Desde hai dous anos o céspede é mellor, pero segue habendo diferenza
TORRE DE MARATHÓN
O de Ganzábal é un campo con moita tradición en Asturias, moi recoñecido porque ademais o Langreo é un histórico do fútbol da comunidade. Trátase dun campo no que a xente aperta e faise moi incómodo para o visitante, aínda que as restricións da pandemia seguro que afectan o partido e reducen esa presión.
É certo que as dimensións son moi boas, que o terreo de xogo é grande e que ademais se cambiou o céspede artificial fai un par de anos e agora está moito mellor. Cando eu estaba, xogar alí parecía outro deporte e iso cambiou, pero non deixa de ser sintético e iso inflúe. É unha vantaxe para o equipo que se adestra alí e disputa partidos cada dúas semanas porque domina detalles como o bote de balón, o modo de controlalo... Iso fai aínda máis difícil enfrontarse ao Langreo, que de seu é un conxunto complicado. Da miña época só queda o porteiro, Adrián Torres. Un xogador moi bo, moi áxil.
O meu último partido alí foi precisamente contra o filial do Valladolid que dirixía Rubén da Barreira. Eu íame a xogar a Nova York e queríame despedir deixando ao equipo en 30 puntos. Fixemos un bo partido, pero empatáronnos e quedei en 28.
Se o Deportivo quere sacar algo de Ganzábal ten que ser fiel ao seu estilo, ao seu xeito de xogar, porque o Langreo vaino ser. Oxalá ambos consigan os obxectivos polos que agora pelexan aínda que o que tiña o Dépor ao comezo de tempada xa non se poida dar.