Os xogadores que agora forman o persoal do Deportivo apenas marcaron quince goles a tempada pasada nas tres máximas categorías
23 feb 2021 . Actualizado ás 05:00 h.A crítica situación do Deportivo responde a unha cadea de erros que abarcan distintas parcelas de xestión. Nos partidos, o equipo coruñés apágase a consecuencia dunha flagrante ausencia de gol que agardaba ao virar a esquina, mentres todos miraban cara a outro lado. Só oito goles marcados en quince xornadas, poucas ideas claras de mediocampo cara adiante e, cando por fin coloca o punto de mira na meta contraria, claras ocasións desperdiciadas, como o cabezazo de Beauvue o sábado contra o Racing, retratan o aspecto atacante do peor equipo da centenaria historia do club. Richard Barral deseñou un persoal na que apoiou o peso ofensivo e de liderado en futbolistas de dourado currículo, pero que xa gardan na videoteca os mellores partidos das súas carreiras. O resultado está a ser nefasto. Un simple repaso ás súas cifras da tempada pasada permite anticiparse a unha ruína fronte á portería rival que se levou por diante case todas as posibilidades branquiazuis de ascenso e ameaza moi seriamente con empurralo a un novo descenso de categoría de cara á próxima tempada.
Os Beauvue, Miku, Keko e compaña apenas sumaron quince tantos na última campaña. Son xogadores de nome rechamante, e seguramente asinarían autógrafos entre os afeccionados, se os estadios estivesen cheos, pero que hai tempo perderon o camiño da portería contraria... e é moi difícil que o volvan atopar no fútbol de elite. O fracaso competitivo destes futbolistas agora e no seu pasado máis recente resulta tan humillante que desmonta por completo esa escusa da experiencia como baza para soportar mellor a presión durante a esixente tempada deportivista. É imposible anticiparse ao rendemento de calquera deportista en competición, pero esta non é a primeira tempada do ocaso nas carreiras de moitos dos chamados a tirar do Dépor.
Ao longo da súa carreira, Miku só superou en tres ocasiones os dez goles (a última vez no 2012) e Beauvue unicamente nunha (2015). O venezolano sumou vinte tantos durante as dúas tempadas que militou na Superliga india, unha competición moi afastada dos desafíos e a esixencia que expón calquera campionato europeo. O curso pasado, o dianteiro, de 35 anos, apenas puido xogar oito partidos por culpa dunha lesión en Chipre .
No caso do excéltico, os seus dous únicos goles da última tempada, cando chegou á Coruña no mercado de inverno, proceden do paripé da última xornada disputada en agosto contra o Fuenlabrada. A fama de Beauvue, de 32 anos, procede dunha única campaña no Guingamp francés, cando se destapou con 17 goles. Este extraordinario rendemento convértese en excepción (e non en norma) ao longo da súa carreira, onde só acadou os cinco noutro par de oportunidades. Ademais, un longo expediente de lesións lastrou a súa carreira en España. Antes de que Miku e o guadalupeño quedasen como únicas referencias goleadoras en pos do retorno a Segunda, non convenceu Rui Costa (que só acadara os dous díxitos cando xogaba na segunda categoría portuguesa), e a Rolan buscóuselle unha saída debido ao seu alto salario.
Cos fabrilistas
Os exiguos quince goles que os actuais deportivistas suman a tempada pasada engordan ata o medio centenar, se se engaden os anotados polos exjugadores do filial en Terceira División, incluídos os do fabrilista Adri Castro. Pero nin estes tantos se poden computar en igualdade de condicións cos logrados na primeira ou segunda categorías, nin os seus autores foron chamados en ningún momento a levar o peso atacante do seu equipo, polo que sería inxusto preguntarse por que non os marcan de novo agora.
As incorporacións de Raí, Rayco e Villares a finais de xaneiro dotaron ao Deportivo de xogadores que veñen de marcar na pasada campaña e tamén na actual. O brasileiro anotou catro nas filas do Eivissa, en Segunda B, e igualmente estreouse nunha das escasas oportunidades de que dispuxo co Zaragoza máis recentemente. Os goles de Rayco e Villares proceden da primeira volta nas filas do Fabril. Ás ordes de Valerón, o atacante acadou os catro tantos en nove partidos como titular, mentres Villares , que acumulou máis de mil minutos, marcou dous goles.
A defensa, clave na gran rendibilidade do seu acerto
Entre os 102 clubs de Segunda B, unicamente o filial do As Palmas (6 goles en 12 xornadas) e o Leioa (7 en 13) marcaron menos que o Deportivo. O nefasto balance en ataque do cadro branquiazul dispón dun único contrapunto que o sostivo ata agora: o seu rendemento defensivo. A capacidade dos Mujaid, Granero , Bóveda, Héctor e compaña levou aos coruñeses a dispor da mellor media de puntos por gol de toda a categoría. Cada tanto supuxo 2,5 puntos na marcadora deportivista. Pero este convértese nun mal plan, pois non lle valeu nin sequera para considerarse a salvo dun novo descenso cara á cuarta categoría do fútbol español. É máis, outra derrota contra o Pontevedra en Riazor na próxima xornada de Liga (aínda sen data durante a primeira fin de semana de marzo) empurraríao a pelexar por non baixar á quinta.
Só o Calahorra sáese do guion de que a ausencia de gol aboca ao fracaso competitivo. Acadou os 29 puntos con apenas 12 goles (2,41 puntos por gol), o que lle levou a liderar o subgrupo 2B e a ser terceiro na clasificación global do grupo segundo. Nesta mesma táboa, o Ebro dispón de 22 puntos con 12 goles (1,83 de media), cifras similares ás do Sanluqueño, que no grupo cuarto presenta 24 puntos con 13 tantos.
No subgrupo 1B, o Lealdade presenta uns números similares aos do Dépor con 18 puntos e 9 goles. Do mesmo xeito que este, pelexa por non verse comprometido nun novo descenso.