O Dépor levanta un muro de retales

A falta da imprescindible vitoria, o principal reforzo ao labor de Luis César reside na recentemente estreada solidez, obtida a partir dunha zaga inverosímil, cosida a retales. O técnico galego aproveitou a varios dos seus futbolistas máis sinalados por anteriores fracasos para construír unha última liña defensiva que suma dous partidos consecutivos sen encaixar para o conxunto máis goleado de Segunda.

Mujaid sadik

Felizmente reciclado

«Se dese en Vallecas o nivel que lle pido, seguiría xogando. O tema con el é moi claro. Se en Vallecas non dubida como dubidou, por min seguiría xogando». Aqueles setenta minutos no barrio condenaron a Mujaid, retratado pola cámara nos arredores dos dous primeiros goles do conxunto local. Perdera a marca no 1-1 (nin sequera era a de Mario Suárez, autor do empate) e viu pasar o remate que deu a volta ao marcador. Un par de accións que lle colgaron a cruz de Anquela, pero que para Luis César só puxeron en dúbida as súas condicións como central. Recolocado nunha beira, o fabrilista non debe enfrontar de lonxe os centros laterais, que lle delatan como discreto cabeceador, senón evitar que o extremo adversario os poña con comodidade. E aí o Dépor ten un filón, porque o rioxano é contundente e veloz. En Almendralejo, onde lle gañou o pulso a Valín, acusou a falta de rodaxe, pero o día en que estreou o carril de Riazor, a súa potencia axudoulle a anular a Ernesto e Arribas. No derbi empezou sufrindo ante Rahamani para sobreporse na segunda metade. Lugo deu a medida da confianza na xoia do filial: Bóveda, a alternativa para o lateral dereito ante a lesión de David Simón, nin sequera vestiuse de curto.

vasilis lampropoulos

Redimido tras o Montilivi

Para rexistrar o cambio de Lampropoulos non fai falta recorrer a ningunha frase de Anquela. Basta con rescatar unha do propio central grego: «Quero pedir perdón a afeccionados, compañeiros e ao adestrador polo meu erro no terceiro gol. É culpa miña». Labro asumiu na zona mixta do Montilivi a responsabilidade por un desastre á altura do seu rendemento ata esa xornada 9. A partir de entón veu dobre ración de banco, separada por unha cita coa súa selección, e un retorno ao once sustentado no paso a cargo de Nolaskoain e as baixas coas que o Dépor acudiu ao Sardinero. Alí Lampropoulos foi capaz de pasar desapercibido, como paso previo ao salto dos duelos máis recentes, nos que segue sendo unha dor coa pelota (o pé é difícil de educar a certas idades) pero se redime sen ela.

michele somma

Ben, mesmo a pé cambiado

Para entender a nova versión do ex do AEK hai que botar unha ollada á súa esquerda. Alí reapareceu Michele Somma, perdido por lesión entre a xornada 3 e a 15. O italiano retornou ao once en Almendralejo aínda falto de ritmo, pero mellorou decisivamente nos dous últimos encontros do conxunto branquiazul. Xoga fóra de sitio e o equipo acúsao na saída de balón, aínda que se disimule pola achega de Vicente no inicio desde a esquerda. Con todo, o italiano mellora por moito ao seu socio grego no trato á pelota e non está lonxe do nivel que se lle sospeitaba cando chegou fai dous veráns. Tamén se intuía que o seu historial de contratempos podería resultar un lastre que respondeu con fartura ás expectativas, para desgraza do Dépor. A estabilidade física deulle a oportunidade de asentarse nunha praza en principio destinada a Montero, o único central zurdo en nómina, pero que o mozo traseiro do Atlético non soubo defender.

luís ruiz

Aproveitar a ocasión

Tampouco Salva Ruiz puido eludir as lesións o ano pasado. Por culpa dunha perdeu o sitio a favor de Estupiñán no Mallorca, e este curso sufriu outra, moito máis leve, que de momento permitiu reaparecer a Luis Ruiz. O ex do Lugo chegara envolvido en dúbidas que só creceron no seu debut en Huesca, pero fronte ao Alcorcón callou un encontro moi serio no que mesmo atacou con acerto. Tamén saíu reforzado do derbi. Agora que sandou o seu competidor, a praza de lateral esquerdo é unha das que está no aire.

---

---

---