Álvaro López Rato: «Sempre é especial volver a casa e máis a un sitio no que estiven»

TORRE DE MARATHÓN

Deixou Abegondo con 18 anos e foi o Zaragoza quen apostou por el: «Tampouco saíu mal a cousa así», di

06 dic 2019 . Actualizado ás 05:00 h.

Era unha tarde do mes de xuño do ano 2011, cando un entón imberbe Álvaro López Rato (O Carballiño, 1993) víase obrigado a baleirar o seu despacho de billetes na cidade deportiva de Abegondo, para abandonar o equipo co que soñaba facer carreira. Aínda era xuvenil, pero tiña as ideas tan claras que desde ese momento decidiu ir sempre a aquel club que realmente crese nel, independentemente da categoría na que estivese. Foise de Galicia no 2013, tras brillar no xuvenil do Montañeiros, e despois de moitos intentos acabou dando o salto ao fútbol profesional da man do Zaragoza. Os maños si apostaron por el e este domingo (16 horas, Movistar Imos) defenderá a súa portería en Riazor contra o Deportivo.

-Como leva a semana da súa volta a Galicia?

-Pois un pouco máis atarefada do normal. Sempre que volves a casa a xente está máis pendente de ti. Será un partido especial. Volver á túa terra e máis aínda a un sitio onde estiveches xogando, sempre é especial. Sempre recibes algunha chamada máis que outras semanas.

-No Deportivo converteuse en tradición que as súas excanteranos léenlla. Vostede tamén seguirá os pasos de Juan Carlos, Pinchi ou Cabalo?

-Bo... Eu goles non vou poder facer [ri]. Pero non estaría mal facelo tamén ben... Pero teño que afrontar o partido coma se fose calquera outro rival.

-Non lle vou a preguntar se celebraría un gol, porque como di é difícil. Pero, un penalti parado no último minuto?

-Por suposto. É algo para festexar porque un está facendo o seu traballo. O respecto sempre estará aí, pero o primordial é defender a quen che paga.

-Por vostede tampouco apostaron. Nin sequera chegou ao Fabril.

-Estiven tempada e media por Abegondo. A metade do primeiro ano de xuvenís e o segundo enteiro.

-E que pasou?

-Son decisións que se toman. Eu tamén tiña a opción de ir ao Montañeiros, que apostaba máis por min, e tampouco saíu mal a cousa así. Porque ao final agora estou a gozar e facendo o que me gusta.

-Foise de Galicia e atopou outro club grande que si apostou por vostede. Subiu ao primeiro equipo do Zaragoza desde o filial.

-Si, foi unha aposta arriscada. Viña de disputar un play off a Segunda co Villanovense e xogueima un pouco ao vir a Terceira ao Deportivo Aragón, sempre coa mente posta en poder estar co primeiro equipo, ata que o logrei.

-E con vostede, subiron varios canteiráns máis, aos que se seguen sumando ano a ano máis e máis canteiráns blanquillos. Que fai ben o Zaragoza que non fai o Dépor?

-Non sei, igual é polas limitacións económicas que temos. O Zaragoza é consciente delas e as fichaxes son máis xustos. Hai menos posibilidades á hora de inscribir xogadores e esa necesidade fai que haxa que apostar por eles. E bo, logo é que tamén se traballa moi ben a canteira.

-Pero economicamente tampouco é que o Deportivo estea moi boiante. Por iso chama a atención por que noutros sitios si, e na Coruña non. Porque ata o seu adestrador, Víctor Fernández, tamén estivo por aquí.

-Xa... É unha cuestión interesante que sempre está aí, pero que eu non podo resolver.

-Pero é un feito que en Abegondo hai rapaces que merecen a pena e vostede é un dos exemplos que chegaron a profesional tras saír.

-Está claro. Eu coincidín con moitos en Abegondo que están no fútbol profesional e non no Deportivo. Pablo Insua, Álvaro Lemos, Luis Fernández...

-Miúda fornada do 93 que eran. E ningún continúa.

-Si, non tiña mala pinta [sorrí]. Estaban Uxío, Iago Beceiro... E non, non quedamos ningún.

-Gustaríalle volver?

-A día de hoxe non mo expoño porque aquí son feliz, pero a todo o mundo sempre lle gustaría volver a casa. Non se se se poderá dar, pero eu estou moi contento aquí.

«Se se salvará o Deportivo? En Segunda División vimos de todo»

Rato soñaba en branquiazul de neno, pero tivo que vir co Zaragoza a pasada tempada para gozar por primeira vez dun partido no estadio de Riazor. Este domingo, agarda experiencia, aínda que con mellor resultado que o pasado curso (3-1).

-Se xoga o domingo, que o está facendo ultimamente, sería o seu primeiro partido titular en Riazor.

-Si, o ano pasado entrei no descanso. Iamos perdendo 3-0 e non era o mellor momento para entrar e gozar de xogar en Riazor. Gocei todo o que puiden eses 45 minutos, nun campo especial para min. A pesar do resultado, non encaixei, e síntome afortunado por ter xogado nun campo como Riazor.

-No partido do ano pasado vostedes estaban abaixo e o Dépor loitaba por ascender. Doce meses despois é ao revés.

-É que a Segunda División cambia da noite para a mañá. Parecen tópicos, pero en realidade podes gañarlle ao primeiro e perder co último. É unha Liga moi longa e complicada.

-Desde fóra explícase o que lle pasa ao Dépor?

-O fútbol non é unha ciencia exacta. Non hai lóxica. Estarán a pasar momentos complicados no vestiario e ninguén mellor que eles para saber o que lles ocorre. Desde fóra é difícil sabelo.

-Salvaranse?

-En Segunda vimos de todo. Equipos que tamén pensabas que estaban descendidos e salváronse e outros que tiñan a permanencia na man e caeron. O que teñen que facer é ir partido a partido e xa se verá o que sucede.

-Hai unha denuncia contra vostede por unha suposta agresión sexual no Carballiño, que está á espera de xuízo.

-Diso non vou falar.