As dinámicas dan puntos. O encontro ante o Marino de Luanco converteuse nunha demostración moi clara diso. Sen facer un partido vistoso nin gozar apenas de oportunidades, o Deportivo conseguiu aproveitar o seu bo momento para inclinar a balanza e anotarse unha nova vitoria.
O partido foi moito máis espeso que varios dos vistos recentemente. Moito tivo que ver niso a formulación do rival, que concedeu espazos por fóra sen que o conxunto coruñés fose capaz de xerar superioridade nesa zona. Así, os visitantes provocaron un atasco no carril central que facilitou recuperacións e transición cara á portería de Lucho aproveitando a pouca eficacia das vixilancias ofensivas. Coa proposta de Manel, o Marino eliminou ademais a posibilidade dunha rápida presión tras perda do Dépor e en varios tramos do encontro logrou que o xogo se asentase entre a zona de tres cuartos e a área local.
Atragantados por ese enmarañamiento en fase ofensiva, a oportunidade dos de Rubén da Barreira chegou por onde tiña que chegar: mediante unha acción por fóra e unha situación dun contra un. A vía pola que máis terían que ter probado para sacar rendemento á aposta que fixo o técnico ante a baixa de Uche.
Optando por Lara en lugar de Gandoy ou Borges (sen saber cal é o estado do tico tras a súa lesión) buscouse un patrón máis ofensivo, probablemente contando co respaldo desa boa dinámica que invita a pensar sempre nos tres puntos. O escalonamiento no eixo central pasou a ser absoluto, con tres alturas distintas en lugar das dúas que acostumaba forzar a presenza de Uche en paralelo a Villares . A segunda decisión forzada por unha baixa chegou xa co encontro en marcha. Para substituír a Granero , o adestrador optou por recorrer a Bóveda e non a Bergantiños, reforzando o protagonismo do capitán na súa actual praza.
De dar continuidade a esta serie positiva encargouse Miku sen precisar do seu mellor día. O penalti hai que metelo e pegarlle como lle pegou. Goles que parecen menores, pero dun impacto enorme.