balón: liberou a Mujaid para que puidese secar ao extremo esquerdo e leste a Eneko para que se emparellase con Zabaleta. O futbolista vasco quedou moi solto, aproveitando ademais que o Pontevedra tardaba en bascular e multiplicáronse as superioridades no costado, especialmente no primeiro tempo. O duelo arrincou cunha chegada do propio Eneko á área para centrar sen oposición. No seguinte tres contra dous nesa zona, marcou Keko.
celta b- dépor
Uche como gardacostas
Na foto de Barreiro é Uche quen máis veces aparece fóra da súa localización de partida. O nixeriano cae repetidamente ao costado, mesmo á altura da zaga. Desde alí dá o primeiro pase na xogada do 0-3. Con el como gardacostas, Eneko gaña metros —apréciase ben nos envíos en longo de Lucho, que lle busca repetidamente— mentres Keko transita cara a posicións máis centradas que en anteriores encontros. En fase defensiva, a presión adiántase moitos metros, dificultando os intentos celestes de xogar en curto. Mujaid volve pechar en banda (alí rouba no 0-1).
dépor-zamora
Un pivote extra
O que non funcionou no Helmántico deu mellor froito fronte ao Zamora. En Salamanca tratouse dunha proba que durou apenas uns minutos, pero en casa, no último duelo da primeira fase, Eneko colocouse en numerosas ocasións á altura (en canto a profundidade e amplitude) dos pivotes. A réplica dun emprazamento intensamente explotado por Guardiola, que xa insinuou Fernando Vázquez, e que agora se converteu en habitual (tamén en Héctor e Salva) para o apoio e as vixilancias cando o coiro avanza por banda contraria. Movilla buscou a superioridade no carril esquerdo, escorando a un punta e arrimando ademais a un central, pero a idea volveu ao equipo vulnerable á presión alta e dela saíu o roubo de Keko no primeiro tanto.
dépor-mariño
Todo en hora e media
Poucos adversarios acantonáronse en Riazor do modo en que o fixo o Marino . Nesa cita non se aprecia no Dépor un patrón concreto. Arrinca a imaxe do duelo co Pontevedra, con Álex afundido e Eneko pegado ao cal. De aí, cara a un modelo máis similar ao de Barreiro, con Villares facendo de Uche. E nun último xiro, o do Zamora: Eneko (e tamén Salva) arrimados ao capitán nun embude para establecer a máxima amplitude moito máis arriba.
langreo-dépor
Excursións infrutuosas
Desde que abandonou o seu posto no eixo da zaga, Eneko non había menudeado tanto o carril central como en Ganzábal. A distintas alturas; de mediapunta, mesmo. Con Keko ben aberto, o lateral entendeuse ademais con Uche para substituírlle se recuaba. As excursións abriron espazos sen dar froito. O Numancia, cos seus extremos a pé cambiado e un lateral zurdo hiperactivo, ben valerá para seguir gozando